JOAN stoodat the center of the cockpit. She wore a pair of jeans, the only jeans she hadand th same jeans Kyle gifted to her on her birthday. It was rolled up,reaching below her knees. She wore a loose white T-shirt with its collarknotted on the right side of her neck. Nakatali ang kuwelyo ng damit parahindi lumaylay ang neckline nito kapag yumuko siya. Her hair was tied in itsusual messy bun.

If Joan onlyknew something as special as this would happen, she could have dressed up a bitbetter. Hindi ganitong pulang tsinelas ang suot niya kaya naalikabukan ngbuhangin ang kaniyang mga paa at binti.

Nahiya tuloysiyang tumingin sa mga matang nakaabang sa kanila ni Kyle. Nahihiyang natulalana lang siya sa binata na nakaluhod at nakatukod ang isang tuhod sa mabuhangingsahig ng ruweda habang inaalayan siya ng isang magandang singsing.

Kyle lookedat her, a mix of pleading and adorable expectation were in his eyes and  his awkward gentle smile. He dressed at hisbest jeans and blue fitting short-sleeved button-down shirt with chest pockets.Nakasabit sa leeg ng binata ang tali ng cowboy hat na nakalambitin sa likurannito.

Pigil niJoan ang paghinga. Hindi niya malaman kung ano ang uunahin. Patatayuin ba munaniya si Kyle? Parang nakahihiya kasi na nakaluhod sa kaniya ang lalaki sa harapng mga kasamahan nito, lalo na sa amo nito! Hindi ba puwedeng sarilinan na langnilang pag-usapan ang bagay na ito? Because even if she likes him too, Joanstill wanted some space to think things out. She wanted to ask Kyle somequestions before saying yes.

O sagutin nakaya niya ang tanong nito para matapos na ito? Para tumayo na si Kyle at hindina sila pagtinginan pa ng mga kasamahan nila?

It seemedlike Kyle really loves her, after all. Hindi ba ang sarap sa pakiramdam na maynagmamahal sa kaniya? Lalo na kung si Kyle pa na naging maalaga sa kaniya at marespetosiya sa simula't sapul.

Gustongtumiklop ni Joan sa kinatatayuan. She had never felt so exposed . . . and yet,she was giddy all over.

Would she beKyle's girlfriend?

"We don'thave all day," Señor Ernesto nudged verbally, grinning at them.

Lalong pinamulahanng mukha si Joan. "O-Oo na nga."

Napamulagatsi Kyle. Meanwhile, the men around them were already cheering. Señor Ernestojust smiled while intently watching them and crossing his arms. 'Tulad ni Kyle,hindi muna ito nagpahayag ng anumang reaksiyon.

"Oo?" pagkumpirmani Kyle. His voice slightly shook.

"Ang sagotko sa tanong mo ay 'oo.' Oo. Puwede mo akong maging girlfriend."

Mahinangnatawa si Kyle. Tila hindi nito malaman ang gagawin sa sobrang galak. His eyesshifted from her to the people around them, to the ring and then, to himself. Sasobrang pagkataranta ng lalaki, halos nadapa pa ito nang tumayo.

Natutop niJoan ng mga kamay ang bibig. Pinigilan niya ang matawa sa hitsura ni Kyle.

Ipinunasnito sa gilid ng pantalon ang mga kamay. Then, he laid out his other hand.Maingat na ipinatong ni Joan ang kamay sa palad nito na nanlalamig at medyonanginginig sa nerbiyos.

She watchedKyle as he slipped the ring on her ring finger. Joan could not stop her eyesfrom welling up with tears.

"I love you,Joan," Kyle said breathily. Parang kulang na lang ay himatayin na ito sa galakat kaba.

"I love youtoo."

Lumakas laloang kantiyawan at mga sipol mula sa mga kasama nila. Natatawa tuloy si Joan samga ito nang lingonin niya. Inisa-isa rin niya saglit ang mukha ng mga ito. Allof them cheered on, especially Señor Ernesto's gamefowls' handlers. Ang ibangmga tauhan ng honcbo ay nakangiti lang at tinanguan siya. Lastly, Señor Ernestosmiled at her encouragingly.

