On był pisarzem,
Ale też pijakiem.
Pił bez opanowania,
Więc pewnego dnia wbił pioro w mą twarz,
Atrament utkwił w środku,
Czyniąc ogromną bliznę.

Atrament utknął we mnie,
A ja utknęłam w sercu.

Zakrywałam twarz chustami,
I tym samym ból ukrywałam.
On pisał różne historie,
Ale ja blizną swoją napisałam.

Aż w końcu świat opuściłam,
Ze względu na niego.
Ale on najpierw opuścił mnie,
Ze względu na świat.