Jongens, weet je, allemaal met die sneeuw, dat is allemaal hartstikke leuk enzo. Maar ja, toch ook frustrerend. Wannnt: ja. Het is gewoon zo. Kijk maar:

1.
Ik stap 's ochtends de deur uit om op mijn fiets te stappen en naar school te gaan. Ik probeer op een toch wel fatsoenlijke manier mijn handschoenen aan te krijgen. (Rip) Mijn handschoenen vallen op de grond, in de sneeuw. Ze zijn helemaal vies en nat. Ik leg ze op de verwarming om te drogen, omdat ik er zo toch niks meer aan heb. Ik fiets zonder handschoenen naar school. En mijn vingers bevriezen en sterven af. Rip mijn vingers. Maar ja.

2.
LEUK! Die sneeuw! Daardoor moet ik nu ook in plaats van een half uur, anderhalf uur naar school fietsen!

3.
Toen ik eindelijk klaar was met mijn huiswerk ging ik (of nou ja, poging tot) een sneeuwhoop maken.
Toen ik na ongeveer een half uur een bol sneeuw had, die ongeveer net zo groot was als een kleine voetbal, was ik echt heel erg trots!
En toen kwam Jip en die at mijn (in een half uur gemaakte!) sneeuwbalpop in een paar seconden op.

(Oké er is nu al lang geen sneeuw meer maar dit schreef ik toen er wél sneeuw was, oké!)

-210 woorden-