Nawala samga ito ang tingin ni Joan nang hawakan siya ni Kyle sa magkabilang pisngi.Sumalubong sa kaniya ang namumungay nitong mga mata.

Joan heldher breath as Kyle adored her with his eyes, and the more breathless she becameas their faces got closer and closer. Nagbaba siya ng tingin sa umawang nitongmga labi. At lalong binagyo ang kaniyang puso na nagwawala sa pagpintig nangdumampi ang mga labi nito sa kanyang mga labi.

Joan froze,not knowing what to do.

No one hadever kissed her lips. That's why, the moment Kyle slipped his lips betweenhers, her heart grew frantic. Siyang hapit din ni Kyle sa kaniyang baywang parapaglapitin ang kanilang mga katawan.

Naalala niJoan ang mga taong nanonood sa kanila kaya nahihiyang napapikit siya. Pakiramdamniya ay lumala ang pamumula ng kaniyang mukha.

Sa huli ay pinisilniya si Kyle sa balikat dahil sa hindi-magkamayaw na pagpalakpak at pagsipol ngmga kasama nila.

Unti-untinghumiwalay sa kaniya si Kyle at magaang ngumiti. Meanwhile, Joan gazed into hiseyes, still sheepish with butterflies tickling her all over. Pinamumulahan ngmukha na nilingon niya ang mga kasama nila. Bakit kasi kailangan pang panoorinng mga ito ang paghahalikan nila ni Kyle?

Nakahawak parin siya sa mga balikat ni Kyle at isusubsob na sana ang kaniyang mukha sadibdib nito para magtago nang mapansing wala na si Señor Ernesto. Her lipsdropped open as her eyes searched for him.

Natanawniyang malapit na ang honcho sa nakabukas na pinto ng barnhouse. Kasabay nitosa paglalakad ang kausap na vaquero na kadarating lang—si Polo. Kilala ni Joanang lalaki sa hitsura pa lang nito, lalo na at isa ito sa mga palaging kasamani Kyle sa trabaho.

As her eyesremained on then, Señpr Ernesto halted and tilted his upper torso to face herdirection. Their eyes met only for a short minute, then he returned hisattention to Polo. He said something to the cowboy before completely walkingout of the barnhouse.

***

HAPON nanang malaman ni Joan kung ano ang pinag-usapan nina Polo at Señor Ernesto.

Nasa kotsesila ni Kyle. Sinundo siya nito kasama ang ilang mga handler ng manok-panabongpagkatapos ng shift niya sa kaniyang bagong trabaho. Nakisakay ang mga handlersa kanila upang magpahatid sa mansiyon para magpaalam saglit kay Señor Ernestona aalis na.

Unanghinatid ni Kyle si Joan sa bahay niya. Noong abot-tanaw na nila ang gate ngbungalow, bumungad na agad ang pila ng tatlong nakaparadang sasakyan. Isa samga ito ay ang maliit na pick-up truck na asul. Wala sa mga ito ang itim naLexus na 'laging gamit ng mga Dela Fuente.

Napamaangsiya sa labis na pagtataka. "Bakit . . ."

Hindinatuloy ni Joan ang sasabihin nang iparada ni Kyle ang sasakyan.

Pagpasok nilasa bungalow, bumungad sa kanila ang ilan sa mga vaquero na malapit na mgakaibigan ni Kyle, gayundin ang hapag na puno ng mga pagkain. Nagsiksikan ditoang maliit na mga bilao ng spaghetti, pancit, at puto. Mayroon ding mga plasticcrate ng alak sa ilalim ng mesa.

"Sino'ng maybirthday?" tanong agad ni Joan sa mga vaquero.

They couldnot help chuckling at her innocent question.

"Wala naman!Magse-celebrate lang tayo kasi sinagot mo na si Pareng Kyle!" masayang sagot ngisa sa kanila.

Paling angnaging ngiti ni Joan. "Invited din ba sila Nanay Kristina?"

"Mamayanghapunan natin sila makakasama," gagap ni Kyle sa kaniyang kamay kaya napapiksisiya bago napatingin dito.

