Since then, hindi na nawala ang mga tinig ng dragon sa utak ko. Lagi ko itong naririnig ngunit hindi ko talaga naiintindihan ang sinasabi niya. All I know, is that I feel a burning sensation within me.

Someone ringed a doorbell at my door kaya't bumangon ako sa pagkakahiga at binuksan ang pinto. Si Georgia, she's in her senior uniform and her golden necktie is a little undone. Pinasadahan niya ako ng tingin ng head-to-toe, and I realized. . .

"First day of classes," we said in chorus, though my tone was in an exclamatory way and hers was normal. Natutuhan kong maging komportable sa kanya. And perhaps it's because she's my first friend that I feel enthusiastic when I'm with her. Though hindi ko sigurado kung kaibigan din ang turing niya sa'kin.

The last thing I wore is my gloves, the very thing that I shouldn't forget. Muli, binuksan ko ang pinto, nakatayo parin doon si Georgia at nilalaro-laro niya ang isang dagger.

Nang makita ako'y isinuksok niya ang dagger sa sheath at tumalikod sa'kin. I bunned my hair habang nasa daan and wore my cloak. Dumating kami sa Phoenician Base, or yung castle kung sa'n naroon ang classrooms and training areas.

"I'm a senior. Magkakahiwalay tayo, so be in your best manner. I am the head of the Castle Ashes, and whatever you're doing sakop ako roon, sakop ang lahat ng Ashes." After she talked, her lips turn to a prim line. Mabilis siyang nawala sa paningin ko, after all she's a vampire-angel who has the abilities to move as swift as wind.

Nagtungo ako sa tower ng unang klase ko, which is sapientiae. There aren't any doors sa tower, only a stairway na paikot, leading to the top. Umakyat ako roon, at nang makailang hakbang na, natigilan ako nang mapansing may mali. Parang may mali! Pagtingin ko sa itaas, para itong unending stairway. What? Is this another trap or sorcery?

Nanliit ang mata ko nang makarinig ng ingay sa baba, pero wala namang tao ah. Pinaringgan ko ang ingay, nanggaling ito underneath the floor. So does that mean that the classroom isn't up but down there. Bumaba ako sa hagdan at nang akmang makakababa na ako sa sahig, biglang nagkaroon ng panibagong staircase pababa, as if revealing another pathway.

How crazy can this Academy be?

I took a deep breath before entering the room down here. At nang makakuha ako ng glimpse ng classroom, it looked ancient, a library full of books. At sa harap, naroon ang pinakamalaking bookshelf, entitled sapientiae. Natigil ang ingay nila nang makita ako. Unlike others, they look almost harmless. They looked normal to me. Siguro, we all looked like real freshmen.

Dumiretso ako sa bakenteng wooden chair, but their eyes aren't tore from me. Hanggang sa napabalikwas sila sa malakas na tunog ng bell. Nagmula ito sa malaking orasan sa gawing kanan. Kasabay ng bell ay ang paghiwalay ng main bookshelf sa dalawa. Sinalubong kami ng nakakasilaw na liwanag, kaya't tinakpan ko ang mata ko ng aking cloak, at gayundin ang ginawa ng iba.

Nang mawala ang liwanag, we saw a lady in ripped jeans. Hindi ko alam kung liwanag parin ba iyon, or her curls are just really shiny. Or maybe both. She had coldness and lightning in her eyes, then I realized she was present in the orientation.

"Good Morning, Highness Althea," we all greeted and lowered our heads down. Dito sa Phoenix Academy, sabi ni Summer, we should greet teacher and masters with the word highness, making them likely royalties. Highness Althea snapped, kaya't iniangat na namin ang aming mga ulo. She doesn't look like a teacher. For me, she looks like a senior.

"Welcome to your first class, the sapientiae." She motioned her hand in a waving way, at mula naman sa mga bookshelves ay nagsilabasan ang ilang mga libro. It flew all around and eventually piled up on our desks. The books were about four feet tall sa sobrang kapal at dami! I can hear the sighs of my classmates, so I couldn't help but sigh too.

"Sapientiae," the topmost book flew again and lay on an empty place in our desk. Bumukas ito ng kaniyang sarili but only to reveal an empty page.

"It is a latin word for wisdom, so generally, we'll all discuss about wisdom," wika ni Highness Althea at bigla namang nagkaroon ng sulat ang empty pages.

"Wisdom, is from the inner core of the brain. It is something that can't be taught but only trained. So I have here questions and you must answer from your inner core," wika ni Highness Althea. Bahagyang kumunot ang noo ko, ngunit binawi ko rin agad ito. She's strict!

"What is your power?" Tanong niya.

