pogrubione - lucas

normalne - sam[antha]

---

środa, 18 października 2017
17:34

---

— hej, dodzwoniłeś się do restauracji rodziny cook, w czym mogę pomóc?

— frytki to jedyna rzecz, którą mogą zamówić weganie, więc poproszę porcję frytek.

— to wszystko, weganinie?

— a może jakaś dodatkowa rozmowa?

— nieźle, weganinie. ale frytki już są dodatkiem. nie możesz mieć dodatku dodatku.

— dlaczego musiałaś zniszczyć tę chwilę?

— była jakaś chwila?

— znowu niszczysz chwilę.

— znowu, była jakaś chwila?

— dobra, dobra. może po prostu chciałem, żebyśmy mieli chwilę.

— jeśli kiedykolwiek będziemy mieć chwilę, to dam ci znać.

— dobrze, nie chcę tego przegapić.

— zdradzisz mi swoje imię?

— och, czyli jesteś gotowa, żeby poznać moje imię!

— nie, po prostu toby potrzebuję go, żeby dostarczyć twoje frytki.

— co do twojego brata... jestem pewny, że mnie nie lubi.

— o mój boże! naprawdę go przestraszyłeś!

— tak! prawie dostał zawału.

— cholera, musisz być świetnym aktorem.

— sam, grałem w drugiej części sinistra. mam nadzieję, że potrafię być straszny.

- ale super! nigdy tego nie oglądałam, bo nienawidzę horrorów.

— nienawidzisz horrorów?

— tak, ale nie o to chodzi. co powiedziałeś toby'emu?

— dał mi jedzenie, a ja powiedziałem „dziękuję, toby". popatrzył na swoją koszulkę i sprawdził czy ma plakietkę, ale jej nie miał. w końcu wyjąkał „skąd znasz moje imię", a ja na to „wiem wszystko". potem w żartach zrobiłem przerażającą minę, a on prawie się posikał. o boże, czułem się okropnie!

— to przezabawne! nie mogę oddychać.

— wiem, słyszę cię.

— ja też słyszę, jak się śmiejesz, więc nie możesz czuć się aż tak źle.

— naprawdę czuję się okropnie!

— możesz znowu go przestraszyć?

— nie. właściwie to go przeproszę i powiem, że kazałaś mi to zrobić.

— nie odważysz się.

— zrobię to.

— weganinie, nawet nie—

— przy okazji ten sam adres.

weganin zakończył połączenie.