Napapiksi siJoan dahil hindi siya sanay na may ka-holding hands. Nagulat tuloy siya saginawa ni Kyle. Pero nang makita niya ang mapang-unawa nitong ngiti, napalagayang loob niya. She began cupping her fingers to the shape of his knuckles andfists, as if clenching her own heart to calm herself down.

Hindi pa rinmakapaniwala si Joan na may boyfriend na siya, na nakatagpo siya ng lalakinghindi kabastusan ang unang nasa isip kapag nakikita siya. . . .

Na si Kylemismo ay nagustohan din siya.

"Bakitmamaya pa natin isssali sa selebrasyon sina Nanay Kristina?" nahihiyang yuko niJoan. "Ayoko namang isipin nila na nahuhuli sila sa balita."

Natawa angmga kasama nila.

"Naku!Tatambuhin kami ni Nanay kapag isinama natin sila rito!" wika ng isa.

"Bakitnaman?" gulat ni Joan.

"E, ayawno'n sa mga nag-iinuman!"

Sumaglit angtingin ni Joan sa dalawang crate ng alak. Napalunok siya at naalala ang ilan samga tambay sa tinitirahan niya dati. Naalala niya ang ilan sa mga ito nanagiging mga bastos kapag nalasing.

Naramdamanni Kyle ang agam-agam niya dahil sa paghigpit ng kamay niya sa kamay nito atpaglamig ng kaniyang palad.

"Kung ayawmong mag-inuman kami rito, ayos lang," malumanay na saad ni Kyle na nagpatamemesa gulat nitong mga kaibigan. Kyle turned to them. "Doon na lang siguro tayomag-inuman sa bahay ko. Huwag na lang tayo maingay para hindi tayo katukin niNanay."

"A, hindi!Okay lang!" pigil niya kahit nag-aalinlangan.

"Sure ka?"Kyle's eyes looked worried.

"Oo,"nahihiyang ngiti niya rito. "Kasama naman kita, Kyle. . . . Sigurado akongligtas ako dahil kasama kita."

"Sige,"masayang hinarap ni Kyle ang mga kaibigan. "Tuloy tayo, mga p're!"

Natuwa namanang mga vaquero.

Inalalayansiya ni Kyle sa isang monoblock chair. Hindi pamilyar si Joan sa upuan atmarami pa itong kamukha na nakapaikot sa mesa. Palagay niya'y nirenta o hiniramlang ang mga ito.

"A, mayhinihintay pa ba tayo?" Napansin kasi ni Joan na hindi pa rin nila ginagalawang mga handa.

Tahimik natumabi si Kyle sa kaniya.

"Siyempre,si señor!" sagot ng isa sa mga vaquero.

Namilog angmga mata niya. "Siya ba ang may pakana ng lahat ng ito?"

"Nag-promisesi Señor, 'di ba?" pataas na tango kay Kyle ng isa sa mga handler. "Magpapakainsiya kapag naging syota mo si Joan!"

"Nagpustahanba kayo?" paniningkit ng mga mata niya kay Kyle.

"Hindi,Joan!" tawa ng isa sa mga kasama nila. "Kalat na kalat lang naman sa aming mgavaquero na kursunada ka nitong si Kyle! E, may sa tiyope iyan kayamalaking himala kapag naging syota ka niya. E, nangyari nga ang himala, kaya hapi-hapitayo ngayon!"

Naghalakhakanna ang mga ito.

"Ako ba angfirst girlfriend ni Kyle?"

Nagkatinginanang nakangising mga vaquero. Nahihiyang napakamot naman ng batok nito si Kyle.He gave his friends this surrendering nod. Iyong tipong, bahala na ang mgakaibigan nito kung sasabihin sa kaniya ang totoo o hindi.

"E, hindinaman. Pero mula kasi noong nag-break sila ni Mona, hindi na nagkasyota uli 'yangsi Kyle. At ikaw ang muling nagpatibok sa puson, este, sa puso niya!"tumatawang pang-aalaska ng isa sa mga nasa hapag.

"Ano ba,Melencio, ang bunganga mo!" tumatawang pinanlakihan ni Kyle ng mga mata anglalaki.