Kung kanina'y tahimik ang lahat, mas tumahimik ngayon. Iginala niya ang tingin niya but when our eyes met, nanatili ang tingin niya sa'kin. Lumapit siya ng bahagya sa'kin, at ang nagbabagang enerhiya sa'king katawan ay mas lalo pang nag-apoy.

"What is your power?" Tanong niya muli. There were mists surrounding her. She was using her power, I realized. Is it to provoke mine? Then, I wasn't wrong. Something inside me flickered. Nahulog ang lahat ng libro sa book shelves, at biglang napaluhod si Highness Althea.

Nanginginig akong sumagot, "Death."

Hindi ko na alam ang nangyari. Napapikit ako sa sakit ng nararamdaman ko't nilukot ko ang sariling uniporme habang pinipigilan na galawin ang kamay ko. The dragon inside my head became louder, and it became mad.

"Eris, stop!" sigaw ni Highness Althea. It was a command, and I felt the weird energy slowly fading. Little by little, I regained my breathing. I held my gloves tight, and closed my eyes tightly as I listen to my heartbeat. Pagkamulat ko'y nakatayo na rin Highness Althea, katulad ko, she's regaining her strength.

The sapientiae room's a disaster. Lahat ng libro'y nasa lapag at tila dinaanan ng bagyo. Ang mga kaklase ko'y nakatingin ulit sa'kin, ngunit hindi tulad ng kanina na walang emosyon. Ngayo'y nararamdaman ko ang takot nila sa'kin. Tumungo naman ako sa kahihiyan.

"This isn't how wisdom goes," Highness Althea stated. Iginalaw niya ang kamay niya, kasabay ng pag-levitate ulit ng mga libro. Mabilis naayos ang mga libro at parang walang nangyari dito sa loob. She turned her back on me. May kakaibang liwanag na lumabas sa kamay niya, at nagsimula rin siyang lumipad. Ang kulot niyang buhok ay mas lalo pang nagliwanag, at kahit ang mata niya'y nagliwanag din.

"Wisdom comes with knowledge and power," bumaling siya sa'min. Iniangat niya ang nagliliwanag niyang kamay, at lahat kami'y umangat sa ere. "And control," nanatili lang kami sa ere, walang masakit at stable ang pagkaka-levitate.

"True wisdom is achieved with these three," wika niya at saka kami ibinaba ng dahan-dahan.

"I understand that you're all freshmen kaya't hindi ninyo pa lubusang makontrol ang abilidad na mayroon kayo. That is why, Eris, good job on stopping your energy earlier. Kung hindi mo iyon itinigil, all of us could've die," diniinan niya ang katagang die.

And suddenly, I feel guilty. Ashamed. Ngunit, sadya namang ito ang kapangyarihan ko, hindi ba? Ano'ng magagawa ko rito?

"Knowledge ang una nating pag-aaralan. I will show you all the kinds of our world," wika ni Highness Althea. Nagulat kami nang lumabas ang isang figure ng sirena. A beautiful lady with full curls and eyes of the sea. A body perfectly curved, and a tail alike with a fish.

"This is a Siren. All sirens hold the power of the sea. Kaya nilang tawagin ang lahat ng nilalang sa tubig, mas makapangyarihan sila sa tubig but they can also have other abilities such as; seduction and control. They can use those abilities in different ways. Sa boses, sa tingin o kaya sa hawak. They are beautiful but dangerous."

Nawala ang sirena at sunod namang figure ay isang lobo at isang vampire. "Vampire and Werewolves, the moon's children. Sa tingin ko'y alam ninyo na ang kakayahan ng mga ito," Naging tao naman ang lobo habang ang bampira'y naging paniki. "They can also have supernatural powers ngunit ang kalimitang kakayahan nila'y ang bilis, lakas ng mga senses at strength."

Napaltan naman ng imahen ng isang taong may cloak. "The Wizards or Sorcerers. Some have wands, sila iyong hindi gaanong magagaling na wizards. Ang iba nama'y wala ng wand at tanging isip nalang ang pinapagana. Wizards can't do anything kung hindi sila matuto ng spells, but of course some spells require strength and energy," umikot naman ang imahen ngunit ganoon parin ang figure except that it's aura is dark.

"Witch. Katulad din sila ng mga wizards but more on necromancy sila, or dark magic. They're not all evil. Some people, kahit na masama ang kapangyarihan ang mayroon sila, are kind and have a heart of gold," wika ni Althea at tumingin sa'kin. I looked down at tumingin sa gloves ko. But what can a heart of gold do when it brings nothing but death?

