Dochodzimy do krawędzi, ale nie boimy się spaść,
Wiemy, że tylko głupią myślą jest strach.
Możemy coś odzyskać, ale zarazem i stracić,
Jednak swej siły nie możemy ugasić.
Mogę spaść jak wodospad,
Ale podnieść się i życiu sprostać.

Możesz rozpalić cudowną świece,
Podczas deszczu i huraganu ,
Możesz patrzeć jak świeci,
Za pomocą dziwnego serc czaru.

Płomień wznosić się będzie coraz wyżej,
Będzie płonął do samego końca.
Kiedy my będziemy opadać coraz niżej,
Siła okaże się ulotna.

Bo zderzymy się z falami,
Zaczniemy słuchać, żyć marzeniami.
Jeśli utoniemy, to niech nam utonąć pozwolą,
Bo nic nie wygra z silną wolą.

Od takiej miłości nie ma ucieczki,
Ciało będzie opadać w dół, i w dól.
Naprawdę nie ma żadnej ucieczki,
Kiedy płoniemy, zgięcii w pół.

Możesz rozpalić cudowną świece,
Podczas deszczu i huraganu ,
Możesz patrzeć jak świeci,
Za pomocą dziwnego serc czaru