Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

14: 🌕Tenemos que hablar contigo🌕









⏪⏪⏪⏪⏪⏪⏪⏪⏪⏪⏪⏪

****、ここに来て (****, koko ni kite)

はいママ (Hai, mama)

あなたはとても特別な女の子ですね。 (Anata wa totemo tokubetsuna on'nanokodesu ne.)

特別?(Tokubetsu?)

はい特別 (Hai, tokubetsu)

ママ、私はあなたを理解していない。それはどういう意味ですか? (Mama, watashi wa anata o rikai shite inai. Sore wa dōiu imidesu ka?)

*Ríe* 私はあなたが他の人と違う何かであることを意味します (Watashi wa anata ga hokanohito to chigau nanikadearu koto o imi shimasu)

ああなぜ?(Ā, naze?)

あなたの魔法は非常に強力なので、たとえあなたが小さく、それを信じていなくても。 (Anata no mahō wa hijō ni kyōryokunanode, tatoe anata ga chīsaku, sore o shinjite inakute mo.)

うーん...良い。 (U ̄ n... Yoi.)

ハハあなたが成長したときにあなたは理解するでしょう。 (Haha, anata ga seichō shita toki ni anata wa rikai surudeshou.)

はい (Hai) -sonríe-

⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩






































Owlette: ....

Owlette no tenía palabras para todo lo que pasó, se limpió las lágrimas al ya no sentir esa presencia y sentir que otra venía.

Luna:  Owlette? Qué haces aquí...Sola? Pasó algo? -se sienta a su lado mirando su rostro-

Owlette: No. No pasó nada. Estoy bien! -sonríe- estoy aquí sólo para calmarme y pensar.. ha pasado mucho.. pero no es la gran cosa que digamos..

Luna: Espera.. あなたも存在感を感じましたか? (Anata mo sonzai-kan o kanjimashita ka?)

Owlette al escucharla se sorprende abriendo más sus ojos.

Owlette: ..T..Tú?...

Luna: -asiente- Sip

Vuelve a mirar a la nada, pensativa.

Owlette: Oye..Debemos decirle, no crees? Creo que ya debemos de hacerlo.

Luna: Hm?..Espera.. no!--

Owlette: No, eso no. Esto.

Luna: ??...Ah.. pero que él no lo sabe?

Owlette: No él, él.

Luna: No, lo sé, es de él de quien hablo, no se lo han dicho aún?.. Mmm..Ya veo, con razón?.. Bueno, si?

Owlette: si?

Luna: -le da"la mirada"-

Owlette: -le da la mirada seria de "si, lo sé, ya entendí"

Ríe y ella hace lo mismo.

.

.

.

.

.

Se miran una última vez sonriendo y se despiden.






A la mañana siguiente...


Todos hacen la misma rutina de siempre para salir de sus casas pero la primera en salir es Amaya, esperando por Greg. Cuando éste sale, lo hala de la muñeca para llevarlo detrás de su casa.

Greg: Wow!..Oye que pasa porque hiciste es--

Amaya: Sh!

Greg: Eh--?

Amaya: Hay algo del cual quiero hablar.

Greg: Hm??

Amaya: ..M..Mejor te lo digo en en el receso, si?

Él simplemente se limita a asentir totalmente confundido y la siga al frente de sus casas encontrando a Connor esperando por ellos.

Amaya: Oouuh...

Greg: Qué pasa?

Amaya: Connor ya está afuera.

Greg: Y qué pasa con eso?

Aprieta un poco su mano sin mirarle con su vista fija en él, él al verla hacer eso hace una expresión de confusión.

Greg: Estás bien Amaya?

Amaya: ..Aah.. si si, estoy bien, no pasa nada tranquilo.

Pone su otra mano encima de la suya tratando de calmar su tensión haciendo que le mirara.

Greg: Segura?

Le mira sorprendida pero esa expresión de a poco se va convirtiendo en una relajada y cariñosa dándole una sonrisa.

Amaya: Si, gracias por preocuparte Greg.

El sonríe igual y ríen un poco para luego separar sus manos.

Amaya: Bueno, vamos con él -gira sus ojos en broma, sonriendo al hacerlo-

Greg le sonríe y van corriendo hacia él. Ambos al hacerlo se lanzan detrás de él tomándolo por sorpresa.

Ambos: Connor!

Connor: Ah! -se voltea con el ceño fruncido- Chicos!--.. Dónde estaban?? Los estuve esperando fuera y no salieron.

Greg: Eh, te ibas sin nosotros?

Amaya: Oh, que gran amigo! -finge ser dramática- 

Connor: Eeh??

Amaya: Una carrera hasta la escuela! -sale corriendo y riendo-

Greg: Esta vez ganaré!! -hace lo mismo-

Connor: Eeh?! O-Oigan! Espérenme, qué rayos esta pasando!? -empieza a correr-

Todos corren y gana Greg.

Greg: Si! Gané!

Amaya: Jajaja, Greg! Por fin ganaste, chócalas!

Chocan los cinco y ríen mientras Connor es el último en llegar.

Connor: Hey, eso no es justo!