Nagtawananlang sila.

Joan loweredher head for she remembered Mona. Ito ang isa sa personal na mga katulong niSeñora Allyssa, ang nakasama niyang kumain noong naghandaan sa mansiyonpagkatapos ng parada ng Santacruzan.

Ito angbabaeng nagsabi sa kaniya na hindi palagay ang loob ni Allyssa sa kaniya.

"Angsinasabi ko lang, hindi ka dapat manatili rito sa hacienda," Mona's voiceplayed once more at the back of her mind.

"Umalis kasa bahay nina Kyle."

"Magpakalayo-layoka na lang."

"Maghanap kana lang ng trabaho sa ibang lugar."

"Joan?"pukaw sa kaniya ng boses ni Kyle mula sa malayo niyang pagbabalik-tanaw.

Joan gavehim a small smile. Nauunawaan na niya ang lahat, pero imbes na mapanatag,nadagdagan lang siya ng bagong alalahanin.

"Huwag mongpansinin iyang si Melencio, ha?" Kyle glared at Melencio. "Kung ano-ano nanaman ang pinagsasasabi niyan."

Magaan langang naging batuhan ng linya ng dalawa kaya walang namuong tensiyon sa pagitanng mga ito.

"Hoy! Totooang sinabi ko tungkol kay Mona, ha?" depensa nito.

"Alam ko,pero baka mamaya nito, e, single na naman ako!"

Tawanan.

Nakitawa nangmagaan si Joan sa mga ito. "Ex mo na naman si Mona, e. At sigurado ako na hindilang katawan ang habol mo sa akin kaya . . ." Joan shrugged, ". . . kaya walalang 'yon sa akin."

"Ayieee!"

"Ang sabiko, hintayin n'yo ako. Bakit nagkakasiyahan na kayo riyan?"

Napatinginsila sa mga bagong dating.

"Señor!"masayang bati ng mga vaquero. Pero mas nag-ayos-ayos na ng kilos ang mga itokung ikukumpara sa inasal nila kanina.

Sa bandanglikuran ni Joan galing ang boses kaya pumihit pa siya sa kinauupuan parasilipin ang mga bagong dating. Señor Ernesto arrived, carrying a black winebottle with a gold-sealed cork on top. Nakabuntot sa honcho si Polo na seryosoang mukha.

Nagtama angmga mata nila ni Polo pero mabilis itong umiwas ng tingin sa kaniya. Hinanapnito si Kyle at pinaningkitan ito ng mga mata.

Nakangitinginangat naman ni Señor Ernesto ang bote ng wine. Ang isang kamay ay nasa leegng bote at ang isa naman ay nasa puwitan nito.

"Wine forcelebrations," anito.

Magalang natumayo si Melencio at inalok ang monoblock chair nito kay Señor Ernesto.Tinanggap naman iyon ng lalaki kaya napagigitnaan na si Joan nito at ni Kyle.

"Pahingi akong alak," seryosong pakiusap ni Polo. Sa lahat ng kasama nila, ito lang angtila hindi apektado sa mga kaganapan. He remained his brooding and introvertedself.

Nangmapagbuksan ng bote ng Red Horse, nagpaalam si Polo na tatambay lang sa labas,lupang bantayan ang mga sasakyan.

Nangnakalabas na ng bungalow si Polo ay nagsimula na ang simpleng salo-salo.Nagkakahiyaan pa noong una pero dahil sa presensiya ng alak, napasarap na rinang kuwentuhan ng mga vaquero.

All thistime, Kyle had his arm securely wrapped around her shoulder, making Joan feelsecured in the midst of this intimidating experience. Intimidating because shewas surrounded with no one else but men. They treated her nice so far, verydifferent from the men where she came from, but still, it wasn't that easy forher to recover from the kind of trauma that she got from those harassments thatshe went through just because of the clothes she wore.

"Ano namanang nagustohan mo kay Kyle?" tanong ni Melencio sa kaniya. Kanina pa kasi siyatahimik na kumakain kaya siguro siya pinansin nito

Alanganingtumawa si Joan. "A-Ano . . ."