Napatunghay naman ako nang magsalita si Highness Althea ulit. Nag-iba na ang figure, isa na itong taong maraming scars. "The Alchemists, handler of elements. Sila ang mga tagapangalaga ng mga elemento, at kaya nilang kontrolin ang mga ito. Ang ibang alchemists ay may taglay na kakayahan kontrolin ang lahat ng elemento, ang iba nama'y limitado lang," paliwanag ni Highness Althea.

Nagulat naman ako nang biglang mag-apoy ang isang kamay ng figure, at ang isa'y may tubig. Ang buhok nito'y nakataas na tila hinahangin at ang paa nito'y may mga green vines. Woah! Cool! Athena snapped, naging isa naman itong mortal. I can sense it, walang kakaibang aura, just a mere mortal.

"The Peculiars. Sila ang mga mortal na nabiyayaan ng kakaibang kakahayan that makes them ahead of any mortal. Ang mga utak nila'y unlocked, their minds are at their limits kaya nakakagawa sila ng mga kakaibang bagay," napatango naman ang lahat sa sinabi niya.

Muli, nag-iba ang figure, naging si Zeus ito. Ahh, the deities. "The deities, are from myths and religions of other civilizations. D'yan ang mga titans at gods. Maraming klase ng deities. Roman, Greek, Egyptian, Norse and others. But we don't quite get in touch with other deities. They control a specific element or power, just like Zeus, the skies, ngunit kahit na specific lang, they are powerful," wika niya, may bahid ng pagka-proud sa boses niya. After all, she should be proud. She has wisdom.

"Next are the Angels," pagkasabi ni Highness Althea noon ay mas lalo pang natuon ang pansin ko. Naging imahen ng isang anghel ang figure, malaki ang mga puting pakpak nito at ang mukha'y tila napakainosente.

"Angels are the most celestial beings in the universe. Sila ang mga right-hands at warriors ni Goddess Phoenicia, at pinaniniwalaang every Angel has a part of Phoenicia's blood. They are sacred, but sa mga half-blooded angels, hindi sila masyadong sacred. They can control elements of the sky, and control a soul of a human, life and death."

Kung gayon, kaya ko bang kontrolin ang mga tao at ang langit? Sa tingin ko'y hindi. I rested my back sa sandalan nang matapos siyang magsalita about angels. If only I possessed those powers, how different would have things been.

Tiniklop naman ng anghel ang kaniyang mga pakpak, para bang niyakap ito sa sarili niya. Umikot-ikot ito hanggang sa ibuka niya ulit ang pakpak, ngunit naging itim ang pakpak.

"The Demons." Mariin na wika ni Highness Althea. Something inside me also flickered, kaya't bahagya akong napatayo. Nilunok ko nalang ang kabang naramdaman. What are demons, actually? "Demons, all came from the Fallen Angel, Lucifer. Siya ang gumawa sa lahat ng demons, every demon has a part of Lucifer, an extract of him. That is why, we forbid a relationship between the Angels and Demons, and Eris will be the first and last demon-angel sa universe," nagulat naman ako sa sinabi niya.

Akala ko may iba pang katulad ko, but it seems like, I'm the only demon-angel. You are not alone.

This time, ibang boses ang narinig ko. I looked at Highness Althea but I'm sure hindi niya boses iyon. You are not alone.

Umulit pa ang boses, pero palakas nang palakas. Pariin nang pariin. Napahawak naman ako sa cloak ko. A strong force is pulling me down, and I tried to move away. Nagulat ako nang mag-apoy ang gloves ko at naapuyan din ang cloak. Akma ko itong aalisin, pero. . . hindi ako makatayo sa inuupuan ko!

You are not alone. It ringed into my ears, my heart throbbed sa sobrang sakit. Mas malakas pa ang ugong nito kaysa sa tunog ng dragon sa utak ko!

"You are not alone," nagulat ako nang bigla akong magsalita. It wasn't my own voice but I'm sure ako ang nagsalita! But in that moment, nawala ang sakit na naramdaman ko. The pain and fire in my gloves stopped and I regained my energy.

Luminga-linga ako sa'king paligid. And I noticed, it's past dismissal. Huminga ako nang mamalim, mag-isa nalang pala ako dito. It's best that no one saw me. Inayos ko ang cloak ko at saka umakyat palabas. But then, I heard a sound na parang bumagsak na libro. Napakunot ang noo ko at binalingan ulit ang Sapientiae room.

Huh? Wala namang tao. maybe it was only the force around. But what could possibly be here in this magical world rather than us? Huminga ulit ako nang malalim. Siguro nga, hindi na kailanpaman magiging normal ang lahat. Everything will bother me, even myself.

Phoenix Academy
By lostmortals
Plagiarism is a crime.

Votes and comments are highly appreciated. Thank you for reading!