Stan pacjentki: niezdolna do wykonywania zawodu.
     Cztery słowa, cztery chlerne słowa, które zniszczyły mi życie. Nie mogę śpiewać. To tak jakbym miała żyć bez tlenu. Niemożliwe. Czuje się źle. Nie brałam leków wolę żeby choroba mnie pochłonęła. Dzień w dzień łykać tabletki, które i tak nic nie pomogą.
   -W takim przypadku mogę przeciągnąć Ciebie jeszcze rok. Do następnej grupy nie przejdziesz, głos Ci wysiądzie, a tutaj w końcu będziesz za duża.-powiedziała dyrektorka oddając papiery od doktora .
       Popadłam w depresje, kończę z tym. Nie jestem w stanie żyć bez śpiewania.
Już nie pójdę w poniedziałek, środę i sobotę na długie, męczące, ale dające wiele satysfakcji nad głosem próby.
Już nigdy nie zobaczę roześmianych twarzy moich koleżanek, którę traktuje jak rodzone siostry.
Już nigdy nie zobaczę stojącej w drzwiach dyrygentki, która karci nas jak matka wzrokiem za nasze wygłupy.
Już nie usiąde na krześle od razu poprawiając postawę do poprawnego siadu na pół krzesła. Już nigdy nie wezmę oddechu z przepony tozpoczynając rozgrzewkę głosową.
Już nigdy nie wezmę do ręki kartki z nowymi nutami, którę po wielu próbach i staraniach utworzą się w piękną piosenkę wielogłosową.
Już nigdy nie ujrzę dumnego wzroku moich rodziców siedzących na widowni, kiedy ja śpiewam solówkę w utworzę.
Poszłam w moje ulubione miejsce, na stare boisko. Wyjęłam  żyletkę i przecięłam skórę na nadgarstku, płynęła ciemnoczerwona ciecz. Dużo krwi.
-Co ty robisz?!-usłyszałam głos kolegi z mojej klasy- Już jedzie karetka, spokojnie.-powiedział widząc plamę krwi obok mojej dłoni.- Nie możesz nas opuścić, kochamy Cię -powiedział płacząc, wzięłam w dloń jego podbródek i musnęłam moimi ustami.
-Ja Was też.-powiedziałam i opadłam w odchłań mroku, słysząc zrozpaczony szloch chłopaka, ale i tak żadna miłość nie jest w stanie przebić to co znaczy dla mnie moja druga matka, muzyka.

Zaburzenia depresyjne (inaczej depresja, od łac. depressio – „głębokość", deprimere – „przygniatać"[1]) – pojęcie stosowane w terminologii psychiatrycznej, odnoszące się do zespołów objawów depresyjnych występujących w przebiegu chorób afektywnych (określanych także jako zaburzenia afektywne, zaburzenia nastroju). Zespoły te objawiają się głównie obniżeniem nastroju (smutkiem, przygnębieniem, niską samooceną, małą wiarą w siebie, poczuciem winy, pesymizmem, u części pacjentów myślami samobójczymi), niezdolnością do przeżywania przyjemności (anhedonią), obniżeniem napędu psychoruchowego (spowolnieniem), zaburzeniem rytmu dobowego (bezsennością lub nadmierną sennością) lub zmniejszeniem apetytu (rzadziej wzmożeniem apetytu).*

__________________________________________

* definicja depresji z Wikipedii