This chapter has been edited and proofread by the Author. Any similarities to other works are purely incidental.

*  *   *

ARIA'S POV

"Hey," narinig ko ang maamong boses niyang nakapag-gising sa akin ngayon. My head is in a total mess right now. Again, I suddenly remembered how brutally those gangsters made fun of me last night. I was trembling in fear, hugging and holding into him tightly.

"W-wag p-po," bulong kong sabi habang umiiyak pa rin.

"Shhh, I'm here, okay? I'm here. I will not hurt you," nakakabawas ng takot ang mga sinabi niya sa'kin ngayon. This is the first time I heard him say those words. The first time he held me in his arms so secure. 

"S-Salamat sa pagtulong sa'kin kagabi," finally, I managed to calm and compose myself. 

"Your welcome," he patted my head, "I heard you scream my name," that caught me off guard. I blankly called his name last night, right? I don't understand why I did that, "Why would you called help from me when I can hurt you too?" Yes, he's right. Ang lalakeng nasa harapan ko ngayon ay sinaktan na ako sa iba't ibang paraan pero nagagawa ko pa ring magtiwala ng ganito sa kanya. Siya pa rin yung tinawag ko nung nangangailangan ako ng tulong. Bakit? 'DAHIL MAHAL MO PA RIN SIYA,' WOAH! WAIT! Sino nagsabi nun? 'Twas my conscience. 

"Pero bakit tinulungan mo din ako nung narinig mong tinatawag ko pangalan mo? Wasn't you supposed to let them hurt me cause you can hurt me too by that way?" balik tanong ko sa kanya habang nakatingin sa mga mata niya ngayon. He's eyes is always composed and calm. Too cold, too emotionless, that's what his eyes is but I noticed something from his eyes, I can make it look with emotion. He managed to hurt me before, but he always saves me from someone. Weird right? I also don't have the answer.

"Trevor, isa ka na sa mga taong nanakit sa akin, pero tinutulungan mo naman din ako sa mga taong gustong manakit sa'kin. I don't understand you," nasabi ko na naman sa kanya habang nakatingin pa rin sa mga mata niya, "I always thought you didn't even cared for me, Trevor," I can see his confuseness in his eyes, "Trevor, let me tell you a secret."

"What secret?" nakatingin pa rin ako sa mga mata niya, ganoon din ako. 

"I can see emotions from your eyes right now, Trevor," seryosong ani ko sa kanya.

"Stupid, my eyes reveal no emotions! That's impossible," sinabi niya sa'kin 'yan pero nakikita ko sa mga mata niya ang pagkalito. 

"Don't you notice, Trevor? Your emotions only appears to me. Your confused right now and I'm 100% sure about that. You are confused," napatayo siya bigla sa aking sinabi. Parang gusto niyang iwasan ang mga sinasabi ko. 

"I prepared you your clothes in the bathroom. If you're already ready, come down in the dining. You didn't eat dinner last night. I bet you're already hungry," tapos nakabulsang umalis siya. Halatang iniiwasan niya nga ang mga sinabi ko. Hindi ko rin alam kung bakit?

TREVOR'S POV

Stupid. She can see emotions from my eyes, ey? Impossible, really. I have cold emotionless eyes ever since birth. They're not used to bring out what's inside of me but seriously, I was really confused back then. What's with me?! URGH! Naupo na lang ako sa sofa habang hinihintay na bumaba si Aria. I was puzzled on how did she knew that I was confused! I only show my emotions through my eyes to Angela but she would never guess the right emotion I'm having. 

"Young Master, andito po yung mga kaibigan niyo," napatingin ako sa mayordomong si Gin habang nakatayo siya ngayon sa side ng sofang inuupuan ako. 

"Hi!" ayan na nga ang malakas na bati ni Kevin kaya napatingin agad ako sa kanya pero laking gulat ko nang makita ko si Angela, with Barro and Ynna. Wow, who invited them? Napatingin ako kay Kevin. Hindi, okay lang andito si Angela, except si Barro.

