James heeft 3 meisjes. 1 op zijn linkerschouder en 2 op de rechterschouder.

Tiner heeft er 2. Op beide schouders 1.

James komt hijgend en puffend aangelopen en gooit de meiden in de roeiboot. Tiner is wat minder moe en gooit ze nog een stuk harder in de roeiboot.

Eentje probeert te ontsnappen, maar ik pak haar bij haar kraag. Jij blijft hier jongedame, sis ik in haar gezicht.

Ik laat haar weer los en ze deinst achteruit.

Ik kijk boos naar het groepje meiden en tel ze. Het zijn er 6.

We komen er 4 tekort! Schreeuw ik.

Die worden door mannen gevuld. Zegt James.

Ik kan toch geen mannen meenemen. Zeg ik.

Jij gaat het niet doen. Dat doen wij wel. Zegt hij. Jij moet op deze meiden letten.

Ik knik en ga bij de roeiboot staan. Ik bekijk elke meid een voor een.

Ze kijken me bijna allemaal bang aan, behalve eentje. Ze kijkt me aan met een woedende blik.

Heb ik soms wat van je aan?! Schreeuw ik.

Ze staat op en loopt naar me toe. Ik trek mijn zwaard, maar dat wordt gestopt door een zwaai van haar hand. Mijn zwaard vliegt uit mijn handen en beland ver weg in het zand.

Dan pak ik mijn pistool en schiet, maar ze knipt in haar vingers. De kogel bevriest en ze laat hem verdwijnen.

Ik kijk geschrokken naar haar. 

Ze loopt naar me toe en pakt me bij mijn keel. Ze knijpt mijn keel dicht.

Ik hap naar lucht, maar ze is veel te sterk.

Ik zie zwarte vlekjes tevoorschijn komen. Dan lijkt het wel of er een hand in mijn lichaam zit.

Ik kijk naar beneden en zie dat haar hand in mijn borstkas zit.

De zwarte vlekjes worden steeds groter.

Ze pakt mijn hart en knijpt erin. Ik schreeuw nog met mijn laatste adem en dan worden de zwarte vlekjes, zwarte vlekken.

 En net voordat ik doodga wordt de greep in mijn keel en hart minder sterk.

De hand verdwijnt uit mijn lichaam en mijn keel is weer vrij.

Ik val met een plof op de grond. Ik kan niet bewegen en zie dat James naar me toe komt.

Hij tilt me op en laat me zitten. Ik zie dat hij de meid heeft vermoord.

Ik adem diep in en ik voel hoe mijn hart als een gek te keer gaat.

Gaat het? Vraagt hij. Ik knik langzaam.

Hij pakt mijn hand en helpt me overeind. Ik kreun van de pijn in mijn keel, maar het begint als langzaam te zakken.

Dan sta ik eindelijk weer op beide benen. Ik wordt even duizelig, maar wordt nog door James opgevangen.

Dan laat hij me los. Ik grijp mijn evenwicht.

Ik adem diep in en dan wordt mijn beeld weer normaal.

Ik zet langzaam weer een paar stappen. Ik kom weer in vorm en zie dan dat Tiner met een groepje mannen komt aanlopen.

Hij komt steeds dichterbij en zegt: Deze mannen willen mee. Ze willen onze bemanning zijn.

Ik zie dat er een groepje gezonde, sterke mannen staat.

Dan zie ik dat mijn buurjongen/buurman: Steven. Hij ziet mij en stapt naar voren.

Wij willen best mee, maar dan moet Avery iets doen. Zegt hij.

James kijkt me raar aan. Kennen ze jou? Vraagt hij. Ik knik.

Wat dan? Vraag ik.

Vermoord Ashley. Zegt hij.

Wat?! Schreeuw ik. Ben je gek geworden!!!! Dat doe ik nooit van mijn leven!!!!

Dan gaan wij ook niet mee. Zegt hij.

