Ik ren onder het dek door en gris een laken weg van een hangmat.

Ik pak een stuk touw en loop snel terug naar mijn 'geheime stekkie'.

Ik doe (zoals altijd) mijn deur dicht  en loop naar beneden.

Ik trek het skelet van de muur af.
Hij valt gelijk in honderd stukjes.

Great! Kan ik ook gaan puzzelen. Denk ik in mezelf.

Ik zucht en spreidt het laken uit over de grond.

Ik begin dan alle botten op de juiste plek te leggen.
De schedel bovenaan.......

••••

Na een hele tijd is het me gelukt om alle botten zo mooi mogelijk neer te leggen.

Ik duw alle botten tegen elkaar en zorg er voor dat het dan alsnog als een mens eruit ziet.

Dan vouw ik het doek dicht en trek hem strak aan.
Ik wikkel het touw er om heen en leg er een flinke knoop in.

Dan til ik hem heel erg voorzichtig op en loop de trap op naar boven.

Ik leg het skelet op mijn bed en draai de deur van het slot.

Ik pak hem snel op en loop het dek op.
Ik loop naar de reling en gooi heel erg snel het skelet in het water.

Wat doe jij nou? Hoor ik opeens achter me.

Ik eeh... Heb het lichaam van die man die mij bewusteloos heeft geslagen in zee gegooid. Zeg ik snel.

En waarom doe je dat alleen? Vraagt James.

Jullie waren het vergeten, dus ik dacht, laat ik het maar even snel doen. Zeg ik.

Hij knijpt zijn ogen tot spleetjes.
Ik vertrouw je niet. Zegt hij.
Verberg je soms iets voor mij? Vraagt hij.

Ik schud mijn hoofd.

Waarom mag ik je hut dan niet meer inkomen? Vraagt hij. 

Ik heb gewoon mijn privacy nodig! Zegt ik ruw.

Ik duw hem opzij en loop naar mijn hut.
Ik gooi de deur dicht en draai hem op slot.

Avery! Kom terug! Schreeuwt James.

Je moet het maar even weten, ik kom de komende dagen niet meer uit mijn hut! Schreeuw ik terug.

Ik hoor hard gestamp en zie en hoor hoe James aan de deur begint de rammelen.
Doe open! Schreeuwt hij.

Nee!

Hij begint te bonken tegen de deur en begint te rammelen aan de deurklink.

Als je hem nu niet open doet, schop ik de deur open! Schreeuwt hij.

Waar maak je je zo druk om! Schreeuw ik.

Ik wil weten wat je in je schild voert!!!! Schreeuwt hij zo hard dat de ik mijn oren om mijn oren sla.

Doe open!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ik zak naar beneden en ga tegen de muur zitten.

Plotseling voel ik dat ik huil.

Ik heb al zo lang niet meer meegemaakt dat iemand tegen me schreeuwt.
Ik veeg de tranen weg en loop naar mijn plekje.

Ik hang het doek weer op en kruip er voorzichtig onderdoor.
Ik loop naar binnen en draai de deur op slot.

Ik stop de sleutel in mijn zak en loop de trap af naar beneden.

Dan hoor ik een harde klap en bedenk me dat James de deur heeft open geschopt.

Ik loop snel naar beneden en doof al het licht dat er is.

Ik ga in het hoekje van de kamer zitten en wacht totdat James weg is.

Ik hoor dat de voetstappen boven me zijn en door de kamer lopen.

Ik hoor gestommel en deuren die dichtslaan.

Ik kan het niet laten om een traan te laten vallen.
Ik veeg snel mijn wang droog.

Ik bedenk me dan dat ik echt bang ben geworden voor James.

Ik ril van de gedachte dat het waar is.

Dan hoor ik een deur dichtslaan en weet dan dat hij weg is.
Ik steek snel een licht aan en zucht even diep.

Ik leg mijn hoofd tegen de muur en begin zachtjes te huilen.

Flashback:
Ik loop een beetje te stommelen op mijn kamer als ik vanaf beneden geschreeuw hoor:
Stommel niet zo! Rotkind!
Ik ga op mijn bed zitten en hoor dan harde voetstappen op de trap.
Mijn deur vliegt open en mijn vader staat woedend in de deuropening.
Hij stormt op me af en schreeuwt: als jij nog een keer zo stommelt dan ram ik je dood!!!! Ik begin hevig te huilen en voel dan een harde pets op mijn wang. Hij heft zijn hand nog een keer.
Ik bescherm mijn gezicht met mijn handen, maar voel nog een harde mep tegen mijn andere wang.
Er volgen nog meer harde klappen en een schop in mijn buik.
Hij loopt stampvoetend terug naar de trap en smijt de deur dicht.
Ik lig huilend en kapot van de pijn op bed.

~einde flashback~

Als ik weer wakker wordt uit mijn flashback vult mijn lichaam zich met woede.

Hoe kan die man een kind van 11 zoiets aandoen!
Dan besef ik dat hij allang dood is en dat het nutteloos is om nog iets ertegen te doen.

Ik had hem toch niet aangekund.
Dan hoor ik weer voetstappen boven me.
Ik doof snel mijn lichtje en ga weer in de hoek zitten.

De voetstappen verdwijnen en (opnieuw) steek ik een licht aan.

Ik neem me dan voor om hier een tijdje te gaan wonen, totdat James weer rustig is geworden.

Dan zie ik nog een deur naast mij.
Ik sta op en open hem langzaam.
Het gaat een beetje moeilijk, maar het lukt.

Ik zie een lange gang met in de verte een trap.
En zo te horen gaat het onder James' hut door, want ik hoor hoe hij aan het ijsberen is.

Ik stap in de gang en hang de fakkel aan de muur.
Ik loop de trap onhoog en open de deur.
Dan zie ik allemaal pannen hangen en een aanrecht.
Zo te zien is dit de keuken.

Yes! Dan kan ik voor eten zorgen!

Maar als deze deur, in de keuken, nog nooit is ontdekt.... Hoe zit het dan verstopt?

Ik stap eruit en zie dat het een schilderij is.

Ik loop snel door de keuken heen en neem wat: brood, worst, kruidenboter en een kommetje soep mee.

Ik loop terug en doe de deur dicht.
Ik ga zitten en eet mijn soep op.                   

Ik dep mijn brood met kruidenboter erin en begin smakelijk te eten.