Podniosłam wzrok żeby zobaczyć twarz o głowę wyższego chłopaka. Błękitne oczy były jedynym zauważalnym elementem zamaskowanej postaci. Patrick wycofał się z dłońmi podniesionym w geście poddania.

- Jak tutaj wszedłeś? Wpuszczają tylko uczniów naszej szkoły.

Nie usłyszałam odpowiedzi. Chłopak obrócił mnie wokół osi i zaczął kołysać nas w rytm muzyki.

- Pięknie wyglądasz.

- Ty za to nie wykazałeś się kreatywnością - stwierdziłam.

Jak zwykle miał na sobie czarne rurki, bluzę z kapturem i maskę przysłaniająca twarz.

- Nie było takiej potrzeby.

Rozejrzałam się po sali. Żaden nauczyciel najwidoczniej nie zorientował się, że coś tu nie gra.

- Pasujemy do siebie. Chodzi mi o stroje - wyjaśnił widząc moją minę. - Swój wybrałaś z myślą o mnie?

- Mój świat nie kręci się wokół ciebie.

- Kręci, tylko ty nie dopuszczasz do siebie tej myśli.

Z blasku w jego oczach wywnioskowałam, że się uśmiecha.

Muzyka z w miarę skocznej zmieniła się w wolną melodię. Zatrzymałam się z zamiarem zejścia z parkietu, ale chłopak nie puścił moich dłoni. Zmniejszył dzieląca nas odległość robiąc krok do przodu i ułożył moją rękę na swoim ramieniu. Złapał mnie w tali po czym robiąc małe kroczki zaczął prowadzić.

- Nie spodziewałam się, że umiesz tańczyć.

- Wielu rzeczy o mnie nie wiesz - wyjaśnił.

- Trudno wiedzieć coś o kimś kto nie chce ze mną rozmawiać.

Nachylił się nad moim uchem.

- Wszystko w swoim czasie.

- Drodzy uczniowie. Nadszedł czas aby ogłosić zwycięzcę w najlepszym halloweenowym kostiumie...

Muzyka przycichła, a na scenę wyszedł pan dyrektor. Wszyscy podeszli bliżej ciekawi werdyktu. Straciłam z oczu Devila, który zamieszał się z tłumem i zniknął.

*poniedziałek*

W szkole wszyscy wspominali sobotnią imprezę. Konkurs wygrał jakiś chłopak z drugiej klasy przebrany za dynię. Trzeba przyznać, że wyglądał bardzo realistycznie. W szafce znalazłam informacje z wytycznymi do dzisiejszego spotkania, jednak nie jestem pewna czy to dobry pomysł...

...

Po zajęciach pojechałam bezpośrednio na trening, z którego po trzech godzinach mogłam wrócić do domu. Wygrzebałam z lodówki sałatkę i poszłam do swojego pokoju, gdzie zajęłam się lekcjami i nauką.

Kwadrans przed dziewiętnastą postanowiłam zostać w domu. Po kolejnym rozważeniu za i przeciw naszej znajomości stwierdziłam, że tym razem posłucham rozumu.

--------------------------------------------------------
Dobry wieczór.

Po pierwsze. Przepraszam za tak długą nieobecność. (Szkoła, nauka, testy. W ostatnim czasie było tego za dużo.)
Po drugie. Mam nadzieję, że już więcej taka przerwa się nie powtórzy.
Po trzecie. Mam nadzieję, że ktoś tu jest i czekał na dalsze części. (co myślicie żeby jeszcze dzisiaj dodać następny rozdział??)

Liczę na gwiazdki i komentarze :)

Do następnego.
W sumie już prawie po świętach, ale co tam.
Wesołych świąt :D