Własny dom, wydaje się obcy,

Błąkam się w kąta w kąt, bez celu.

Ukochany wyjechał gdzieś na kilka dni,

A ja mogę jedynie zapalić mu lampkę ofiarną.

Własne łoże zaczyna mnie powoli palić,

Życie przemija mi już tylko na płaczu,

Godziny snu przemijają powoli.

Wciąż na drodze wypatruje jego karawany,

Wieczna tęsknota ciągle mnie dręczy.

Proszę zjaw się ukochany...