jiseul: her ne olursa olsun kendimi burada bulmam çok komik, değil mi?

insanlara her ters düştüğümde deftere bir şeyler yazmam gibi, yapmamam lazım ama yapıyorum çünkü beni rahatlatıyor.

şu rahatlatma eylemini de çok çözemedim zaten, insanlar bunu nasıl anlıyor acaba?

mesela yanımdaki adam güneşlenince rahatladığını söyledi ama bu nasıl hissettiriyor acaba?

jaemin: dün nefret kusuyordun bana hayırdır içtin de mi geldin?

jiseul: yok ya, canım sıkıldı ondan yazdım.

jaemin: jeno'ya yazsaydın.

jiseul: jeno uyuyor, rahatsız etmeyeyim dedim.

jaemin: ben de uyuyordum jiseul.

jiseul: seni rahatsız etmek istedim.

jaemin: sorunlu musun?

jiseul: niye?

seninle uğraşınca kafam dağılıyor.

jaemin: benim kafam dağılmıyor, aksine, zaten dağınık olan kafamı toparlayamıyorum.

jiseul: neden?

jaemin: çünkü bana böyle hissettiriyorsun.

hastaymışım ya da rahatsızmışım gibi.

bana kendimi yetersiz hissettiriyorsun.

jiseul: jaemin, kendi düşüncelerini ısıtıp ısıtıp koyma önüme.

sen eskiden beri kendini rahatsız hissediyordun ve ben sana kendini sevdirdim, senin kusurlu olmadığını, kusurlu olsan bile kusurlarının mükemmel olduğunu gösterdim.

bunları söylemeyip de dibe köşeye sıkışmış bir şeyi çıkarıp sunman çok gereksiz.

eğer birisinin yanında mutluysan öyle kalmaya devam et, kız arkadaşınla bir ilişkinin olma sebebi de bu zaten.

seni iyi hissettirmesi,

aynısı arkadaşların için de geçerli.

jaemin: sen neden kimsenin yanında değilsin?

jiseul: kimse beni iyi hissettirmiyor çünkü.

seen ·  01.12am

×××