James kijkt me heel erg zielig aan. Alsjeblieft. Zegt hij. Doe het voor mij.

Maar het is mijn BFF en....... Je krijgt dan iets van mij. Wat je maar wilt. Onderbreekt hij me.

Ik laat me niet zomaar omkopen, dat vind ik zo..... Alsjeblieft Avery. Onderbreekt hij me weer.

Ik zucht en een traan rolt over mijn wang. Ik knik erg langzaam en pak mijn zwaard.

Ik begin langzaam te lopen naar haar huis, terwijl iedereen me volgt.

Zodra we zijn aangekomen schop ik de deur open. Ik zie gelijk een geschrokken gezicht van Ashley.

Avery! Je leeft nog!

Ze komt naar me toe gerend en slaat haar armen om me heen.

Ik dacht dat je dood was. Zegt ze zachtjes.

Dan begin ik hevig te huilen.

Wat is er? Vraagt ze bezorgd.

Het spijt me. Zeg ik zachtjes.

Ze kijkt me vragend aan terwijl ik mijn zwaard naar voren duw.

Ik haal hem eruit en zie hoe ze me verdrietig aankijkt. Dan valt ze op de grond en ze beweegt niet meer.

Ik begin heel erg hard te huilen en val op de grond.

James legt zijn hand op mijn schouder en zegt: Je hebt het goed gedaan.

Ik probeer er inderdaad goed over te denken en sta op.

Beloof me een ding. Zeg ik. Ik wil dat we haar lichaam laten betoveren, zodat we het voor altijd kunnen bewaren.

Dat is goed. Zegt James. Ik heb je gezegd dat je iets mocht hebben dus nu gaat het ook gebeuren.

Ik ken wel iemand. Zegt Tiner.

Ik kijk naar hem terwijl hij naar een huis wijst.

Dus jij kent iemand op dit eiland? Vraag ik.

Hij knikt en loopt erheen.

Wie is het dan? Vraagt James.

Kuch...Mijnee....mlederrr. Stottert hij.

Wat? Zeg ik.

Mijn moeder. Zegt hij zacht.

Heb jij hier gewoond?! Vraag ik.

Ik was jou andere buurjongen. Zegt hij.

Dan herken ik hem. Hij is helemaal veranderd.

Hij was meegenomen toen hij nog een jochie was.

Maar je heet helemaal geen Tiner. Zeg ik. Je heet toch Micheal? Vraag ik.

Ik heb mijn naam veranderd. Zegt hij.

Ik zucht en loop naar binnen in zijn moeders huis.

Hallo? Roep ik.

Hallo. Hoor ik terug.

Wij komen voor u. Zeg ik. 

Kom binnen. Zegt de vrouw.

Er gaat een deur open en ik loop erin.

Ik zie een vrouw achter een tafeltje zitten. Ik ga op de stoel tegenover haar zitten.

Ik heb gehoord dat u kunt toveren. Zeg ik.

Inderdaad meissie. Dat kan ik. En wat brengt jou hier? Vraagt ze.

Ik wil graag dat het lichaam van mijn vriendin wordt betoverd, zodat het voor altijd bewaard kan worden. Zeg ik.

Breng mij het lichaam, en dan is het klaar.

Ik sta op en zeg tegen James dat hij haar moet halen.

Na een tijdje komt hij terug met haar lichaam.

Hij legt haar op de bank en de vrouw loopt naar haar toe.

Ze zegt een rare spreuk en om Ashley verschijnen allemaal twinkels.

Dan knipt ze met haar vingers en Ashley haar huid wordt heeeeeel licht blauw.

Zo. Nu kan je haar altijd bewaren en ze blijft heel. Zegt de vrouw.

Bedankt. Zeg ik.

James pakt Ashley weer op en neemt haar mee.

Tot ziens. Zeg ik.

Dag.

We lopen weer met zen allen naar het schip en gaan erop.