Greg: Bueno, ya las clases comenzarán en unos minutos, vamos!

Amaya: Es cierto, vamos Connor!

Le sonríe tiernamente, toma su mano tomándolo por sorpresa halándole de esta y llevándolo dentro de la escuela. Para él, ese pequeño, momento fue como si estuviera pasando en cámara lenta por alguna razón.

Lo suelta al estar en la puerta de su aula para abrirla e ir a sentarse con Greg.

Cuando iba a llamarla entra Amy y se sienta a su lado llamando su atención poniendo su mirada en ella. Ella hace lo mismo y le sonríe, haciéndolo sonrojar levemente y sonreír nerviosamente.

Amy: Buenos días, Connor!

Connor: B-Buenos días, Amy!

Amy: Oye, em...Pensaba si.. -dice jugando con su cabello- ustedes.. quieren ir a mi pijamada, mañana en la noche.. v-van a dormir allá así que no se preocupen!

Connor: Oh, claro! Suena divertido, porqué no. Hablaré con ellos.

Amy: Gracias! -lo abraza por su costado-

Connor, por su repentina acción, se sonroja notoriamente, sorprendido. En eso llega su profesor.

Prof: Buenos días, estudiantes!

Todos: Buenos días profesor!

Prof: Como están el día de hoy?

Todos: Bien!

Prof: Me alegra oír eso. Bueno, empecemos las clases entonces.

Todos menos Connor, Amy, Amaya y Greg empiezan a decir cosas como: "Noooo" "aww, porqué!" "No quiero!" "Pero profesor

Pero les mandó a hacer silencio y así empezaron las clases. 


En el receso...

Todos salen corriendo como de costumbre, cuando salen los cuatro, Amaya toma a Greg de la muñeca llamando la atención su amiga y mejor amigo.

Amaya: Perdonen, debo llevarme a Greg por un momento! Pero al rato les alcanzamos, ok? 

Les grita sonriente, dejándoles sorprendidos y sin palabras.

Amy: Pero qué está pasando aquí.

Connor: Eso mismo quiero saber yo.

Amy: Hmm.. Bueno, vamos a sentarnos entonces, si?

Connor asiente y caminan hacia una mesa.

.

.

.

.

.

Greg: Qué-- pero..no lo sé, Connor..bueno. Si dijo eso pues..creo que por mi está bien.

Amaya: Tu crees? -dice pensativa-

Greg: Si--..Porqué tan.. acaso ya no crees en él?

Amaya: Hm? issh..emm.. es..él. Qué no conoces a tu mejor amigo? Para él..Luna es una villana, obvio porque no sabe que cambió, pero al menos sé como va a ser su reacción sobre todo..esto. -dice tratando de explicar con sus manos-

Greg: ..Es.. un buen punto...le dirás tú.

Amaya: Eh? Porqué yo? -dice con el ceño levemente fruncido-

Greg: Creo que es mejor que se lo expliques tú, ya que eres más buena en eso que yo y a--

Amaya: Pero que no vamos a explicarle juntos?

Greg: Eso te iba a decir. Voy a verla ésta noche, quiero hablar con ella.

Amaya: ..Mmm? Aaah quieres hablar con ella, eh?

Al decir eso mueve sus cejas y entrecierra los ojos de forma picarona haciendo sonrojar a Greg.

Greg: E-Eh!? N-No no, no es lo que crees, es sólo-

Amaya: Jajaja, Greg sólo estaba bromeando no es para tanto, sabes? Aunque.. tu reacción me fue algo inesperada.. Mmm--

Greg: O-Oh! Jaja, Eh.. si si, una broma! Es verdad. Oye! Ya nos hemos tardado no? Así que debemos de irnos ya hemos terminado de hablar lo que teníamos que hablar, si? Después pensarán otra cosa y el receso también terminará, entonces..nos vamos?

Amaya: ..Eh..si, claro..

Caminan buscando a su mejor amigo y amiga, al encontrarlos,  corren hacia ellos y se sientan uno al lado del otro.

Amy: Ah! Con que por fin decidieron venir. Qué era de lo que taanto hablaban?

Amaya: De algo! -sonríe-

Connor: Pero de qué?

Amaya: De algo que te explicaré, "ya sabes cuándo" " Tenemos que hablar contigo"

Connor: Eh?

Greg: Más bien .

En eso Amaya y Greg comienzan a comer haciendo que Connor y Amy se miraran entre si.

Connor: Ah! Chicos. Tengo que decirles algo.

Greg: M sho? quom osh?

Amy: jijiji, Greg, que gracioso y tierno te ves! Jaja

Amaya: Traga primero inteligente (-_-)

Connor: Jajajajaja

Se sonroja por la risa de Amy y lo que le dijo mirando hacia abajo por la vergüenza y todos ríen. Cuando terminan de comer entonces Connor decide hablar.

Connor: Lo que quiero decirles--  no, lo que queremos  decirles es que..

Amy: Q-Que si quieren ir a mi pijamada..mañana.

Connor: Jaja, si. Y vamos a quedarnos a dormir allá también.

