Weekend spędziłam w łóżku nie licząc wyjścia na trening, ale pomimo mojej obecności myślami byłam zupełnie gdzieś indziej. Myliłam przez to kroki z czego nikt nie był zadowolony. Najlepszym rozwiązaniem było wrócić do domu i schować się pod kołdrą.

Devil. W sumie pisuje do niego to określenie. Niebezpieczny, tajemniczy, każdy go szanuje i boi się postawić. Zawsze jest ubrany na czarno i ma zasłoniętą twarz kapturem i bandaną przez co widać tylko te niebieskie oczy. Jego pojawienie się w moim życiu raczej nie przyniesie nic dobrego. Jesteśmy zupełnym przeciwieństwem, ale zaczyna się przyzwyczajać do niego i jego zachowania. Nie przeszkadza mi nawet fakt, że nic o nim nie wiem. Może to nawet lepiej.

...

Poniedziałek był deszczowy co jeszcze bardziej zniechęciło mnie do czegokolwiek. Dotarłam do szkoły spóźniona, a musiałam zabrać książki z szafki, w której znalazłam kolejny liścik.

Niedługo wynagrodzę ci tę imprezę
Devil

Uśmiechnęłam się i schowałam karteczkę do kieszeni jeansów.

...

Wpatrywałam się w widok za oknem, który był zamazany przez padający deszcz. Muszę się jeszcze dzisiaj dostać na trening.

- Rose.

Oderwałam się od swojego zajęcia i spojrzałam na Arona, który dźgnął mnie ołówkiem wskazując tłumaczącego coś nauczyciela.

- Drodzy uczniowie witajcie na kolejnych zajęciach. Dziś macie za zadanie zrobić zdjęcie swojemu partnerowi, a następnie je opisać. Pod koniec zajęć przedstawicie swoje dzieła, a ja je ocenie. Do roboty.

- Pracujesz z nami? - zapytał Victor.

- Jeżeli to nie problem.

...

Zrobiliśmy sobie wzajemnie po kilka zdjęć, z których wybraliśmy najlepsze po czym osobno zabraliśmy się za opis. Patrzyłam na fotografie przez kilka minut z pustką w głowie.

- To kto pierwszy na ochotnika? - Spojrzałam na nauczyciela zdając sobie sprawę, że jeszcze nic nie wymyśliłam.

- Ja mogę.

Aron stanął na środku klasy z moim zdjęciem. Dlaczego nie wybrał zdjęcia Victora?

- Widzimy tutaj moją nieziemsko śliczną partnerkę z zajęć. - Spojrzał na mnie. - Ma brązowe oczy, w których widać co tak naprawdę myśli i czuję. Piękny uśmiech z dołeczkami, od którego nie można oderwać wzroku i ciemne kręcone włosy, które spina podczas pracy w koka z tyłu głowy.

- Doskonale. Możesz usiąść.

Usiadł w ławce zadowolony. Miałam wrażenie, że z tego jaką wywołał u mnie reakcje.

*następnego dnia*

Po karteczce, którą znalazłam dzisiaj zaczynam się bać. Chociaż nie wiedziałam czy gorsze jest to, że on tyle o mnie wie czy fakt, że dziewczyny chcą wyciągnąć mnie na imprezę Halloweenową.

- Twoja mina na zajęciach fotograficznych była bezcenna.

Odwróciłam się do Alexa, który przeczytał przez moje ramię liściki.

- Co to? - zapytał.

- Nie wiem. Znalazłam w szkole - odpowiedziałam.

- Masz wielbiciela. - Zaśmiał się i wyszedł na zewnątrz.

Zabrałam torbę treningowa i poszłam za nim. Rozejrzałam się po parkingu za znajomym samochodem, ale nigdzie go nie było.

- Podwieźć cię?

Spojrzałam na przyjaciela, który był już na dole schodów.

- Tak.

-------------------------------------------------------
Hej :)
Mam nadziej, że nie przynudziłam tym rozdziałem.
Już niedługo więcej naszego nieznajomego, więc czekajcie.
Do następnego ;)