- Tak, mamo. Ze mną i dzieckiem jest wszystko w porządku, ale z Harry'm... - spojrzałam na bruneta, który przykładał sobie lód do czoła. Biedaczek. Tak bardzo przejął się dzieckiem, że naprawdę zemdlał na dobre dziesięć minut. - ... stracił przytomność, lecz jest już wszystko dobrze.

- Och, no to całe szczęście! Wracacie na wesele?

- Myślę, że lepiej będzie jak pojedziemy do domu.

- W porządku, tata nieźle się upił.

- W końcu wesele.

- Nie, oblał to, że będzie dziadkiem. - uśmiechnęłam się do telefonu i pożegnałam z mamą, życząc jej dobrej, dalszej zabawy. Odwróciłam głowę w jego kierunku i obserwowałam jak powoli się podnosił.

- Witamy wśród żywych, kochanie. Już okej?

- Tak, Boże, jak się bałem. - przycisnął swoje usta do mojego brzucha, który był już zasłonięty sukienką i wstał, żeby wyjść ze szpitala.

- Zrobili mi dodatkowe badania. Wszystko jest pod kontrolą. - prowadziłam ja, gdyż sądziłam, że Styles nie był w stanie kierować pojazdem.

W domu przygotowałam mu miętowej herbaty oraz nalałam do szklanki zwykłej wody, a wszystko odłożyłam na szafce nocnej w moim starym pokoju.

- To ja się powinienem wami zajmować.

- Misiu, ale to nie my zemdleliśmy tylko ty. - pocałowałam go w czoło i zeszłam na dół, żeby bez żadnych skrupułów wyjeść wszystko co smaczne było w lodówce. 

- Zadzwońcie do nas od razu jak poznacie płeć dziecka.

- Zadzwonimy.

- I...

- Rose, skończ, błagam cię. Niech już jadą.

- Było tyle nie pić. 

- Piłem w ważnej sprawie. - z uśmiechem przytuliłam się do moich staruszków i wraz z brunetem ruszyliśmy w kierunku barierek, by móc przejść na pokład samolotu.

Dzisiaj mieliśmy wreszcie wizytę u mojej pani ginekolog, która powie nam czy pod serduszkiem nosiłam dziewczynkę, a może chłopczyka. Szczerze wolałam dziewczynkę, ale Harry widocznie chciał, aby to był chłopczyk. Wymarzył sobie, że najpierw będzie miał synka, a potem córeczkę, by Leo chronił swoją młodszą siostrę. Zastanawiałam się kto mu ją urodzi, bo na drugie dziecko miałam większy wpływ.

- Emma Silver? Zapraszam, kochana. - zadowolony 23-latek wpadł do środka i zajął miejsce tuż przy fotelu. - Widzę, że tata w świetnym nastroju.

- Pani nawet nie wie jak chciałabym się już dowiedzieć! Harry również, tylko on to bardziej okazuje.

- No to zaczynajmy. - podwinęłam koszulkę, ukazując swój cały brzuch i starałam się nie zaśmiać jak zaczęła rozprowadzać zimny, lepki żel po moim ciele. - Tutaj jest wasze dziecko.

- Jaki maluszek. - zachwyciłam się, widząc na ekranie coś co według mojej lekarki było dzieckiem. Nic nie potrafiłam dostrzec, ale mama powiedziała mi, że to normalnie.

- Ja tam nic nie widzę.-wywróciłam oczami, wciąż przyglądając się plamą na monitorze.

- Jakie państwo imiona wybrali?

- Leah lub Leo.

- Ładnie. - mruknęła, nie patrząc na nas. Uważnie obserwowała obraz, a my czekaliśmy na jakieś informacje. - Kto z was chciałby małą Leah?

- Ja, chociaż gdyby był synek też bym się cieszyła. Jakby urosła to robiłam jej warkoczyki, znaczy mogę jeszcze Harry'emu, ale to nie jest to samo.

- Raz ci pozwoliłem i więcej już tego nie zrobię. - wystawiłam mu język, a on pokazał mi środkowy palec. 

- Wiesz, gdzie ten palec możesz sobie wsadzić?

- Wiem, ale nie wypada, bo jesteś w ciąży. - oczywiście, że zrozumiałam o co mu chodziło i po minie pani Durand mogłam stwierdzić, że także odkryła znaczenie jego słów. 

- Dobrze, możesz się wytrzeć. - wyczyściłam swoją skórę i usiadłam na krześle naprzeciwko jej biurka, a Styles na drugim, po mojej prawej. - Dziecko rozwija się prawidłowo, jest zdrowe, a to najważniejsze. Teraz sprawa płci. Gratuluję, moi drodzy! Będziecie mieli pięknego, małego Leosia.

- Boże, będę miał syna!-złączyłam nasze usta, co było trudne, gdyż uśmiechaliśmy się jak idioci, pokazując tym samym jak bardzo się cieszyliśmy.

- My, my będziemy mieli syna.

- Będziemy mieli małego Leosia, wielorybku.

✫✫✫✫✫✫✫✫✫✫✫✫