Lucifuge Rofocale's POV
LUCIFER'S EXTRACT

I feel uneasy. Hindi pa natatapos ang pinapagawa o training ay pumunta na agad ako sa isla ni Apollo para tingnan si Georgia. I prayed to all gods and angels that she's safe and sound... hell, a demon praying to the divine beings. This woman really does wonders to me. Aish.

Hindi ako lumipad, and I just teleported to his island. I couldn't waste any more time. Tumingin naman ako sa paligid,at napansing puro templo o buildings dito. Napatango naman ako at naglakad-lakad.

"Ano'ng ibig mong sabihing nawawala siya?" Napalingon ako nang makarinig ng malakas na sigaw. I'm sure boses iyon ni Apollo. Sinundan ko nalang kung saan nanggaling ang boses niya, at nakita kong kausap niya ang isa sa alagad niya.

"Bigla nalang po siyang naglaho habang nakasakay sa flying—" Apollo cut him off kung kaya't napatigil siya ang alagad sa pagsasalita. "Pero bakit naririnig ko ang boses niya?"

Sino bang tinutukoy nila?

"Imposible, hindi ko na po talaga siya na-track o natagpuang muli," nagtatakang sagot naman ng alagad. "Bakit niyo po ba siya pinapabantayan sa'kin?"

Apollo looked around, and I didn't know why I hid in the shadows. It's just something I can do as a demon, pero ba't ko ba siya tinataguan. Ugh, instincts.

"Sandali, naririnig ko talaga ang boses ni Georgia," wika ni Apollo at naglakad palayo. At the mention of Georgia's name, I stiffened. Siya ang nawawala?

I quietly followed Apollo and his slave's back, papunta sila roon sa lugar kung nasaan ang ibang Phoenicians. At nagulat nga kami nang makita si Georgia, it was really her appearance. Everything seemed like her, kung gayon ay bakit siya nawawala kung naririto naman pala siya?

Nagulat ako nang diretsong tumingin sa'kin si Georgia. Paano niya naman akong diretsong natitingnan? Isa lang akong shadow ngayon, and Georgia couldn't see beyond the illusions of the shadows. Wala iyon sa abilidad niya. Then, isa ba itong clone ni Georgia?

Georgia, sinubukan kong makipag-telepath sa kaniya but... she had no ability of telepathing. Hindi nga ito si Georgia. I muttered curses in my mind. Where the heavens is she?

I moved through the shadows and attacked her with dark energy waves. I smirked when she lost cast of her clone or illusion of Georgia and she have finally revealed herself, the waves proved effective.

'Di na ako nagtago gamit ang mga anino kaya't mukhang nagulat ang ibang Phoenicians. Ngunit ako naman ay nagulat nang makitang hindi ang alagad ni Phoenicia ang nagpanggap na Georgia. Instead, it was a lady with jet black hair and stormy eyes.

"Mnemosyne?" gulat na sambit ni Apollo. Mnemosyne? Hindi ba't siya ang Greek Titaness of Memories? Kung gayon, bakit siya narito bilang si Georgia? Don't tell me these bunch of Olympian freaks are on the opposition side?

"Sinira mo ang plano ko," mariing wika sa'kin ni Mnemosyne. Lumingon siya kay Apollo. "Permit me to do chaos in your land, Apollo," saad niya.

Mas lalo akong nagulat nang bigla siyang umangat sa ere, she scanned over the place na tila ba may hinahanap. Akmang aatakihin ko siya nang pigilan ako ni Apollo, pinana niya ang paa ko at pinanliitan ako ng mata na para bang sinasabing "huwag."

This Titaness just cloned Georgia! How could I possibly calm down, knowing she's nowhere to be found?

"Wala na si Georgia, she's now under my hands. Whoever's after her, must go after me. Show yourself," wika ni Mnemosyne sa ere habang nag-iikot. Nagkunot-noo naman ako, pinoprotektahan niya ba si Georgia?

Sinira mo ang plano ko, I suddenly recall her saying it to me. Ang plano niya ba'y hulihin ang alagad ni Phoenicia?

"Hinahamon ko sa isang labanan ang alagad ni Phoenicia. Kung mananalo ka sa'kin, sasabihin ko sa iyo kung nasaan si Georgia at magiging Titaness ka pa. You'll take my throne when you win against me, slave," dagdag pa ni Mnemosyne.

Finally, a girl came forward. She was smirking evilly. "Totoo bang kapag natalo kita, akin na ang trono mo?" Unti-unting nawala ang disguise ng babae, and she turned to her original features. The peculiar whom Georgia once saved. Napansin ko ang isang sugat sa leeg niya, ibig sabihin ay siya nga ang alagad ni Phoenicia.

