Nie no, nie wierzę! Ja płaczę i to przez jakieś romansidło! Jak mogłam dać się tak podejść?! Co jest nie tak z tobą, Shelie?!

-Masz więcej chusteczek? -Spytałam siedzącego obok mnie chłopaka.

-Ta, trzymaj -przyjęłam kolejną paczkę i wyciągnęłam już chyba pięćdziesiątą chusteczkę. -Wiesz, że przegrałaś zakład?

-Zakład? -Spojrzałam na niego, już myślałam, że zapomniał. -Jaki znowu zakład? -Próbowałam udawać.

-Kłamać to ty też nie umiesz. -Cicho zachichotał. -To kiedy ci pasuje?

-Uhh.. Jutro, po lekcjach? -Po cholerę mu to mówisz, idiotko?

-Okey, weż bikini.

-O nie! Nie ma mowy! Nie pójdę na żaden basen!

-No dobrze, dobrze... To będzie niespodzianka.

-Mogłeś to sobie darować. -Prychnęłam.

-Ale.. Ale, że co? -Uniósł jedną brew.

-Pstro. -Odwróciłam się w drugą stronę.

-O nie nie nie, żadnych foszków w moim domu! -Zaatakował mnie łaskotkami.

-Przestań! Hahahaha!

-No nie wiem.. -przestał na chwilę. -A może jednak nie? -Powrócił do poprzedniej czynności.

- Proszę! Dość już! Hahaha!

-Już już, bo mnie zaraz zakopiesz na śmierć. -Usiadł na swoim miejscu.

-To ja pójdę się myć. -Wstałam i wzięłam ręcznik z oparcia kanapy.

-Może ci pomóc umyć plecki? -Odwróciłam się do niego.

-Co ci do łba strzeliło?!

-Nie zaprzeczyłaś, -cmoknął w powietrzu- no idź, poczekam tu sobie.

Machnęłam tylko ręką i poszłam do łazienki wziąć długi, gorący prysznic. Po dwudziestominutowej toalecie, mój relaks zagłuszyły dźwięki gitary. Założyłam koszulkę, a włosy zawinęłam w turban i wyszłam z łazienki. Pokierowałam się w stronę dźwięków, jak się okazało z pokoju Paul' a. Po cichu otworzyłam drzwi i przekroczyłam próg. Chłopak siedział na łóżku tyłem do mnie z gitarą, grając spokojną melodię. Przymrużyłam oczy, po czym zaczęłam się kołysać do dźwięków. Niestety moja niezdarność oraz nieuwaga dały się we znaki i po chwili leżałam na podłodze niczym kłoda.

-Auć.. -Jęknęłam, podniosłam się do siadu.

-Shelie? -Odwrócił się, wstał i podszedł do mnie. -Hahaha, ty geniuszu, wstawaj. -Podał mi rękę i z jego pomocą wstałam. Jakim cudem tak szybko się zaprzyjaźniliśmy? -Zmiana planów, ja śpię na materacu, zaś ty masz ten zaszczyt, spać na moim świeżo pościelonym łóżku.

-Oh, nie spodziewałam się tego. Może lepiej to ja będę spać na materacu? W końcu jestem tu przypadkiem no i..

-Jesteś moim gościem plus dziewczyną, więc śpisz na moim łóżku. -Położył się na materacu, przykrywając kołdrą, ja zrobiłam to samo tylko, że na łóżku. Po chwili ciszy postanowiłam się odezwać:

-Od kiedy grasz na gitarze? -Szepnęłam, wlepiając swój wzrok w sufit.

-Od.. Od kiedy ukończyłem 12 lat, czyli od trzech lat. Większość osób, o dziwo, powtarzała mi, że to za późno i powinienem się zająć czymś rozsądniejszym, jednakże moja mama powtarzała mi, że marzenia są po to, aby je spełniać, więc postanowiłem się zapisać na zajęcia w domu kultury i tak jakoś wyszło. -Po jego głosie mogłam wyczuć, że się uśmiechał.

-Twoja mama...-Przypomniałam sobie o zdjęciu dwójki rodzeństwa z mężczyzną. -Musiała być mądrą kobietą. Co się z nią stało, o ile mogę spytać?

-Ja, ja nie chcę o tym rozmawiać, przepraszam.

-Oh, no dobrze, może kiedyś mi opowiesz.

-Mhm, -mruknął- dobranoc.

-Branoc.

Ziewnęłam. Byłam zmęczona już tym dniem, po przejrzeniu portali społecznościowych, stwierdziłam, że już typowo muszę iść spać, więc otuliłam się kołderką i po pewnym czasie zasnęłam.

*****

Kiedy pisanie rozdziału zajęło ci z pół dnia i na koniec patrzysz na swoje dzieło i "Jakim cudem to jest takie krótkie?!", no i dostajesz załamania psychicznego.