Miewam sny,
O bólu, szczęściu i miłości.
Rzadko płacze,
Gdyż życie mnie nie oszczędza.
Kiedyś chciałam mieć wszystko,
Rodzine, bogactwo i szczęście.
Teraz marze o spokojnym dniu,
W cieniu jakiegoś figowca.

Miewałam sny o rodzinie,
O ojcu, matce, braciach.
O tym gdzie są,
I czy czasem myślą o mnie.
Śniłam o ich miłości,
O tym, że są ze mną.

Wiele razy miałam nóż przy szyi,
Czy własny, czy też cudzy.
Ale nigdy nie przebił mej skóry,
Gdyż sama nie chciałam umrzeć.

Podobno wyznaczono za mnie posag,
Ale już tyle razy byłam sprzedawana,
Nie robimy mi to żadnej różnicy,
W które posępne wpadnę łapska.
Mówili, że syn w domu to Bóg w domu,
Że córka świadczy o ojcu,
Ale pytam jaką córką ja jestem?
O kim świadcze? Kim jestem?

Jestem własną plamą na honorze,
Plamą, na pięknym, czystym szalu.
Nikt z was nie odmieni losu mego,
Nic nie zmieni mojej niedoli.

Już zapomniałam o mojej rodzinie,
Zapomniałam kim są,
Mogę tylko marzyć, że mnie pamiętają,
Że chociaż trochę kochają.