Jessica White siedziała w swoim pokoju w którym stało dużo pudeł z różnymi rzeczami. Rozejrzała się po nim i westchnęła ciężko, ponieważ już niedługo będzie musiała wyjechać na wieś do cioci i wujka wraz z rodziną.  Młodsza siostra Linda szalała z radości śpiewając piosenkę pod tytułem:"Pieski małe dwa,,  a to Jessicę strasznie denerwowało.  Nie lubiła Lindy i zaczęła żałować że w ogóle przyszła na świat.
-Czy możesz w końcu przestać?
-Ale co mam przestać?  Przecież tylko sobie tak śpiewam.
Miała też jeszcze starszą siostrę Penelopę która była całkiem dobrą siostrą, ale prawie ciągle o czymś zapomniała.  Nie tylko ona, Jessica też. 
Kiedyś w drugiej klasie podstawówki zgubiła pióro i została przez mamę surowo ukarana. Jej mama miała często obsesję na punkcie jej lub swoich rzeczy.  Jessica pragnęła żeby chociaż raz ją kochała i rozmawiała z nią jak córka z matką. Marzyła o tym od przedszkola (nie,  nie od przedszkola bo nie została do niego przyjęta,  ponieważ  pani przedszkolanka twierdziła, że była zbyt mała aby tam chodzić).
Bardzo pragnęła aby mieć psa. Niestety rodzice nie pozwalali jej żeby go miała, bo zawsze jej powtarzali że pies to jest wielka odpowiedzialność. Pomyślała że jak dorośnie sama zacznie decydować co będzie robić i kupi sobie psa.  Wtedy nikt nie będzie jej rozkazywać.  Nawet Linda.
- Jessico!- zawołał tata z dołu.
Jessica udawała że go nie słyszy.
-Jessica!
Dziewczyna zeszła na dół.
-Nie słyszałaś jak cię wołałem? - zapytał.
Jessica potrzasneła głową.
-Siadaj.  Zjedz zupę i nie patrz na mnie takim głupim wzrokiem.
Jessica usiadła i przez chwilę bawiła się łyżką.