Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

CHAPTER 10

Xydelle's Point of View

Today is Friday so definitely, today is our PE class. Every year level, we are required to participate in this activity because it's not just part of our PE subject, it is also a one way of preparation for the upcoming sports fest.

Jimen University Sports Association will also be watching on us for them to choose who will be the best players that can represent the school. And right now, we only have few minutes before the activities will start.

Nagkalat ang mga estudyante sa kung saan-saan. Nang marinig namin ang announcement, we immediately proceeded to the quadrangle. Sumunod na rin ang ibang estudyante sa amin. Nagkaroon pa ng mahabang mensahe galing sa Principal at sa mga Sports Head ng school.

Nang matapos iyon, every student went to their sport's area. My team, including Zeph and Aris headed our way to the basketball court. Pero dahil huli pa naman ang mga senior students sa paglalaro, umalis muna kaming tatlo roon at nanood ng ibang sports. Nakaschedule naman kasi ang mga laro at malas lang dahil hapon pa ang laro namin.

Sa cafeteria kami nananghalian tatlo. Dahil hapon pa naman kami maglalaro, matapos naming kumain at manood ng ibang ball games saglit, tumambay muna kami sa tambayan namin. Naglaro na lang ako ng online games sa phone. Hindi ko rin naman hilig ang manood ng ibang sports kagaya nitong dalawa.

"Hoy, mga gago! Maglalaro na tayo." Nabaling ang atensyon ko nang magsalita si Aris. He's now fixing his duffel bag.

"Anong oras na ba?" Tanong ko pagkatanggal ko ng earphones. I also sat straight dahil bahagya akong napahiga sa gilid ng puno habang naglalaro.

"Mag-aalas tres na. Mga gagong 'to. Online games pa." Paninisi nito sa amin. Pati kasi si Zephyr ay naglalaro rin. Mabilis kong in-off ang phone ko.

Bitbit ang kanya-kanya naming bag, naglakad na kami papuntang court. Naabutan na rin namin ang ibang teammates namin doon. Marami na ring grupo ng mga estudyante ang meron but I noticed Jasper's team.

Pinauna nilang maglaro ang mga junior students. They are good players, I can tell. Nang sumunod ang mga senior students, the whole covered court suddenly filled by many students.

May kanya-kanyang grupo rito. I even saw group of players from other section which I think, they can excel on this game but it's all up to the Sports Head anyway. Sila naman yung pipili kung sino yung nararapat na magrepresent sa school.

Giving some instructions to my team, we proceeded in the middle of the court to start the game.

The referee whistles for a jump ball. Napunta sa grupo nila Jasper yung bola. Idinribol ito ng teammate niya. When he's about to shoot it, mabilis na natapik ni Aris ang bola. After dribbling, Aris immediately cross to escape from the one who's guarding him and passed the ball on me. I ran on the other side of the court, dribbling the ball on the floor. When I found a nice spot, I jumped as I shoot the ball.

"Kyaah! Captain! Captain! Captain!" I just heard group of students cheering.

The first quarter ended with a tally of 23-25. For the second quarter, court filled with loud cheers again. Ngunit mas naging matunog ang sigawan ng mga estudyante nang bakudin ako ni Jasper at bigla niya akong siniko dahilan upang maagaw sa akin ang bola at makapuntos ang team nila.

Some students noticed that.

"Aww! Ang daya talaga ni Jasper."

"Foul yun e."

"Kawawa naman si Captain."

I heard the students murmuring because of what Jasper did. Naagaw nila ang bola sa akin at lumamang sila ng score. The referee didn't notice Jasper's dirty tactics. Nagreferee pa sila sa lagay na yan. Pero wala lang naman iyon sa akin.

Nagpatawag ang team namin ng five-minute break at nagpa-substitute ako sa iba naming teammates. Nung nakaupo ako, eksaktong nahagilap ng paningin ko si Jasper na tumingin sa akin at ngumisi. That guy really loves playing dirty games. After the second quarter, lumamang sila sa amin.

Pinanood ko na lang ang laro ng mga kateammates ko while I'm sitting on the bench, drinking some water. Not quite long, I got back in the court when it is almost time. Jasper keeps guarding me. He once again made a foul so I had to do some free throws. That just added our score. Pero lamang pa rin sila sa amin.

Nung 20 seconds na lang ang natitira, nagpatawag ang grupo nila Jasper ng break.

"Yow! 20 seconds na lang. We can do this!" Nag-apir sina Zephyr at Aris pagkatapos ay uminom sila sa kanilang water jug. Tinignan ko ang score board, lamang sila ng dalawa.

"Madalas kang bakudin ni Jasper, bro. Type ka yata Cap." Litantya ni Aris sa akin, nang-aasar, dahilan para magtawanan ang buong grupo. That got Jasper's attention. Nilingon kami nito sa aming direksyon, muling ngumisi but his eyes became dark when he looked at me. Tsk.

"Tangnang kumag na yun! Kahit kailan talaga, ang dumi talaga maglaro! Kapag yan nakuha, magbaback out ako." Badtrip na saad ni Zephyr habang nakatingin siya rito. Inaasar siya lalo ng grupo.

"Don't mind that asshole." Usal ko.

The referee whistles again. The crowd roared for cheers. Feeling ko tuloy sports fest na 'to gayong university meet-up pa lang naman at kami-kami lang din naman ang naglalaban, mga galing sa iisang pamantasan.

With the sound of the buzzer, informing us that the game has ended, grupo namin ang nanalo. Lamang kami ng lima sa kalaban. Lumapit ang grupo ni Jasper sa amin para sa congratulatory shake hands. Huling lumapit si Jasper sa akin at nung makipagshake hands ito sa akin, frustrated, hinigpitan niya yung pagkahawak niya sa kamay ko.

"Congrats. Nice game." Sarkastiko ang pagkakasabi nito sa akin. Masama ang tingin.

"Thank you." I sounded sarcastic too. "Try to play fair, you might win on the next game."

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro