Każdego dnia moje serce staje przed sądem,

I każdego dnia otrzymuje ten sam wyrok.

Nawet jeśli całe w bólu, dalej jest tchnące,

Pewnego dnia i tak dosięgnie je głuchy mrok.

Każdego dnia przed sądem staje moja miłość,

Protestuje, ale wyrok ciągle jest ten sam.

Protest będzie oddalony przez moją chciwość,

Sąd krzyczy: Jesteś winna. Ale się nie zgadzam.

Każdej nocy wzywa mnie sąd, lecz protestuje,

I za każdym razem protest jest oddalony.

Chociaż ja, przez cały czas sercem się kieruje,

To jakby cały mój świat został oskarżony.

Sąd krzyczy: Jesteś winna! Winna! Winna! Winna!

I w końcu sama zaczynam w to wierzyć.

Bo czy ta bardzo piękna, ptaszyna niewinna,

Swoim słowom zaprzeczonym może uwierzyć?