Bumaba si Mnemosyne para pantayan ang slave. She smiled sweetly, and bowed in front of the slave. Everyone gasped in surprise. Of course, a Titaness bowing to a slave? That was unusual. Pero mas lalong nagulat ang iba nang biglang sumigaw nang malakas ang slave. Para siyang sinasapian ng kung ano, and her brain can't just take it.

Tumunghay si Mnemosyne. She looked very focused. She opened her arms widely at para bang nilalaro niya ang slave, or she's figuring out something from her kung kaya't ang tagal nilang nanatiling naka-ganon.

This time, the peculiar slave screamed in agony of excruciating pain. Mnemosyne then shouted, "Apollo! Arrow of revival!"

Apollo was alerted and made a bow and arrow from the air. Ginto ang pana at napalibutan ng green vines. "Go!" Kasabay ng pagsigaw ni Mnemosyne noon ay ang release ng pana ni Apollo.

The slave fainted at napahimlay nalang siya sa lupa. Mnemosyne knelt to her and checked her pulse. Buhay pa naman ang slave, I can sense it. "Nice shot, Apollo. Wala na ngayon sa sistema niya si Phoenica," natutuwang wika ni Mnemosyne. Then, she's really here to help Georgia.

Lumingon sa'kin si Mnemosyne, at napabalikwas ako nang biglang may makitang mga alaalang sa utak ko. This seemed to be Georgia's memories. It came to me like lightning. Ngunit na-absorb ko naman kagaad ang kaniyang mga memorya, simula sa paggising niya sa isang gubat hanggang sa pag-upo niya sa throne of memory.

Ngunit isang memorya niya ang hindi mawala-wala sa'king isipan.

An angel will die
But a demon will sacrifice

Nanginig agad ang kamay ko. Hindi mapakali ang kaluluwa ko, bumigat ang paghinga ko at kaagad pinakiramdaman si Lucifer gamit ang kaluluwang binigay niya sa'kin. I sighed in relief when I felt that he is well.

I looked down. Siguro nga may mga bagay lang talagang hindi para sa'tin. Katulad nalang ng buhay ko, this life wasn't and isn't mine after all. This life still belongs to Lucifer, at oras na bawiin niya ito mula sa'kin, I'll gladly and gratefully give it back. But it was back then, when my own life had no meaning.

"Lucifuge. " Napabalik nalang ako sa reyalidad nang tawagin ako ni Mnemosyne. Tumingin ako sa paligid at napansing wala na pala ang Phoenicians, tanging si Mnemosyne at ako nalang ang narito sa isla ni Apollo.

Tinaasan ko siya ng kilay. "Nasaan na sila?"

"They'll have further training from us, ikaw ba? Gusto mo bang magtraining pa o susundan mo si Georgia sa Orphic Dimension? She's there for Asteria," tanong niya sa'kin.

Walang pag-aalinlangan ang sagot ko. "Susundan ko si Georgia."

"Then I'll call the Orpheus to summon the portal to their dimension," pagkasabi niya noon ay nagulantang nalang ako nang may makitang lalaki sa tabi ni Mnemosyne. He smiled at us before spreading his arms out, kasabay noon ay ang pagbuo ng isang malaking bilog.

It seemed to be swirling inside. Hm, so this is their portal. "Please enter," the man stated. Sumunod naman ako at pumasok na sa portal, without even bidding goodbye to Mnemosyne.

I just blinked, and then everything changed.

It looked like a normal mortal world. The buildings looked somewhat advanced, everything seems to be running by technology. Tumingin ako sa paligid ko, the man who made the portal is gone. So I'll on my own in this dimension. Paano ko kaya mahahanap si Georgia rito?

Napansin ko ang malaking building, at may pangalang Orphic sa itaas noon. Nagulat naman ako nang may makitang mga telekenetic people. Ang iba pa nga ay lumilipad, and some are going through the walls.

Napansin kong may mga contact lenses silang lahat. At napapatingin silang lahat sa'kin as if para bang kakaiba ako sa kanila. Napangisi naman ako, of course, demonyo ako, tao sila.

Napatingin ako sa damit ko. It changed since now, it's a black bulletproof shirt underneath a leather cropped jacket. I raised a brow, am I supposed to look like a bodyguard? I groaned in frustration of the very skinny black pants that I had now.

Sinundan ako ng tingin ng bawat madadaanan ko. Nagulat naman ako nang palibutan ako ng taong pare-parehas ang suot. Scrub suit na fitted, na kulay white at blue. Seriously?

"Name," sabi ng isa sa'kin. I chuckled and walked forward to her, "Lucifuge Rofocale. Pamilyar ba sa'yo ang pangalan na iyan?" I bent down to look at her eyes, she raised an eyebrow ngunit napansin kong mayroon talagang kakaiba sa contact lenses nila. "I like your contacts, saan ako makakakuha ng ganiyan?"

