Vandaag is Jeff 8 maanden dus ik ben 5 maanden zwanger.
Jeff is een paar dagen geleden, door zichzelf, gaan staan in de box.
Een beetje vroeg, maar ik ben trots op onze kleine man.

Ik hoor een kreet vanuit de box komen en zie hoe Jeff aan het spelen is met een knuffelbeer.
Hij pruttelt en maakt af en toe een geluidje.

Ik glimlach en zie hoe Daan slaperig naar beneden komt.
Goedemorgen. Mompelt hij.
Goedemorgen zonnestraaltje. Zeg ik lachend.

Hij kijkt me aan.
Hij heeft enorme wallen onder zijn ogen.

Wat is er met jou? Vraag ik verbaasd.
Jeff heeft me wakker gehouden. Zegt hij geïrriteerd.

Ik zie hoe Jeff zich omhoog trekt en een enorme lach op zijn gezicht heeft.
Hij lacht en kijkt naar Daan.

Dat kind lacht me gewoon uit. Zegt Daan.
Ach jo hij is nog maar 8 maanden.

Daan zucht en zegt: jij hebt makkelijk praten.
Ik kijk hem boos aan en zeg: wat is er nou weer.

Omdat jij zwanger bent hoef je niks te doen. Ik doe al het werk.

Weet je. Zeg ik boos. Als je mijn hulp nodig hebt zeg het dan!
Ik sta boos op en loop naar Jeff.

Ik pak hem uit de box en storm naar boven.
Ik zet hem in zijn bedje en ga zelf op bed zitten.

Ik staar naar de muur.
Ik hoor hoe Daan boos een grom door het hele huis schreeuwt.

Ik kijk naar Jeff die met grote ogen naar mij staart.
Het is al goed. Zeg ik zachtjes.
Hij kijkt me bangig aan en krijgt een trillip.
Alsjeblieft. Ga niet huilen. Zeg ik.

Het lijkt wel alsof hij me snapt.
Hij stopt gelijk met bang kijken en laat zijn lip weer normaal staan.

Versta je me? Vraag ik.

Hij lacht en steekt zijn handjes naar me toe.
Ik sta op en pak hem uit bed.

Ik zet hem op mijn schoot.
Ik houd hem vast zodat hij kan staan op mijn schoot.
Hij lacht en springt.

Hij ploft op mijn schoot neer en zucht.

Hij slaat op mijn buikje en lacht nog een keer.

Ik lach en geef hem een kusje.

Hij kijkt me met zijn blauwe oogjes aan en pruttelt.

Dan zie ik Daan in de deuropening staan.
Hij kijkt me treurig aan en komt naar me toe.
Hij komt naast me zitten en zegt: sorry dat ik zo tekeer ging. Ik kan ook overdrijven.

Ach het is al goed. Zeg ik.

Hij glimlacht en pakt het handje van Jeff die inmiddels half slaperig naar ons kijkt.

Hij gaapt en sluit zijn oogjes.
Hij zucht een keer diep en slaapt.
Ik voel hoe (ondanks mijn buikje) hij zijn armpjes om me heen klemt.

Ik til hem voorzichtig op en pak een slaapzak.
Ik leg hem op de commode en zie hoe hij traagjes zijn oogjes open doet.

Ga maar weer lekker slapen. Fluister ik.
Hij knippert een paar keer en doet dan zijn ogen weer open.
Ik trek de slaapzak dicht en pak hem voorzichtig op.

Ik loop naar zijn bedje en leg hem voorzichtig op zijn matras.

Hij hoest een keertje en slaapt dan verder.

Ik kijk naar buiten en zie dat de zon laag staat.
Ik kijk naar Daan die een beetje naar voren aan het staren is.

Het is al goed. Zeg ik nog.
Voel je nou niet meer schuldig.

Daan zucht en glimlacht.

Kom we moeten ook gaan slapen. Zeg ik.

Hij knikt en gaat onder de dekens liggen.
Ik ga voorzichtig naast hem liggen en val als een bom in slaap.

••••

Vandaag is het de verjaardag van Jeff, maar ook de dag dat ik 9 maanden ben.

Ik zit op de bank en kijk naar Jeff die aan het rond waggelen is door de kamer.

Mama. Zegt hij.
Ik kijk hem lachend aan en zie hoe hij naar mij toe dribbelt.
Hij zet zijn handjes op mijn buik en zegt: mijn boertje of susje.

Ik lach en pak zijn handjes vast.

Jij bent lief. Zeg ik.
Jeff lacht en klimt op de bank.
Hij pakt mijn hoofd en drukt een kusje op mijn neus.

Ik geef hem ook een kusje op zijn neusje.
Hij giebelt en springt van de bank af.

Dan hoor ik de deurbel en zie hoe Daan naar de deur gaat.
De deur gaat open en ik zie hoe de moeder van Daan in de opening staat.

Er gaat een naar gevoel door me heen.

Ze kijkt me met spleet oogjes aan en duwt haar wenkbrauwen naar beneden.

Daan kijkt haar raar aan en kijkt dan naar mij.
Ik wordt rood en voel me ongemakkelijk worden.

Daan kijkt zijn moeder boos aan.
Ze trekt weer bij en stapt naar binnen.

Ze pakt een stoel en ploft erop neer.
Jeff hobbelt naar haar toe en zegt: hallo oma.
Hallo lieve schat. Zegt ze.
Ze tilt hem op en zet hem op haar schoot.

Ze kijkt me nijdig aan.
Ik sta met moeite op en loop naar de keuken.

Ik gooi de deur dicht met een klap en zie door het raampje hoe Daan maar zijn moeder loopt.

Hij schreeuwt wat en pakt Jeff van haar schoot.
Hij wijst naar de deur.
Ze staat abrupt op en raast naar de deur.

Ze doet hem open en gooit hem dicht.

Ik begin te huilen en hoor hoe de keukendeur wordt geopend.
Jeff steekt zijn armpjes naar me uit.

Daan geeft hem aan mij.
Hij klemt zijn armpjes om mijn nek en vraagt: mama verdrietig?

Ik knik en zeg: ja. Ik ben een beetje verdrietig.

Hij geeft me een kusje en Daan pakt hem weer op.
Ik zucht diep en veeg snel mijn tranen weg.
Daan geeft me een zoen en pakt met zijn andere hand mijn hand vast.

Hij neemt me mee naar de woonkamer en zegt: laten we de verjaardag vieren als de baby geboren is. Dat is wat makkelijker.

Ik knik.
Direct om dat moment voel ik een steek door mijn onderbuik gaan.

Ik hap naar adem en sla mijn armen om mijn buik.

Is het zover? Vraagt Daan.

Ik knik.

Ik ga de dokter halen. Zegt hij.