At thecorner of her eye, she saw Señor Ernesto adjust in his seat. He tilted hisupper body to face her direction, his eyes waiting for her answer.

Si Kylenaman, pinamumulahan ng mukha at kinabig siya pasandal sa balikat nito. He sunkhis face on her hair, his smiling lips almost touching the back of her ear.

Joan felther cheeks tingling. Lahat kasi nang nasa mesa, nasa kaniya ang mga tingin.They looked so happy, expecting something good or funny from her.

Nahihiyangnagbaba siya ng tingin. "Marami akong nagustohan kay Kyle."

"Ano ngaraw," nakangiting usig ni Señor Ernesto.

Pinaningkitanniya ito ng mga mata pero nagpipigil naman siya ng ngiti. "Siyempre, iyongpagiging mabait niya."

"Uy, mabaitba talaga 'yan?" tukso ng isa nilang kasama.

"At makikitamo talaga na . . ." Gusto niyang lingunin si Kyle pero nakatago lang ang mukhanitong nakasubsob sa kaniyang buhok. "Na maasahan siya. Alagang-alaga nga niyasina Nanay Kristina, at nirerespeto rin niya ako."

"Nirerespeto?"kalmadong kunot-noo ni Señor Ernesto. "Bakit? May bumabastos na sa 'yo rito?"

Namilog angmga mata ng karamihan at maging si Joan. Si Kyle naman, tila nanigas mula sapagkakasubsob ng mukha nito sa kaniyang leeg.

Ninerbiyossiyang natawa. "H-Hindi gan'on ang ipinapahiwatig ko, señor. Wala po akongproblema sa mga tao rito. Pramis!" Then, she lost her defensive tone andfinally calmed down. "Ano kasi, kadalasan, ang mga kumukursunada sa akin,halatang kabastusan ang nasa isip . . . ang intensiyon sa akin, pero si Kyle,hindi." Kahit hirap si Joan lingonin si Kyle dahil sa posisyon nila, nginitianniya pa rin ang boyfriend. "Si Kyle . . . alam kong nagke-care talaga siya saakin, sa amin ni Kuya Kobi."

Nagkapalitanng tingin ang mga kasama nila. Hindi maunawaan ni Joan at ng mga kasama nilanghandler ng manok kung bakit pumaling ang ngiti ng mga vaquero. Señor Ernesto seemedoblivious of their reaction because he remained staring at no one else but her,intently listening with a gentle hint of smile behind his serious face.

The cowboyschoreographed a low chuckle that didn't play at the same timing.

Siyang lapitni Polo sa kanila. Napansin lang nila ito nang magsalita ito.

"Kyle." Hewasn't yet drunk from the single bottle of beer he was holding with his hand thatwas hanging down to his side. "Puwede ba tayong mag-usap?"

Nakaangat naang tingin ni Kyle sa kapwa-vaquero nang malingunan ito ni Joan. He slowlylowered his eyes to meet hers, then he gave her a reassuring smile.

"Doon langkami sa labas," paalam nito.

Nagulat siJoan nang dumampi ito ng mabilis na halik sa kaniyang mga labi. Nagkantiyawan tuloyang mga kasama nila.

"Yown!"pangingibabaw ng matinis na boses ni Melencio.

Pinanood niJoan ang pag-alis nina Polo at Kyle hanggang sa tuluyang nakalabas ng bahay angmga ito.

Pagkatapos,nagpatuloy na sila sa pag-inom at pagkain. For some reason, the cowboys begantalking among themselves about work and their other friends. Nahiya yata ang mgaito na kausapin siya nang hindi kasama si Kyle. Ang mga handler ng manok tuloyang nakakuwentuhan ni Joan.

Then, shelooked over her shoulder. Napansin niyang kanina pa nananahimik si SeñorErnesto. He blankly stared at nowhere and kept drinking his wine.

Napunta angtingin ni Joan sa wine bottle at sa ilang wine glasses sa mesa na walang laman.So far, they remained untouched. Tanging si Señor Ernesto lang ang uminom sared wine na dala nito.

"Sandalilang," pataas na tango ni Joan sa dalawang handler na bakanteng upuan lang niKyle ang pagitan mula sa kaniya.

