"Manong paki bilisan po," I frustratedly told the driver because I was about to f*cking miss the wedding!

Who would've thought that Weslie and Matteo would really be the end game? Akala ko talaga noon ay maghihiwalay din sila one day. But look, here I am, about to attend the wedding of my best friends. I'm happy for them because they deserve to be happy, after all.

Plus, ang dami ko kayang sinakripisyo para sa kanila! I probably cried so much that I could fill up a pool. Naging matchmaker pa ako ng childhood best friend ko at ng lalaking mahal ko so they'd better stick together dahil kung hindi, magdadabog talaga ako! Sayang yung pagiyak at effort ko para lang magkatuluyan sila! But then again  I got a whole box of handkerchiefs from Zen so I guess it's a win-win for everyone. Nagkatuluyan ang dalawa, I got a bunch of handkerchiefs, and Zen the loner got a friend.

Honestly, I originally didn't plan on attending dahil iiyak lang ako for sure. Who would want to watch the man they love marry their childhood best friend? But me being me, I still decided to attend last minute kaya ayan, nagmamadali ako. Baka masokista talaga ako.

"Thank you po," sabi ko sabay abot ng bayad kay manong nang sa wakas ay makarating ako sa simbahan. Mabilis akong lumabas at pumasok sa simbahan.

Nilibot ko ang mga mata ko sa paligid. Ang ganda ng mga decorations. Pinapasok na ako ng wedding organizer. And for some reason, sumakto ang pagpasok ko sa part na tinatanong ng pari kung may objections ba sa kasal. I seriously fought the urge to shout 'itigil ang kasal!' because it really felt like a drama kasi everyone was staring at me. Ang awkward dapat di na ako pumunta---

"ITIGIL ANG KASAL!!" nagulat ako nang may biglang sumigaw mula sa likuran ko.  Epal! That was my line! Jokeee!

"What... the hell?" I mumbled when I saw Weslie enter the church. She was covered in dirt as if she just came from the dumpster----she even had a banana peel on her head. Masama ba pag tumawa ako? I kinda wanna picture her and post it on her birthday.

I heard the guests gasp loudly.

"That bride is an imposter! I am the real Weslie!" The dirt-covered Weslie shouted, throwing the banana peel to the ground. Sayang, pipicturan ko pa sana siya.

"Among us yarn---" a random guest said before the person next to him covered his mouth to shut him up.

Naguguluhan akong tumingin sa altar. If she's the real Weslie then who the hell is that bride standing next to Matteo?

Unti-unting lumingon sa direction ng pinto ang bride and rinig na rinig sa buong simbahan ang pagsinghap at bulungan ng mga bisita.

Nanlaki ang mga mata ko at napanganga nang itaas niya ang belo. "ZEN?! What on earth are you doing there?!" Gulat kong sigaw.

Mas lalo akong nagulat nang biglang siyang itulak ni Matteo. Yikes that push was definitely personal, nahulog ba naman patagilid yung tao.

Tumakbo si Matteo papunta kay Weslie pero nadulas siya sa balat ng saging sa sahig. The idiot fell face flat on the ground before standing up like a kid and saying, "I'm okay,"

"SHE'S LYING! I'M THE REAL WESLIE!" Sigaw ni Zen habang tumatayo.

"NO! I'M THE REAL ONE---" Sigaw naman pabalik ni Weslie na naputol dahil sa biglang pagsingit ng isang bisita.

"Hindi guys, ako talaga ang tunay na Weslie, wag na kayong magaway dyan, may winner na kaya magsiuwi na kayo,"

"Gaga may reception pa, sayang yung pagkain," singit naman ng isa pa.

"I HAVE SOMETHING TO TELL EVERYONE! I'M PREGNANT!!" Malakas na anunsyo ni Weslie na biglang nagpatahimik sa lahat. "AT HINDI IKAW ANG AMA!!" sigaw niya sabay turo kay Matteo.

Luh anong kadramahan to?

"ANO?! HINDI AKO ANG AMA?!" Gulat na sigaw ni Matteo bago himatayin out of nowhere.

"KUNG HINDI SIYA, EDI SINO?!" Sigaw ng lahat ng bisita.

"WALA! WALANG AMA ANG BATA!!" Weslie shouted.

"Ha? Paano yun?" Naguguluhang tanong ng mga bisita.

Pati ako naguguluhan na rin guys. Dapat talaga natulog nalang ako sa bahay.

"KASI NAGSISINUNGALING SIYA! HINDI SIYA BUNTIS!! AT HINDI SIYA SI WESLIE!!!" Biglang sigaw ng dati naming adviser na si Maam Danica habang nakasakay sa kabayo at nakacowgirl outfit pa.

"Oo! Tama ka! Hindi nga ako si Weslie!" Pagamin ni Weslie na hindi raw si Weslie.

"Sabi naman sa inyo eh, hindi siya si Weslie!" Sabi ni Zen sabay turo kay Weslie.

"Edi sino ka?" Naguguluhan kong tanong.

"Ako..." she trailed, making everyone curious as to who she really is.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"SI DARNA!!!" sigaw niya sabay taas ng braso niya at bigla nalang siyang lumipad.

"Ako rin, may sasabihin," ani ni Zen at naglakad siya papunta sa harap. Tinanggal niya ang belo sa ulo niya at tumalikod.

Napasinghap ang lahat nang makita ang nasa likod ng ulo niya. "I... am Lord Voldemort" the face behind Zen's head said.

"THERE HE IS!!" Biglang sigaw nung lalaking nasa pintuan na may hawak na wand at may black na round eyeglasses. Is that... Harry Potter?

~RRRIIIINGGGGG~ ~RRRRIIIIINGGGGGGG~
~RRRRRIIIIIINGGGGGGGG~

Agad kong minulat ang aking mga mata nang marinig ko ang alarm ko at mabilis akong bumangon. So... it was a dream? Gagi ang weird naman nun.

Tumingin ako sa bintana at nakita ko na madilim na. "Sh*t akala ko ba I'll just take a nap?"

I got my phone and checked the time

8:14 pm
Monday, April 1

"What... the f*ck? Pati ba naman panaginip nagpaprank na ngayon? Was that the world's way of saying happy april fools?"