Joł! Tudej in #ppw ajm gołing tu szoł ju „moondust" autorstwa _PrincessLeia_. Już nikogo nie będę katować takim... poliszinglisz, ale jakoś mnie naszło i no. Koniec gadania, biorę się za przybliżanie Wam tegoż dzieła.

Opis:

❝Każdy z nas chciałby mieć wehikuł czasu, żeby cofnąć się do przeszłości i naprawić wszystkie błędy. Twój problem polega na tym, że masz taką możliwość, ale to dzieje się wbrew twojej woli, i - co gorsza - wcale tego nie chcesz.❞

Opinie:

Ja przepraszam za niezbyt mądry komentarz, nie umiem pisać komentarzy.

Ta ich rozmowa jest taka, według mnie, urocza.

To upwewnianie się, że na bank są przyjaciółmi, rozmowa o trzeciej w nocy, te pocieszne pseudonimy.

Eww, oczarowałaś mnie tym. To jest takie fantastyczne. No.

I mam teorie spiskowe co do tajemniczego jegomościa pod koniec, ale nic nie mówię. Póki co.

Trzymaj się, weny życzę.

Pozdrawiam! ❤

~ Marzycielka089

znalazłam w końcu chwilę czasu, aby skomentować to cudo, ale nie mam pojęcia jak się za to zabrać, więc najpierw napiszę, że miałaś rację. pokochałam te dzieci całym moim serduszkiem, one są za razem takie zwyczajne, ale i nieszablonowe c: z tyłu głowy cały czas mam fragment opisu o trzystu sześćdziesięciu stopniach i nie wiem jak mam do tego wszystkiego podejść, boję się xd jak na razie żadnej teorii nie mam :c

max jest moim ulubieńcem, takiego mężczyzny to ze świecą szukać, więc z miłą chęcią go przygarnę :-)

czekam na kolejne rozmowy, nie mogę się już ich doczekać

~ hoodcutie

A teraz powielę to, co zostało zapisane: to jest fantastyczne.  Takie urocze, niesamowity humor zdecydowanie przeważa, a postaci są interesujące. Nie sposób tworzyć tutaj shipów — bo no... jak się czyta, to po prostu zajefajnie ze sobą się dogadują. Poza tym jak na wiadomościowe (tak, każdy dożył dnia, kiedy Żmij wychwala takie opowiadanie) cuś, błędów prawie wcale nie ma, chyba że celowe braki przecinków — to rozumiem, bo jak dostałam bilety na koncert, to zaspamiłam koleżance FB, w sryliardzie wiadomości nie było ani jednego przecinka, więc emocjonalnie można, zwłaszcza w takim dziele — ale co do „nie ważne", a pisze się „nieważne", pewna nie jestem i zawsze komentuję.

Dodać można także to, że rozmowy wyglądają naturalnie. Nie są jak z tych popularów — że nikt tak nie pisze. One są realistyczne, czasami wygląda jakby to była prawdziwa konwersacja.

Plusem jet także to, że jest wprowadzona intryga, nie ma tego schematycznego dążenia do tru loffffffa, bo tajemniczy ktoś, kto włamuje się na prywatną wręcz aplikację, nie ma z tym zbyt wiele wspólnego. Nasz tajemniczy nieznajomy jest... kimś lub czymś, czego Ctrl — twórca tejże aplikacji — nie może złamać. Jestem bardzo ciekawa rozwiązania, o ile ten wątek zostanie dobrze poprowadzony, będzie miodzio.

Można sporo dowiedzieć się o różnych bohaterach, poznajemy ich odmienne charaktery, są tacy ludzcy, nie są sztampowi. Sprawiają wrażenie istniejących osób, więc za to brawa dla autorki.

Co więcej mogę napisać? Serdecznie polecam.