Xydelle's Point of View

I run quickly on Imee's direction when she passed out matapos siyang paluin ni Celine gamit ang tablang hawak niya.

"Imee? Fuck!" Hinawakan ko ang ulo nito and saw blood on my hand after holding that part.

"Oh God Imee! Wake up please?" Lumapit si Irish sa amin. Lumuhod siya sa harap ng kaibigan niya at inalog-alog niya ito.

Narinig ko ang mahinang paghikbi nito sa tabi. Binuhat ko kaagad si Imee at dinala sa hospital. Sumunod sina Irish, Zephyr at Aris sa amin. Pagkarating doon, inasikaso agad siya ng mga doctor.

Paikot-ikot lang ako sa hallway habang hinihintay na lumabas ang doctor. Si Irish, nakaupo lang habang walang tigil sa pag-iyak. 

Damn it. I just can't wait here and do nothing.

"Saan ka pupunta?" Tanong ni Aris nang tumayo ako. Napatingin sina Zephyr at Irish sa pwesto ko.

"I need to see someone."

"Sasamahan na kita." Lumabas na ako ng tuluyan sa hospital at sumunod si Aris sa akin. Dali-dali kaming sumakay sa kotse at pinaharurot iyon pabalik sa school.

Dumiretso ako sa cafeteria at nung makita ko yung sadya ko, naglakad ako ng mabilis sa pwesto niya at sinuntok siya ng malakas sa kanyang mukha. Nakita ko ang dugo sa gilid ng labi nito matapos ko siyang suntukin.

"Hayop ka! Kalalaki mong tao, pati babae pinapatulan mo!" Sinuntok ko ulit siya sa kanyang mukha.

"Xydelle! Stop it!" Napalingon ako sa kinatatayuan ni Celine. I walk near her and gripped her jaw. I am so fucking furious right now.

"Xydelle, calm down. Babae yan." Pigil sa akin ni Aris.

"How could you fucking do that to her?" I gritted my teeth upon asking her.

"Why the hell do you care Xydelle?" Pinilit niyang kumawala sa kamay ko. "Why do you care that much? Ano bang pakialam mo sa kanya?" Tanong niya ulit sa akin at ngumisi pa ito.

"Just don't fucking touch her again. I am warning the two of you." I stated and let Celine go. Pinasadahan ko muna sila ng tingin bago ako pumasok ng kotse pabalik ng hospital.

"How is she?" Tanong ko nung makapasok ako sa private room kung saan nailipat si Imee. Nasa gilid lang ng hospital bed si Irish habang si Zephyr naman ay nanatiling nasa tabi nito.

"Hindi pa rin siya gumigising. Ang sabi ng doctor, hindi naman daw malala yung pagkakapalo sa ulo niya. Mabuti na lang daw walang namuong dugo sa kanyang ulo." Umiyak na naman si Irish pagkasabi niya nun.

"Kung hindi ko tinulak si Jasper, hindi na sana umabot pa sa ganito. Kasalanan ko ito e."

"Stop blaming yourself Irish." Lumapit si Zephyr sa kanya at patuloy niya itong inalo.

"No, it's my fault. Kung sana hindi ko nabunggo si Celine kanina sa locker room, hindi na sana sila nagsagutan pa at sana hindi napalo si Imee sa ulo niya. Wala sana siya sa hospital na 'to." Patuloy pa rin nitong sinisisi ang sarili niya.

"But what they did is too much." Sagot ni Zephyr.

Bumuntong hininga ako. Tinignan ko lang si Imee na para bang natutulog lang siya ng mahimbing.

***

Imee's Point of View

White room welcomed me the moment I opened my eyes. Where am I? Is this hospital?

Napalingon ako sa gilid ko nang may gumalaw roon at napansing kasalukuyang natutulog si Irish. Naramdaman ko ang paggalaw nito at unti-unti niyang inangat ang ulo niya. Literal na nanlaki ang mga mata nito nang makita akong gising na.

"Imee? Oh my God. Thanks God. You're awake." Hinawakan nito ng mahigpit ang kamay ko.

Napansin ko namang may tumayo sa kabilang gilid ng hinihigaan ko at doon ko lamang napansin na nandito rin pala sina Xydelle at Zephyr.

"How are you feeling?" Xydelle asked. Lumapit din ito sa akin.

"Is your head okay?" Singit din ni Zephyr pero hindi ako sumagot. Tumingin lang ako sa kanilang tatlo.

"Oh my! Don't tell me..." Dinig kong bulong ni Irish at tinakpan pa nito ang bibig niya gamit ang kanyang mga kamay. "Imee..." Irish once called my name. Napapikit ako saglit. Damn. I can feel my head aching like hell.

"Imee? Magsalita ka naman! Nag-aalala na ako e." Mas lalong lumakas ang pag-iyak nito. Why is she crying?

"Imee, don't leave us, please..."

I opened my eyes. What the hell is she talking about? Who will leave whom? Is she up to something again? Tsk.

"Quit talking Irish. You're too loud." I told her. I even saw how her eyes widen.