Kumuha siyang wine glass at inilapag ito sa tapat niya. Hindi nakaligtas sa mga mata niSeñor Ernesto ang ginawa niya, lalo na nang damputin niya ang bote ng wine. Itwas pretty big, so she struggled a little with positioning the mouth of thebottle at the rim of the glass.

Ibinaba ni SeñorErnesto ang sariling wine glass at kinuha ang wine bottle mula sa kaniya. "Letme."

Sumandal siJoan sa kinauupuan at pinanood ang pagtanggal ni Señor Ernesto sa maluwag napagkakatakip ng cork sa bote. With a pop and a little glugging, seconds later,the red wine poured smoothly inside her glass.

Napalabi siJoan nang makitang hindi man lang umabot sa kalahati ng baso ang isinalin ni SeñorErnesto. Tinakpan na uli ng lalaki ang bote at ibinalik ito sa ice bucket napinagkuhanan niya.

"Angkaunti—"

"Of course,"he muttered, reclaiming his own glass before gazing back at her. "Ano'ng tinginmo r'yan, tubig?"

"Malakas baang alcohol nito?"

"Nope, butthat's how you're supposed to drink wine—in moderation. You take it in littleby little. You savor its flavor."

Nakaeengganyoang pagkakalarawan ng honcho sa kung paano uminom ng wine kaya excited natumikim si Joan. Matapang ang amoy nito  pero hindi siya nakaatras dahil kung kailannag-sink in sa kaniya ang amoy nito ay saktong nakainom na siya ng kaunti.

Biglang ibinabani Joan ang baso. Mas lukot pa sa kulubot ng ampalaya ang kaniyang mukha.

'Ganito palakapangit ang lasa!  Kaya pala,ayaw ng mga vaquero inumin ito!'

Napalingonsiya kay Señor Ernesto nang mahuli sa peripheral vision niya ang pagpipigilnitong matawa sa kaniya. She wondered how could he keep a straight face whiledrinking this wine!

Abala na angdalawang handler sa sarili nilang kuwentuhan, gayundin ang mga vaquero, kaya siSeñor Ernesto na lang ang kakausapin ni Joan. Humarap siya ng pagkakaupo rito.Nanatiling prenteng nakasandal naman sa upuan nito sang haciendero.

"Señor,"mahina niyang wika para hindi marinig ng iba.

"Hmm?" Walasa kaniya ang tingin nito.

"Kailanganba talagang magpahanda ka nang ganito? Dahil lang nagka-girlfriend si Kyle?"

He turned toher and looked at her as if she just said the most ridiculous thing.

"Sobra namanito. Para saan ba ito? May hihingiin ka bang pabor kay Kyle? May utang na loobka ba kay Kyle—"

"Why doeseverything got to have ulterior motives? Gusto kong magpakain at matuwa angpaborito kong tauhan, kaya may handaang ganito."

Nang-aalaskangngumiti si Joan, "Ang sarap naman palang maging favorite mo."

"Tama nangsi Kyle lang ang paborito ko rito. Huwag ka nang dumagdag."

He tookanother sip of wine. This time, he was slightly smiling as he drank.

Joanlaughed, "Dili na, no? Baka magselos si Ma'am Allyssa!"

SeñorErnesto stopped drinking just in time for his reply. "Ahh . . . You have noidea."

At ewan kungbakit hindi siya mapakali habang humahaba ang pag-uusap nila ni Señor Ernesto.

As theytalked, she comtinued eating and the honcho just drank. Mabilis na humugot siJoan ng karne gamit ang ngipin mula sa naka-stick na barbecue. 'Tapos ibinalikniya ang natira sa pinggan niya.

When she wasdone chewing, she reached for her glass of orange juice. Joan, stole anotherglance at Señor Ernesto after. "Salamat, señor."

"Para dito?"patungkol nito sa handaan.

"Dili,"tipid niyang ngiti kasabay ng maikling pag-iling.

Kumunot ang noonito. "Para saan?"

