Otworzyłam oczy i spojrzałam w okno. Było już jasno.
Mało pamiętam.
Jechałam z tatą. Śmialiśmy się i gdy nagle wjechaliśmy na drogę główna przed nami przejechało nowe Bugatti Veyron sport. Następny samochód uderzył w nas. Były to chyba jakieś nielegalne wyscigi. Nasze auto przefikolkowało i upadło. Było pełno szkła i krwi. W pewnym momencie nasze auto leżało na dachu a ja straciłam przytomność.
Jak przez mgle słyszałam głosy ratowników a wcześniej strażaków którzy cieli matal by nas wydostać. Potem było ciemno.
Obudziłam się teraz. Nie wiedziałam ile czasu minęło ani czy mam ciężki obrażenia. Do sali weszła pielęgniarka. Zamrugałam na mój widok i podeszła z kartą pacjenta.
-dzień dobry-przywitała się-jak się czujesz?
-jakbym mnie rower przejechał.
-dobrze patrz na światło.-zaczela świecić mi latarka w oczy.-pamietasz coś?
-tak...em... Jechaliśmy z tatą samochodem.
-tak-zapisala w zeszyciku coś.
-potem...coś w nas wjechało. Były tam chyba wyścigi uliczne. Ja lubię takie. Jechaliśmy je chyba oglądać. A jaki dzisiaj jest dzień?
-4 maja.
-aha. Ale my jechaliśmy z tatą 30 kwietnia.
-spalaś. Mama się martwiła.-uslyszalm pukanie do drzwi. Potem otworzyły się a do sali wszedł chłopak. Spojrzał na mnie i na pielęgniarkę.
-zostaw was-wyszla szybko zabierając dokumenty.
-cześć-podrapal się po karku.
-kim jesteś?
-Andy. Kiedy mieliście wypadek jechałem wozem który przejechał obok was przed wypadkiem. Chłopak który prowadził auto które się z wami zderzyło jest w śpiączce-przesunelam się kawałek na łóżku i poklepałam miejsce obok. Chłopak usiadł.-sttasznie mi przykro.
-nic się nie stało. To był wypadek nieodpowiedzialnego dziecka-powiedzialam do niego jak 5 letnia dziewczynka. Zadziałało uśmiechnął się.
-zawsze się ścigaliśmy. Od kiedy dostaliśmy pierwsze samochody. Ja i Kaje.
-ja z tatą często oglądaliśmy wyścigi. Nawet te nielegalne. Kochałam samochody od małego. Tata miał warsztat. Znaczy ma dalej...
-to ty nie wiesz?
-czego?
-River?!-do sali wpadła mama.-boze dziecko. Tata nie żyje...