Ergens in de avond ga ik naar het ziekenhuis toe.

Ik ga naar de kamer van de drie en zie een dokter bezig zijn met Kay.

Kyra kijkt naar mij en vraagt: heeft Kay iets ernstigs?
Ik haal langzaam mijn schouders op en loop naar haar bed.

Jaja. Het komt goed. Zegt ze dan.

Ik zucht en haal mijn hand door mijn haar.

Dan staat de dokter op en loopt naar mij toe.
Hij begint te praten:
De afgelopen dagen hebben we onderzoek gedaan naar uw zoontjes ademhaling.
We hebben een aantal scannen gedaan en zijn tot de conclusie gekomen dat de rechter-long is gesprongen.

Wat houd dat in? Vraag ik bezorgd.

De long is losgeraakt van de ribbenkast, waardoor hij hevig is beschadigd.
Uw zoontje moet geopereerd worden.

Ik kijk met betraande ogen naar James die geschokt naar mij kijkt.

I-ik eh...stamel ik.

Ik snap dat het moeilijk nieuws is, mevrouw.
We zullen ons best doen. Zegt de dokter.

Ik zucht en bibber tegelijk bij de gedachte dat er iets fout gaat tijdens de operatie.

Wordt hij nu geopereerd? Vraag ik.

Volgens mijn planning...mompelt de dokter.
Ja.

De dokter loopt weg en komt even later terug met allemaal andere dokters.

Ze lopen naar het bed van Kay en maken hem los, zodat het bed kan rollen.

Mama? Vraagt Kay bang.

Dan staat James op van zijn bed en trekt zijn infuus uit zijn arm, zodat hij naar Kay kan.

Hij rent naar Kay en klemt zich vast aan het bed.

James! Ze doen niks ergs! Roep ik.
Ze gaan hen helpen!

Ik zie hoe de dokters op James af lopen en hem onder zijn oksels pakken.
Hij geeft 1 dokter een trap, waarnaar hij even loslaat.

James rent naar Kay toe en springt op het bed.
Kay kruipt naar hem toe en gaat in zijn armen liggen.

Het bed stopt met rijden en James wordt met 4 man van het bed getild.

Kay trekt aan zijn arm en schreeuwt de hele tijd.
Ik sta abrupt op en loop naar Kay die verward schreeuwend los is geraakt van James.

Ik trek hem in mijn armen en voel hoe de hartslag van Kay hevig te keer gaat.

Sssst. Troost ik hem.

Hij schokt af en toe en huilt hevig.

Het komt goed.
Straks ga je slapen en als je wakker bent heb je geen pijn meer. Zeg ik.

W-wat gaan ze doen? Vraagt hij bang.

Eh... ze gaan eh...je longen helpen, zodat je beter kan ademen en geen pijn meer hebt. Zeg ik.

Ik ben bang. Zegt hij.

Het gaat allemaal goed komen.
En weet je wat? We gaan als je weer beter bent samen naar een restaurant en daarna naar een film.

Hij glimlacht.
Mama? Wil je bij me blijven? Vraagt hij.

Natuurlijk.
Als je wakker wordt sta ik naast je bed. Zeg ik.

Hij glimlacht en veegt zijn tranen weg.

Mevrouw! U moet nou echt van het bed af komen!
Hoor ik plots.

Ik kijk opzij en zie een dokter naast me staan die niet erg vrolijk kijkt.

S-staat u er al lang? Vraag ik geschrokken.

Ik heb u al een aantal keer geroepen. Mompelt hij.

Sorry. Zeg ik.
Ik druk een kusje op het hoofd van Kay en laat hem los.
Ik stap uit bed en ga achter de dokter staan.

Dan wordt het bed van Kay gepakt en ik zie hoe hij wordt weggevoerd naar een speciale lift voor bedden.

Hij verdwijnt in de lift en ik blijf met een brok in mijn keel achter.

Dan zie ik Daan aankomen lopen.

Ik ren op hem af en val in zijn armen.

Ik begin hard te huilen en voel hoe de sterke armen van Daan mij omhoog tillen.

Hij wrijft over mijn rug en ik haal flink mijn neus op.

Dit is zo naar. Stamel ik.

Ik weet het. Ik weet het. Zegt Daan.

Waar zijn Jeff en Matthew? Vraag ik dan.

Die zijn aan het slapen. Zegt hij.
Het is al laat in de avond.

O ja.

Ik laat Daan los en veeg mijn wangen en ogen schoon.
Ik zucht en loop naar James en Kyra.

Kyra slaapt en James ligt onder te schreeuwen in bed.
Ik loop naar hem toe, maar wordt opzij geduwd door een dokter.

Hij heeft een spuit in zijn hand en gaat naar James.
Hij doet de broekspijp van James omhoog en zet de naald in zijn been.

James schreeuwt en Kyra schrikt wakker.

Dan zakt James langzaam in en begint vredig te slapen.

Ik loop naar Kyra die geschrokken in haar bed zit.
Wat is er gebeurd? Vraagt ze.

Papa heeft een spuitje gekregen, zodat hij...
Dood?! Onderbreekt ze me.

Nee. Nee. Zeg ik snel.
Hij moet even slapen.

O. Zegt ze.

Ga maar weer fijn slapen. Zeg ik.
Het is al laat.

Ze knikt en ik geef haar een kusje.
Ik stop haar in en ga naar de deur.

Ik doe hem dicht en zie Daan's gezicht tevoorschijn komen.

Gaat het een beetje? Vraagt hij.
Ik knik traag en loop naar hem toe.

Zullen we naar huis gaan? Vraagt hij.

Ik schudt mijn hoofd.

Nee. Ik heb Kay beloofd dat ik bij hem zou zijn als hij klaar was. Zeg ik.

Hij knikt.
Hoe lang duurt het nog? Vraagt hij

Ik kijk op een klok en zie dat het al een flinke tijd later is.

Elk moment, denk ik. Zeg ik.

Hij knikt en we gaan allebei op een stoel zitten.

••••

Ik hoor een piep en zie een liftdeur open gaan.

Ik zie een bed met Kay erin.
Hij slaapt.

Ik sta abrupt op en loop met de dokters mee naar de uitslaapkamer.
Het bed wordt tegen de muur gezet en ik pak een stoel.

Een van de dokters loopt naar me toe en zegt: de operatie is succesvol verlopen.

Er gaat een geruststellend gevoel door me heen.

Bedankt. Zeg ik.

Hij glimlacht en loopt de kamer uit.

Ik staar naar Kay die rustig verder slaapt.

••••

Ik hoor en zucht en kijk snel naar Kay.
Hij is langzaam wakker aan het worden en kijkt verslapt naar mij.

Hallo. Zeg ik.

Hij glimlacht en zegt: je bent er.

Ik zei toch dat ik er zou zijn.

Voel je je al beter? Vraag ik.
Hij knikt en zegt: ik heb geen pijn meer.

Ik glimlach en geef hem een kusje.

Ik sta op en zeg: mama moet naar huis.
Ik moet slapen.

Hij knikt en sluit zijn ogen.
Hij slaapt verder en ik loop naar buiten.

Ik doe de deur dicht en ga naar Daan.

Hij pakt mijn hand en samen lopen we naar huis.

Hallo lieve lezers❤️
Ik heb toch een hoofdstukje kunnen schrijven.
Ik denk dat ik er weer tegenaan kan voor een tijdje, dus ik zal mijn best doen.

Xx babetko