S. - Chcę iść z Wami... - wyszeptała przerażona, kurczowo trzymając się nogi Asi. Brunetka spojrzała na mnie proszącym wzrokiem. Nie sposób było się nie zgodzić. Ta dziewczynka była przeurocza.

- W takim razie we trójkę udamy się do naszego kolegi Jacka, dobrze? On sprawdzi, co się stało z Twoją babcią - odpowiedziałem.

Ujęliśmy ją za rączki i poprowadziliśmy do pokoju dyżurnego. Szczerze, wyglądaliśmy jak młode małżeństwo z córeczką (nie miałabym nic przeciwko, gdyby tak było w serialu - autorka).

- Jacek! - zawołała Asia, wchodząc do pomieszczenia.

- Cholera! - krzyknął, rozmasowując sobie głowę. - Ojeju, przepraszam - wyszeptał, widząc sześciolatkę. - Papier mi spadł pod biurko i mnie wystraszyliście... Co taką ślicznotkę sprowadza w moje skromne progi?

- Musimy się dowiedzieć, co się stało z jej babcią - wyjaśniłem. - Nie było jej w czasie napadu.

- Okej, imię i nazwisko kobiety?

- Kochanie, pamiętasz dane babci? - zapytała Zatońska, gładząc ją po włosach.

- Leokadia Szalpuk (love Arczi<3) - odparła wesoło.

Nowak wpisał w wyszukiwarkę dane personalne i po kilku chwilach miał odpowiedź.

- Cóż... z tego co jest tu napisane, Leokadia Szalpuk nie żyje od 2 lat... zginęła w czasie pobytu w Rumunii.

- Przyczyna? - zapytałem zdziwiony.

- Nieznana.

Wymieniłem spojrzenie z Aśką. Ja już całkiem nie ogarniałem, o co w tym wszystkim chodzi.

***

Zostawiliśmy Reginę u Mieszka (tak, wg mnie Mieszko wcale nie zginął!) i udaliśmy się pod dom dziewczynki. Na miejscu zastaliśmy kobietę w średnim wieku, przygotowującą obiad. Wyglądała, jakby wcale nie zauważyła nieobecności dziecka.

- Dzień dobry, młodszy aspirant Szymon Zieliński i starszy posterunkowy Joanna Zatońska, KMP we Wrocławiu, pani Leokadia Szalpuk? - przedstawiła nas Asia i zadała pytanie kobiecie.

- Nie, jestem Jadwiga Kochanowska (tak, znowu siatka). Coś się stało?

- A czy zna pani Reginę Szalpuk? - zapytałem.

- Tak, to moja wnuczka, jest na górze. Mam ją zawołać?

- Proszę pani, Regina jest na komendzie. Godzinę temu ktoś napadł na pani dom... problem tkwi w tym, że Regina przedstawiła swoją babcię jako Leokadię, ale-

- Ale Leokadia nie żyje - dokończyła staruszka. - Cóż, Leokadia Szalpuk... to ja. Przed zmianą danych.

- Niech nam to pani wytłumaczy, bo ja już nic z tego nie rozumiem - odpowiedziałem, chowając twarz w dłoniach.

- Jak pewnie wiecie, rodzice Reginki zginęli w wypadku... - powiedziała, a my pokiwaliśmy głowami. - Opiekę nad małą przejęłam ja. Wtedy jeszcze wszystko było w porządku. Dopiero rok później zaczęli nas nachodzić jacyś bandyci, mówiąc, że są starymi znajomymi Patryka, mojego syna... Chcieli odzyskać pożyczone pieniądze, ale ja im tłumaczyłam, że nic nie wiem o jego pożyczkach. Pogrozili kilka razy... Wtedy przefarbowałam włosy i zmieniłam nazwisko, przeprowadzając się z wnuczką tutaj. Myślałam, że nas nie znajdą, ale jak widać... Wrócili...

- No dobrze, ale czemu nie zgłosiła tego pani na policję?

- Powiedzieli, że nigdy więcej nie zobaczę Reginki, jeśli pójdę to zgłosić - zaszlochała. - A dziś rano wyszłam po zakupy, zagadałam się z sąsiadką... Czy możemy pojechać do mojej wnuczki?

- Oczywiście, nawet teraz - przytaknęła Asia.

Kiedy dochodziliśmy do drzwi, stało się coś niespotykanego. W jednej chwili usłyszeliśmy strzał i zanim zdążyliśmy cokolwiek zrobić, kobieta osunęła się na ziemię, z raną postrzałową głowy. Rzuciliśmy się na podłogę, ja z wycelowanym pistoletem w otwarte okno, a Aśka przez radio wzywała posiłki. Sprawdziła puls staruszki, ale po kilku sekundach pokiwała zrezygnowana głową. Strzelec trafił perfekcyjnie.

- Cholera jasna, jak my jej teraz powiemy, że oprócz rodziców, straciła też babcię... - wyszeptała Asia, powstrzymując napływające do oczu łzy.

- Damy radę Aśka, damy radę - odpowiedziałem, łapiąc ją za rękę.

///////////////////

Wiem. Za krótki.

Ale jakoś nie umiem rozwinąć tej akcji.

17 rozdział będzie ostatnim, ALE

Będzie druga część. Z lepszą fabułą, jak tylko przeżyje chorobę"brak weny"

KobietaDomenaPrevca

jeszcze raz przepraszam <3