𝒟𝓁𝒶 𝒜𝓃𝒾, 

𝓃𝒾𝑒𝒸𝒽 𝓌𝒾𝒶𝓉𝓇 𝓏𝒶𝓈𝓅𝒾𝑒𝓌𝒶 𝒞𝒾 𝓅𝒾𝑒𝓈𝓃 𝓌𝒾𝑒𝒸𝓏𝓃𝑜𝒹𝒸𝒾.

Najpierw w czeluściach mroku narodził się Chaos.

Dziecię przedstawione jako dręczony samotnością kruk z wylanych łez utworzył jaśniejącą w ciemnościach lodową gwiazdę.

Była ona jednak niedoskonała, dlatego więc Chaos nastroszył swe piórka, a z gardła wypluł migoczący pył, który oświetlił nowo narodzoną skałę.

Świat nagle zalśnił w płomieniach topiących wieczny lód.

Mimo to wciąż niezadowolony ze swojego tworu Chaos wydarł kawałek zewsząd otaczającej go ciemności i posłał go na lśniącą gwiazdę.

Wtem, kiedy światło ustępowało, mrok zalewał opustoszałą skałę.

Tak promień ukształtował wodę, cień zaś lód.

Chaos postanowił nazwać swoje dzieci;

Dniem i Nocą.

Destrukcją i Odnową.

Stały się siłami żerującymi na niebie.

Nagle jednak z nieznanych dla Chaosu powodów na gwieździe wyłoniła się zielona plama, na której zaistniało życie.

Kruk zaprzestał tworzenia, otworzył szeroko oczy na otaczający go mrok i dostrzegł...

Dostrzegł starego już sokoła.

Ten po chwili zniknął w jasnych światełkach pozostawionych na czarnym niebie.

Tak na gwieździe, jak i nieboskłonie niespodziewanie narodziło się życie.

Najpiękniejszy z darów ziemi.

Chaos zrozumiał, że nigdy tak naprawdę nie był sam.

Kruk, obserwując kwitnący świat, nadal czuł, że jego dzieło było niekompletne, a Dzień i Noc niekompatybilna.

Dlatego na ich podobieństwo stworzył Świt i Zmierzch. Byty, które łączyły, lecz nie jednoczyły.

Przeistoczył swoje dzieci w dorosłe już ptaki, posłał na gwiazdę i pozwolił im tworzyć, jak i niszczyć.

Z pyłów i woni tworzyli istoty wiecznie żyjące, jak i te niemające prawa świtu doczekać. Niektóre z nich były piękne, inne zaś szkarady piętno odziedziczyły.

Tak więc narodziła się harmonia.

Noc posiadała Dzień.

Świt zaś Zmierzch.

A Chaos...

Porządek.

Chaos stworzył. Porządek dał życie.

I to oni owe życie odbierali.

Tak narodził się wielki Fallharim.

Potem Chaos już tylko przykrył się piórami i zapadł w wieczny sen, z którego przez wieki bogowie nie byli w stanie go zbudzić.

Jednak...

Po latach.

Powrócił.

Stary ptak zatrzepotał skrzydłami.

Zbudził Wielki Chaos, który ujrzał...

Palącą się żywym ogniem gwiazdę.

Bogowie zniknęli.

Harmonia upadła.

A Chaos...

Wyczuł kogoś nowego.