I clenched my jaw when I saw guns towards me. Hindi ba talaga nila ako kilala? They fired kaya't mabilis akong gumawa ng shield. I slightly smirked at their attempt. Their fires could have possibly killed me.

Someone, then, deflected my shield at muling nagpatuloy ang iba sa pagbaril sa'kin. I traveled fast through their shadows, ngunit nagulat ako nang may sumakal sa'kin. Tinutukan niya ako ng baril sa ulo. "Drop your guns," kaagad ko namang nakilala ang kaniyang boses. Georgia? But why is she wearing something like theirs?

"This is my capture. I'm sorry, nakawala lang siya sa hourglass niya. I will take care of him," Georgia said while imitating their almost robotic voice. Napatawa naman ako, at sinubukang kumawala sa kanyang pagkakahawak. I'm just playing with her— ahck. I almost shrieked when she kicked my back strongly, causing me to fall on the floor.

"Thank you for your help. I'll handle the capture now," wika muli ni Georgia nang mapansing hindi parin umaalis ang mga nakascrub-suit.

"Sh*t," Georgia cursed through our telepath. Hinawakan ni Georgia ang kamay ko, at dahil sa sobrang bilis niya gumalaw, para kaming nagteleport papunta sa isang maliit na eskenita.

Nagulat naman ako nang marinig ko ang pangalan ko sa buong paligid, "Wanted: Lucifuge Rofocale." Paulit-ulit ang tila announcement na iyon sa lahat. Now, how am I supposed to roam around this dimension?

Tiningnan ko si Georgia at napaatras naman ako nang makitang pinapatay niya ako sa tingin. I blinked fast, ano'ng ginawa ko? As I look at Georgia, I noticed na may contact lenses na siya. "Paano ka nagkaroon ng ganiyan?"

She rolled her eyes at me. Teka, ano bang kasalanan ko ngayon? "I woke up here, wearing this. Dito ata ako dinala ni Mnemosyne. Ikaw, paano ka nakapunta rito?" Halos walang emosyon niyang saad.

"Dinala rin ako ni Mnemosyne dito pero wala namang contacts na binigay," I answered. "Could it be that she has favoritism?" Biro ko, ngunit 'di naman siya napatawa. Oh, my little angel's not in the mood.

"It's a different world with the contacts on. This world is just almost limitless with the contacts on," she told me with a hint of amusement in her voice.

"Pero, paano na ako?"

She stared at me intently. "F*ck you," she cursed me loudly at nagulat ako. Sobrang laki ba ng kasalanan ko?

"Sobra," sagot niya sa'kin na tila binasa ang utak ko bago niya na naman ako hinatak at mabilis na tumakbo papunta sa ibang eskenita. Mabuti nalang at nakakasunod ako sa kaniya. She stopped for a moment, then leaned against the wall. Gan'on na rin ang ginawa ko.

"Magnanakaw ako ng contact lenses sa store," sabi niya at aalis na sana ngunit pinigilan ko siya.

"Ako nalang kaya? I can be invisible through the shadows," I suggested while raising an eyebrow. Binatukan naman niya ako, at napasinghal bago sumagot, "Some peculiars could see through powers. Nonsense kung gagawin mo iyon."

"But you'll be risking your life, Georgia."

"Sadya nang nanganganib ang buhay natin. Hm, but I'm sure na kapag nakakuha ka ng lenses, buhay na nila manganganib. These lenses sort of make you more powerful."

Tumango naman ako. "Fine. Take care, love."

She was gone immediately but after three seconds, nakabalik din siya agad. She handed me the lenses at kaagad ko naman itong kinuha. Pero nagulat ako sa bilis na nagawa niya. Mas nagiging makapangyarihan ba talaga pag may lenses?

Sinuot ko ang lenses at nagulat sa nakita.

Totoong ngang ibang mundo ang makikita mo 'pag may lenses ka. Mas maliwang ngayon at nagulat ako nang may makitang mga nasa ereng buildings. It was more colorful.

"Wow," iyan lang ang tangi kong nasabi.

Georgia slightly smiled at me, hinawakan niya uli ang kamay ko and we traveled through this science fantasy world. Nagulat ako nang lumipad kami, pero para lang kaming naglalakad sa ere. I feel so light-weighted.

"Pero Georgia, nakikita nila ako. Wanted ako, hindi ba?" natatawa at kinakabahang sambit ko.

"Lucifuge," nakangising wika ni Georgia bago niya ako barilin. And the air pulled me down.

Phoenix Academy
By lostmortals
Plagiarism is a crime.

The world of The Orphic Secret is here~ check the story out if u're into science-fantasy stories! 

Thank you for reading!