Amy: T-También invitaré a algunos amigos más.

Ambos se miran entre si, lo piensan y hablan.

Greg: Suena bien para mí.

Amaya: Si, por qué no! -sonríe- 

Amy: Si?!

Ambos asienten y ríen ante la emoción que muestra. Suena la campana y recogen sus cosas para entrar y seguir con su día.

Connor: Ves? Te dije que no era tan difícil, jaja -sonríe poniendo su mano en su hombro-

Amy: Si, gracias Connor!

Se acerca para darle un beso en la mejilla haciéndolo sonrojar después de eso y de lo que le dijo siguiente.

Amy: P-Por ayudarme..

Connor: -sin palabras-

Amy evita mirarle a los ojos y va corriendo hacia el aula.


Al terminar las clases....

Connor.. Connor?.. Cooonnooorr.

CONNOR!

Connor: Waa!-- Ah, Amaya. Me estabas hablando?

Amaya: Claro que te estoy hablando, que más estoy haciendo. Aish (-_-)

Greg: Estabas en la luna o qué? Jaja, nos vamos? -sonríe-


En la noche, en la HQ...

Owlette: Oh!--.. ya estás aquí.

Catboy: ...Eh..si.. -dice mirándola para volver a mirar a la nada-

Owlette mira hacia un lado con un poco de irritación en su mirada por tardar en responder.

Owlette: ..Vaya.. al parecer si te ha dejado en la nada..Ese beso -se cruza de brazos en la misma posición-

Catboy al escucharla se sorprende y se sonroja levemente mirándola con sorpresa en sus ojos.

Catboy: E-Espera.. c-como lo sabes?!

Owlette: No lo sé, sabiéndolo. -sigue en la misma posición-

Catboy: Ahrg, no vengas con eso. Obviamente no vas a saber eso de la nada solo así por así.

Owlette: Los ví. Algún problema?

Catboy: No, eso te pregunto yo a ti.

Owlette: Y porqué tendría yo un problema con eso? -gira la cabeza en su dirección con una expresión seria-

Catboy: Por qué te comportas así?

Hace la misma expresión mientras se va acercando, provocando algo de nervios en su interior pero no lo demuestra.

Owlette: De qué manera?

Catboy: ..Así.

Al estar tan cerca, inclina un poco su cabeza hacia abajo y le mira a los ojos provocandole un leve sonrojo en sus mejillas, apartando la vista por su acción.

Owlette: ..Q-Qué te pasa? Aléjate.

Catboy: Qué te pasa a ti. Y.. Porqué quieres que me aleje? ..te incomoda? -sonríe entrecerrando levemente sus ojos-

Owlette: Claro que me incomoda, que no ves? Wow un gato que no puede ver. Que ironía.

Catboy: Aah.. ya. Con que esa tenemos, eh?

Gira sus ojos con molestia empujándolo levemente del pecho.

Owlette: A lo que vine. Iré directo al grano. Luna es nuestra amiga, desde hace ya un tiempo. A cambiado, eso Gekko y yo te lo podemos confirmar. No te lo habíamos dicho antes, ya que temíamos de cómo podías reaccionar sobre eso por que es una villana. Pero, ya no lo es, se ha arrepentido. Y también quiere hacer las paces contigo. Eso es todo. Adiós--

Catboy: -le toma de la muñeca rápidamente deteniéndola- wow, wow, wow! Espera, Qué? De que rayos me estás hablando? Que Luna Qué?

Owlette: 1ro: No estoy hablando de rayos, sino de Luna. Y 2do: Sep, así como oyes.

Catboy: -le da la mirada de"En serio?" por su primera respuesta- Gracias -dice entre dientes por ello- 

Sonríe victoriosa y orgullosa por todo lo que hizo haciendo que se de cuenta.

Owlette: Entonces, qué dices? Podemos reunirnos una noche y hablar sobre todo esto. Si quieres, claro.

Catboy: ..Estás..Celosa ? 

Abre los ojos sorprendida por el comentario del felino y le mira indignada, con el ceño fruncido.

Owlette: Q-- Aún sigues con eso? No, por que estaría celosa? No tiene sentido. De qué lo estaría? -cierra los ojos, alzando sus hombros y brazos con indiferencia-

Catboy: Segura?  -Se acerca un poco con los ojos entrecerrados de forma pícara-

Owlette vuelve a abrir sus ojos con sus brazos aún cruzados.

Owlette: Se-gu-rí-si-ma. -hace lo mismo que él mientras va poniendo un dedo en la punta de su nariz-

Se sonríen con picardía y luego se ríen de todo.

Catboy: Jajaja, si claro, Jajaja

Owlette: Jajaja, si, Jajaja

-se sonríen-

Owlette: ...Oye..

Catboy: jaja, si?

Owlette: ...No..olvídalo. -sonríe tiernamente-

Catboy: ..??






























































































Un sabio dijo:

"Valiente es quien dice la verdad sabiendo que lo perde todo."






































En el próximo capítulo de PJ Masks: Sentimientos.























Pijamada















Qué puede pasar?...




































CONTINUARÁ...

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro