~vier weken later~

Vroeg ik de morgen spring ik uit mijn bed.
Ik ren naar het washok en doe de droger open.

Ik speur door de schone was, opzoek naar de witte jurk.

Als ik hem dan eindelijk heb loop ik naar mijn slaapkamer.

Ik doe de deur open en bots dan tegen Daan aan.

Wat doe jij hier? Vraag ik.

Ik vroeg me af waar je was. Zegt hij.
Ik mag hier nog wel ademen he. Zeg ik grappend.

Jaja. Zegt hij.

Dan valt er een doodse stilte.
(Gebeurd heel vaak).

Ik zucht en loop langs hem heen naar mijn bureau.

Mag ik even? Vraag ik.

Hij haast zich mijn kamer uit en sluit de deur.

Dan draai ik de deur op slot.
Ik hoor vanachter de deur een diepe zucht.

Ja zeg. Ik dacht het even niet. Zeg ik.

Hij lacht en zegt: sorry...

Ga nou maar weg voordat ik je hoofd in de wc douw.
Zeg ik.

Ik hoor haastige voetstappen weggaan.

Ik lach en begin me om te kleden.

••••

Als ik beneden ben ruik ik tosti's.
Ik loop naar de keuken toe en zie hoe Daan druk bezig is.

Jij mag ook blijven. Zeg ik lachend.

Hij kijkt op en glimlacht.

Hij geeft me een bord en we lopen samen naar de bank.

We beginnen allebei te eten van de tosti's.

Terwijl ik mijn eerste hap doorslik begint Daan te praten.

Weetje, ik vraag me af....

Je vraagt je wat af? Vraag ik.

Nou...eh...weet je...

Zeg nou! Mompel ik.

Eehh...ikkeh....

Kom op. Je maakt me nieuwsgierig. Zeg ik.

Ik vraag me af of je...eehh...

Ik zucht en wil weer een hap nemen als hij het dan eindelijk zegt:

Vind je het goed als ik je...eh....v-vriendje wordt?

Ik kijk hem verbaast aan.

Ik zet langzaam mijn bord op de tafel.

Dan sta ik op en spring op zijn schoot.
Ik neem aan dat dat een...

Voordat hij klaar is met praten duw ik mijn mond op die van hem.
Hij slaat zijn armen om me heen.

Ik sla mijn armen om zijn nek.

••••

Als we dan eindelijk klaar zijn met onze zoen loop ik rood aan.

Daan moet nog even bijkomen van het onverwachte moment.

Vond je het niet vervelend? Vraag ik.

Hij schud snel zijn hoofd en glimlacht.
Het ging juist prima.

Ik voel hoe het bloed uit mijn wangen terugtrekt.

Ik sta weer op en pak de borden.

Ik loop naar de keuken en doe de deur dicht.
Ik zet de borden neer en kan mezelf niet inhouden om een vreugdedansje te maken.

Ik zet ze, hard neuriënd, in de vaatwasser en hoor snelle en harde voetstappen door de woonkamer gaan.

Ik spiek door een gaatje en zie hoe Daan vol vreugde een dom dansje doet.

Ik lach en val op de grond.

Ik zie hoe hij naar binnenkomt en mij vol lachend op de grond ziet liggen.

Hij helpt me overeind en zegt: waarom lachte je nou zo hard?

Ik zal het even voor doen. Zeg ik (nog na lachend).

Ik doe zijn dansje na en zie hoe hij een kleurtje krijgt.
Tja...eh...ik ben blij... Stamelt hij.

Je bent niet de enige. Zeg ik.
Ik deed ook een dansje.

Ik zie hoe hij weer zijn normale kleur krijgt en naar de woonkamer gaat.

Ik begin een liedje te fluiten en zet de vaatwasser aan.
Hij begint hard te brommen.

Ik loop uit de keuken en zie hoe Daan op de bank zit met de tv aan.

Hij klopt naast zich en ik spring op de bank.

Hij zet een lachfilm aan en we beginnen direct met lachen.
Zelfs om de domste momenten en de flauwste grappen.

Maar ja. Dat krijg je als je verliefd bent <3.

••••

Daan en ik hebben de hele dag lach films gekeken.

Ik voel hoe mijn oogleden zwaar zijn geworden.
Ik leg mijn hoofd tegen Daan's schouder aan en sluit mijn ogen.

Ik voel hoe hij een kusje op mijn hoofd geeft.
Ik glimlach en val dan in slaap.

••••

De volgende morgen wordt ik wakker op Daan's schouder.

Ik open langzaam mijn ogen en til mijn hoofd op.

Daan ligt hard te snurken.

Ik geef hem een stomp in zijn zij.
Hij schrikt wakker en ik begin te lachen.

Ook goedemorgen. Zegt hij licht-geïrriteerd.

Goedemorgen schone slaapster. Zeg ik lachend.
Ik knijp in zijn neus.

Hij kijkt me met moeie ogen aan.
Hij gaapt diep en staat op.

Vandaag maak ik het ontbijt. Zegt hij.

Oké. Zeg ik.

••••

Even later komt hij terug met kippensoep.

Mmmmm... Lekker. Zeg ik.

Hij geeft me een kommetje en een lepel.

Ook geeft hij me een zoen.

Ik druk op de afstandbediening.
De tv floept aan en we zien gelijk een film over een tsunami.

Ik begin te eten van mijn soep.

Als er in de film een vloedgolf over het land raast begint mijn hand te bibberen.

Ik hoor hoe Daan lacht.

Vind je het spannend? Vraagt hij.

Eh...nee hoor. Zeg ik snel.

Als ik dan weer een hap in mijn mond wil doen valt de soep van mijn lepel.
Ik bibber zo erg dat ik het er niet meer op terug krijg.

Daan pakt de afstandbediening en zet een andere zender aan.

Ik stop gelijk met bibberen en neem weer een grote hap soep.

We gaan die film niet meer kijken hoor. Zegt Daan.

Hij kijkt me lachend aan en ik wordt rood.

A joh. Er zijn genoeg mensen die dit spannend vinden. Zegt hij geruststellend.

Ik krijg weer men normale kleur en druk een kus op zijn wang.

We gaan niet meer de hele dag tv kijken hoor. Zeg ik snel.
Ik wil niet hoofdpijn krijgen of vierkante ogen.

Is goed. Zegt Daan.
Ik snap het wel.

Ik neem mijn laatste hap soep en zeg dan mijn kom op tafel.

Daan is ook net klaar en pakt mijn kom.
Hij loopt naar de keuken en ik blijf hartstikke vrolijk achter op de bank.