"So, asan na si dear girlfriend mo?" bumalik ako sa eksena nang tanungin ni Kevin 'yan. 

"Si bestpren ko, okay lang ba siya?!" si Ynna naman 'yan na kitang-kita sa mukha niya ang pag-aalala. Hindi na nag-react sina Angela at Barro pero halatang gulat din naman sila. 

"TREVOR!" narinig naming lahat na sigaw ni Aria habang papalapit siya sa may hagdanan pababang sala namin, "TREVOR NAMAN Eh! ALAM MONG MAY MGA GALOS AKO TAPOS AALIS KA NA LANG BIGLA?! ANG GENTLEMAN MO NAMAN PALA, ANOH?!" sigaw niya ulit kahit nasa malayuan pa siya, "TREVOR! SABI KO PATULONG SA-" pero natahimk na siya bigla nang makita niya kaming lahat dito sa sala. Ayan kasi ang lakas ng bunganga, umagang-umaga naman oh? 

"Let me assist you," maglalakad na sana si Barro pataas ng hagdanan nang pigilan ko siya. 

"Let me help her, Dude. I'm the boyfriend over here," tapos pinigilan ko na siya at ako na ang tumuloy na umakyat sa hagdanan tapos inalalayan si Aria. May galos din kasi siya sa paa niya na nakakapagpilay sa kanya. Halatang-halata mo naman 'yung napakalaking bakas ng sampal sa mukha niya. 

"Kailangan pa talagang sumigaw ako para maging gentleman ka, Trevor? Gawin mo namang tama ang pagiging boyfriend ko,"daing pa niya habang pababa na kami sa hagdanan. Only five steps left at nakahawak ako ngayon sa may beywang niya. I always knew she liked it when I'm holding in her waistline. 

"Oo na, ginagawa ko na nga," sumbat ko sa kanya, pero as usual, no sign of angerness in my voice although galit ako sa kanya. 

"Hay, kung alam ko lang, inaalalayan mo ako ngayon dahil pinapanood ka ni Angela doon oh," bulong na naman niya saken. Shoot! Ngayon ko na lang naalala na andito rin siya. Pero, honestly, di ko naman siya inalalayan dahil andito talaga si Angela, kundi dahil ginagawa ko lang duty ko bilang boyfriend niya daw? AND YUN LANG YUN! ASSUMING TALAGA ANG MGA BABAE.

"Oh eto," kitang-kita ko pang inabot ni Barro ang plato niya kay Aria, "I already sliced the meat for you," tapos ngumiti pa siya. Ano bang tingin niya sa sarili niya 'tong lalakeng ito?! Akala naman niya siya yung boyfriend saming dalawa. 

"Psst," bulong ni Kevin sa'kin sabay tingin ko na sa kanya, "Tutunawin mo na sina Aria at Barro sa katititig mo dyan," Ayun! Binatukan ko nga! Kung anu-ano ang pinagsasabi niya.

I'm not usually like this. I'm always calm, pero nakakainit talaga ng ulo ng pinaggagawa ni Barro kay Aria eh!

Wait, so what kung andito ako?

Pretend, Trevor. Pretend. And act nicely.

"Ahem," napatingin sila sa akin, "Kung pupwede naman po sana, Barro. Wag mong landiin ang girlfriend ko sa harapan ko," hindi ko alam kung nasabi ko ba 'yun dahil galit ako, o naiinis lang sa kanilang dalawa.

Sa loob ng ilang segundo, nagkaroon ng katahimikan sa kusina. Walang umimik. Ako rin ay nagulat sa bigla ko sinabi. Parang tumutonong selos na Boy friend kasi ako.

"Pasensya na po pero, mahigpit ako sa kanya," then I purposely looked at Angela who stood up and went somewhere. Okay, I guess that hurts her feelings. Napatayo na lang ako bigla and sinundan siya. 

to be continued...