pogrubione - lucas

kursywa - charlie

normalne - samantha

pogrubiona kursywa - amybeth

---

środa, 8 listopada 2017
19:27

---

— hej, dodzwoniłeś się do restauracji rodziny cook. w czym mogę pomóc?

— samantha nadal nie pracuje?

— właściwie to pracowała już wczoraj, kochasiu. teraz jest na zapleczu.

— mógłbyś ją zawołać?

— obawiam się, że nie.

— proszę, charlie?

— nie, naprawdę nie mogę. ma pewną... sytuację.

— co? wszystko z nią w porządku?

— o mój boże, geniuszu, załap to w końcu! siedzi w kiblu.

— och.

— och, dokładnie. wiesz, czasami myślę, że jestem starszy od ciebie.

— dlaczego?

— bo jesteś strasznie głupi.

— nic dziwnego, że lubię toby'ego bardziej niż ciebie.

— auć.

— lucas, daj mi telefon.

— próbuję zamówić, ale charlie zachowuje się jak dupek.

— dla mnie może być dupkiem, jesteś strasznym mięczakiem.

— wcale nie—

— hej, mógłbyś pozwolić nam zamówić?

— a kim jesteś?

— cudne maniery. jestem amybeth. ty musisz być charlie.

-—zgadza się. jesteś dziewczyną lucasa?

— ew, nie. jestem jego koleżanką z obsady. moglibyśmy teraz zamówić, proszę?

— tylko upewniałem się, że jest godny zaufania.

— jest.

— dobrze. teraz możesz zamówić.

— w końcu! mogę prosić małą pepperoni i duże frytki?

— już się robi, piękna dziewczyno.

— nawet nie wiesz, jak wyglądam.

— nie jestem zbyt dobry w flirtowaniu.

— czy ja właśnie słyszałam jak próbujesz z kimś flirtować?

— zamknij się, sam.

— aw, rumienisz się! z kim rozmawiasz?

— ma na imię amybeth.

— amybeth?! daj mi telefon!

— sam?! jak się masz?! strasznie za tobą tęskniłam!

— o mój boże, ja za tobą też, amybeth! jak tam życie?

— szczerze mówiąc to niesamowicie! chciałabym, żebyś kiedyś przyszła na plan. lucas mówił, że uwielbiasz filmy, a to jest coś, czego nie zobaczysz nigdzie indziej.

— zapraszasz mnie na plan? naprawdę?

— tak!

— jak mam ci się odwdzięczyć?

— nie musisz. poza tym chciałabym cię poznać, tak samo reszta obsady. naprawdę, lucas przez cały czas o tobie gada.

— naprawdę?

— mhm. tak pomiędzy nami, to chyba mu się podobasz.

— na pewno nie. po prostu jesteśmy bliskimi przyjaciółmi. poza tym nigdy nawet się nie spotkaliśmy.

— okej, jeśli tak mówisz. w każdym razie, mogłabyś sprawdzić, czy charlie zapisał nasze zamówienie?

— jasne, poczekaj chwilę.

— okej.

— nadal gadasz przez telefon?

— z sam.

— mogę z nią porozmawiać?

— przygotowuje nasze zamówienie. i przy okazji powiedziałam jej, że chyba ci się podoba.

— co?! amybeth!

— czyli ci się podoba!

— nie powiedziałem tego.

— nie zaprzeczyłeś.

— wow, brzmisz zupełnie jak emma. może powinienem was ze sobą poznać?

— emma?

— najlepsza przyjaciółka samanthy.

— możemy ją też zaprosić na plan?

— musisz zapytać samanthę.

— ... oops.

— a—

— co się stało?

— o kurczę, lucas ma telefon. do zobaczenia, sam!

— okej. pa, amybeth!

— hej, skarbie.

— hej, głuptasie. zmyłeś już makijaż?

— przestań się ze mnie śmiać. wiedziałem, że nie powinienem był włączać głośnika.

— nie mówisz poważnie. tak w ogóle to charlie i tata robią wasze zamówienie, a toby dostarczy je za godzinę. ten sam adres?

— tak.

— dlaczego amybeth powiedziała ups, kiedy odebrałam?

— to ja miałem zaprosić cię na plan, ale mnie ubiegła. emily też chce przyjść?

— nie znam żadnej emily.

— zamknij się, skarbie. chciałaby przyjść? czy wolisz przyjść sama, a ona pójdzie następnym razem?

— będzie następny raz?

— oczywiście.

— czyli możemy tak zrobić? znam ciebie, amybeth i jacoba, więc emma mogłaby czuć się trochę przytłoczona tym spotkaniem. ale tylko, jeśli jesteś pewny.

— nie, to nic. jutro pogadamy z moirą i wieczorem do ciebie zadzwonię.

— okej, dziękuję, lucas. nie mogę się doczekać, aż cię spotkam.

— co z resztą?

— też się nie mogę doczekać, ale oboje wiemy, że kocham cię o wiele bardziej niż ich wszystkich razem wziętych... ktoś dzwoni, pogadamy jutro, głuptasie?

— okej. pa, sam.

restauracja rodziny cook zakończyła połączenie.