Pinamulahansiya ng mukha. Paano kasi, naalala na naman niya si Kyle. "Hindi naman siguromagkakaroon ng lakas ng loob si Kyle na gawin kaming official kung hindidahil sa 'yo." Joan looked far away, shyly smiling. "Noong July pa kasi siyanag-I love you sa akin, pero hindi ko alam kung paano 'yonsasagutin. Kung ang ibig sabihin ba ng 'I love you' n'ya, e,gusto na niya akong maging girlfriend o . . . sinasabi lang niya 'yongnararamdaman niya. Noong na-gets ko na, medyo huli na at nakakahiya nang ibalik'yong topic kaya . . . kaya naghintay na lang ako."

Señor Ernestogave her an intent stare. "Don't take what I did personally, Joan. I encouragedthis, dahil bagong salta ka rito sa hacienda. Ang tiwala ko sa 'yo, wala pa sa kalahatikaya ngayong girlfriend ka na ni Kyle, makahihiinga na ako nang maluwag. Espiyaka man o hindi, si Kyle na ang bahala sa'yo."

'Aba't . . .ang lakas din ng loob ng lalaking ito magsalita nang gano'm! Ibig sabihin, tamanga ang hinala kong may motibo itong pagpapakain ng Señor Sungit na 'to!'

Señor Ernestoheartily chuckled and lifted his glass at her. "Cheers?"

Ngunit naniningkitpa rin ang mga mata ni Joan dito. 'Mukha ba akong espiya?'

Walang-kagalaw-galawsi Joan sa kinauupuan habang nagsususpetsang nakatitig sa lalaki; kaya si SeñorErnesto na lang ang mahinang bumangga sa gilid ng baso nito sa baso ng kaniyangorange juice.

Tink!

Then, asmirk played at the corner of his lips as the rim of the glass touched hisbottom lip. As his amused eyes stayed on her, Señor Ernesto took a sip of hisred wine.

Nag-aalanganguminom nang kaunti si Joan bago tumuwid ng pagkakaupo.

Then sherealized something. "Nagdyo-joke ka na n'on?"

Señor Ernestojust grinned at her.

Joan hadnever been so horrified. Pinanlakihan niya ito ng mga mata bago natawa. "Señor,ang corny!"

Natawa siya,hindi dahil sa joke nitong espiya siya! Natawa siya sa sobrang lamya ng joke nito!

He justglared at her, then smiled again before he took another drink.

Napatitig nalang si Joan rito. 'Hindi pa rin magbabago ang isip ko. Na hindi dahilpaborito niyang tauhan si Kyle kaya ganito siya kaheneroso pagdating sa kaniya.Alam ko, may iba pang dahilan. . . .'

Tumingin siJoan sa paligid nang mahuli siya ni Señor Ernesto na nakatingin siya rito.

"Sina Kyle,bakit ang tagal naman nila sa labas?" tumayo siya agad. "Sandali lang, ha?Susundan ko lang si Kyle."

Malayo nasiya sa mesa ay nauulinigan pa rin niya ang ingay na nilunod ng kuwentuhan attawanan ng mga kasama nila sa dining area. Binilisan tuloy ni Joan ang mgahakbang.

Paglabas ngbungalow, nasaktohan ni Joan sa makitid na front porch sina Kyle at Polo.

Magkaharapang dalawa. Bakas sa mga mukha nila na nagtatalo sila. Mas magaan nga lang angekspresyon ni Kyle kung ikukumpara sa intensidad at pagkakalukot ng mukha niPolo.

Joan's eyeslanded at the white paper Polo was holding. Kita niyang labis-labis angpagtitimpi nito dahil pinipigilan ng napapakuyom nitong kamay na lamukusin anghawak na papel.

The papertilted to an angle where she could clearly see the big picture printed on it inblack and white.

It wasKobi's picture.

•••

PINAGSOLTADA
Baluarte Dela Fuente 1
Copyright: 2024

R-18, General Fiction, Sexy Romance, Drama, Action, Mystery

Facebook Page: Anamarie S.S. / ANAtheCowgirl
Wattpad: ANAtheCowgirl
Twitter: anathecowgirlwp
Instagram/Threads: anathecowgirl
Email: [email protected]