normalne - samantha

pogrubione - lucas

kursywa - emma

---

piątek, 1 grudnia 2017
21:58

---

— hej, lucas. myślałam, że nagrywasz?

— nagrywam. mam dwadzieścia minut przerwy i chciałem z tobą porozmawiać.

— nie masz przyjaciół na planie?

— myślałam, że wytrzymasz dłużej niż pięć sekund bez tych głupich uwag, em.

— och, hej emily. właściwie to mam, ale wolę rozmawiać z moją dziewczyną.

— och?

— och co?

— masz dziewczynę?

— cholera.

— właśnie dlatego uwielbiam słuchać waszych rozmów.

— och, skarbie. uhm, nie mogę zrobić tego przez telefon.

— czego?

— nie zgrywaj głupiej, sam.

— jestem okropny, przez całą noc nie zadałem ci jednego, prostego pytania, które chciałem ci zadać jakoś od zawsze.

— jakiego pytania?

— zignoruj jej głupotę.

— tak właśnie zamierzam.

— hej!

— to nie moja wina, że próbuję poważnie przeprosić, a ty sobie żartujesz.

— padły strzały.

— próbuję poprawić ci humor, głuptasie! no dalej, to nic wielkiego. podobały mi się twoje pocałunki nawet bez tego statusu.

— chwila, czyli nie chcesz, żebym był twoim chłopakiem?

— chcę!

— o matko, strasznie to sobie utrudniacie!

— jakbyś ty potrafiła zrobić to lepiej.

— właściwie to umiem. lucas, czy chcesz, żeby samantha była twoją dziewczyną?

— oczywiście, że tak.

— samantha, czy chcesz, żeby lucas był twoim chłopakiem?

— tak.

— świetnie. ogłaszam was dziewczyną i chłopakiem, możesz ją pocałować.

— to oficjalne? to była oficjalna ceremonia?

— chyba tak.

— czyli jesteś moją dziewczyną?

— a ty jesteś moim chłopakiem.

— jesteście przeuroczy, potrzebuję chusteczek.

— dlaczego ona w ogóle tutaj jest?

— gdyby jej nie było, to nie bylibyśmy razem.

— cóż, właściwie to bylibyśmy. tylko zajęłoby to dłużej.

— próbujesz powiedzieć, że nie jestem potrzebna?

— trochę przesadzasz, ale tak.

— nienawidzę cię, piękny chłopcze.

— ja ciebie też nienawidzę, emily.

— przerywam kolejny moment, cholerka.

— uważaj, bo ukradnę ci gilberta blythe'a.

— nie zrobiłabyś tego.

— och, zrobiłabym.

— dziewczyny! nawet nie jestem gilbertem blythem, przestańcie sprawiać, że czuję się niewystarczający.

— nie jesteś? myślałam, że mój chłopak to gilbert blythe! teraz jestem rozczarowana.

— czuję tę miłość.

— och! właśnie sobie przypomniałam. sammy powiedziała, że podobno jutro się z tobą spotykam.

— tak. to znaczy, jeśli chcesz.

— och, dzięki bogu, bo naprawdę nie chciałam cię spotkać. jakby, spotkanie cię osobiście byłoby traumatyzujące.

— ale z ciebie idiotka.

— okej! tak, chciałabym cię poznać. mamy jakieś plany?

— uch, nie do końca. lucas, masz jakiś pomysł?

— więc samantha, przyjdę po ciebie rano. może koło jedenastej? potem mam zaplanowane kilka rzeczy, które będą niespodzianką.

— och, powiedz mi!

— dobra, powiem szeptem.

— emma, o mój boże, jesteś strasznie głupia! nie pochylaj się do telefonu, przecież tego nie powie.

— nabrała się na to?

— tak. co za idiotka.

— przez całe życie mi dokuczacie.

— uwielbiasz to. ale tak sobie myślałem i może spotkamy się wieczorem na obiad, emily?

— byłoby świetnie. wybrałeś jakieś miejsce?

— możecie wybrać, mi jest bez różnicy.

— okej.

— wołają mnie! muszę już iść, przepraszam. widzimy się jutro.

— do zobaczenia, piękny chłopcze.

— pa, lucas.

— hej, samantha!

— tak?

— kocham cię.

— ja ciebie też.