"Binanggit mo yung name ko? Sabi mo Irish diba? Natatandaan mo ako?" Is she crazy? What is she up to? "Sila? Kilala mo ba sila?" She pointed Xydelle and Zephyr. "Imee, kilala mo ba sil---Awww!" I hit her head.

"Are you out of your mind?" I rolled my eyes on her.

Why the hell would I forget them? Mas sumasakit ang ulo ko sa kanya. Tsk. Nung nilingon ko ulit si Irish, her jaw dropped and hugged me tight.

"Oh my God! I thought nagka-amnesia ka. Thanks God!" What? Seriously amnesia?

"You're crazy. Nahampas lang ako pero wala akong amnesia." Napailing ako sa kanya. Why am I surrounded by these crazy people?

"Kasi naman, you're not answering our questions nung nagising ka kanina that's why pumasok sa isip ko yung amnesia." Nagpout siya.

"You're the first one I'll forget if that happens." I once rolled my eyes on her.

"Aish! I hate you!" Nagpout ulit siya. "Buti na lang hindi ganun kalakas ang pagkakapalo ni Celine sa'yo." That made me stop.

Celine.

Katahimikan ang namayani. After that, they asked me how I am. I told them I'm okay, it's just that my head is aching. Tinanong ko sa kanila kung anong oras na. Nang sinabi ng mga itong mag-8 na ng gabi, mabilis kong tinanggal yung plaster sa ulo ko. It's late and I'm not home yet, Denver will surely scold me.

But what I did was wrong. Nanlaki ang mga mata nila sa ginawa ko ganun din ako nung may nakita akong dugo sa kamay ko.

"Fuck! Call the nurse." Xydelle ordered. Nagmadali namang lumabas sina Irish at Zephyr upang tumawag ng nurse.

"ARE YOU OUT OF YOUR MIND?!" Galit na tanong ni Xydelle when only the two of us were left. Tinignan nito ang sugat ko. He sat beside me and hold that part to stop it from bleeding.

I look at him and now he's looking at me intently.

"Papatayin mo ba ako sa sobrang pag-aalala sayo ha?" He asked and I just felt my lips left hanging. What did he just said?

Papatayin mo ba ako sa sobrang pag-aalala sayo ha?

Papatayin mo ba ako sa sobrang pag-aalala sayo ha?

Papatayin mo ba ako sa sobrang pag-aalala sayo ha?

Damn it. Why it keeps playing on my mind now? Para iyong sirang plakang paulit-ulit na nag-eecho sa pandinig ko. I can't even look away from him. My eyes were locked on his.

Agad na nalipat ang tingin ko nang bumukas ang pintuan. Nilapitan ako ng nurse at nilinisan nito ulit yung sugat ko. Pinalitan din nito yung plaster sa ulo ko.

"Huwag niyo po muna tanggalin yung plaster kapag hindi pa siya gumagaling." Tsaka kami nito iniwan.

When Irish's phone rings, lumabas saglit ito to take the call. Maya-maya pa ay bumalik na rin siya.

"I need to go, Mom wants me to go home." Sabi ni Irish.

"Ihahatid ko na siya. Sige, mauna na kami." Paalam ni Zephyr tsaka sila lumabas na dalawa. Hanggang sa kami na lang ni Xydelle ang naiwan. Tumingin ulit ako sa kanya. Hindi pa ba siya uuwi?

"You want to go home?" Pambabasag niya sa katahimikan. I nod. I'm about to call my brother or the driver when Xydelle spoke.

"I will take you home." I looked at him. "Let's go." Aniya tsaka ako nilapitan at inalalayan para makatayo. I just shrugged my shoulders from what he did. Lumabas kami ng hospital at sumakay kaagad sa kotse niya.

Tahimik lang kami habang binabaybay ang daan pauwi sa subdivision. Nang makarating kami roon, si Kuya Denver ang nakaabang sa amin.

"What happened to your head?" I didn't answer his question that's why his forehead creased.

This is the reason of my impulsive action earlier. Tiyak na pagagalitan niya talaga ako. Napatingin naman ito sa gawi ni Xydelle tsaka ako muling tinignan.

"Friend." Tipid kong sagot kahit wala naman siyang tinatanong.

Sa mga tinging ibinibigay kasi nito ay alam ko na kung anong ibig niyang sabihin. But Kuya just smirked on me and he invited Xydelle to go inside which he didn't refused. Nauna pa sila sa loob at naiwan akong nakakunot ang noo. They knew each other? Since when?

Wala namang isang oras na nagtagal si Xydelle dito sa bahay. Hindi ko rin alam kung anong mga ginawa nila sa baba dahil nanatili lang ako rito sa loob ng kwarto right after taking our dinner.

"Xydelle's going home. Ihatid mo na sa labas ang bisita mo." Saad ni Kuya nung pumasok siya sa kwarto ko.

Pinangunutan ko siya ng noo pero sa huli ay hindi na rin naman ako nagreklamo.

Tahimik ko lang na sinamahan si Xydelle hanggang sa makarating kami sa gate. Pumasok na ito sa kanyang kotse at bago siya makaalis, tinignan ko ito.

"About what you did? I appreciated it." I told him because I knew he's the one who brought me from the hospital. Tumango lang ito sa akin before he closed the window of his car and sped away.