Mijn rug is naar de deur gericht. Ik ben hier al drie dagen. Drie volle dagen en iedere dag is hetzelfde. De gemaskerde vrouw en man brengen drie keer per dag eten. Verder laten ze ons aan ons lot over.

Ik wikkel de dunne deken om me heen om mezelf warm te houden. Het is hier zo verschrikkelijk koud. Je ziet de condens als je uitademt.

Mijn handen zijn in elkaar gevlochten en ik doe mijn gesloten ogen open. In deze drie dagen heb ik een plan bedacht om hieruit te ontsnappen. Ik moet alleen nog wachten op het goede moment en dan kan ik toeslaan. Vandaag is de dag dat ik ga proberen hieruit te ontsnappen. Het moeilijkste is dat ik niet moet denken wat er met mij gaat gebeuren als het mis gaat.

Ik adem diep in en uit. Helaas kan ik mijn plan niet doorvertellen aan de anderen. Zij hebben het al opgegeven en dat heb ik niet gedaan. De anderen zijn zo stil dat ik soms denk, zijn ze er nog? Maar dan hoor ik weer zacht gemompel en weet dat ze er nog zijn.

Dus als het mij lukt om te ontsnappen ga ik zo snel mogelijk hulp halen om ze hieruit te bevrijden.

Ineens gaat de deur open en realiseerde me niet dat ik hun voetstappen niet heb gehoord omdat ik zo in gedachten was verzonken.

Nu gaat het gebeuren, fluistert een stemmetje in mijn hoofd en draai me om.

"Goedemorgen Liona. Het is eens tijd dat je met mij meekomt. Je komt hier wel terug maar er moet eerst iets gebeuren", zegt de schorre stem van de vrouw.

De vrouw richt haar stok met de zilveren punt naar me toe. Haar schorre stem krijst door mijn hele cel

"Kom hier nu!"

Op mijn mond verschijnt een klein glimlachje en mijn hart klopt snel.

"Nee!"

"Ohja, dan gaan we het anders doen. Strek je arm is naar me uit."

De vrouw rommelt iets in haar zakken en dan zie ik dat ze een injectie pakt.

Oké, het moet nu, zegt een stem in mijn hoofd en zo snel ik kan sta ik op. Als ik een meter voor de vrouw sta, kijkt ze op.

"Oh... je luistert toch wel", mompelt ze geërgerd.

Zonder er nog over te twijfelen, gooi ik zo snel mogelijk mijn deken over haar hoofd en ren langs haar de deur uit.

Ik kom in een lange stenen gang. Talloze lampen hangen aan het plafond en het doet pijn aan mijn ogen.

Een gekrijs achter me laat mijn ledematen weer in beweging komen en aan het einde van de stenen gang bevindt zich een houten deur. Rennen is het enige woord in mijn hoofd en ren naar de houten deur toe. Zo hard ik kan trek ik aan de deurklink. De deur vliegt open en zo'n twintig centimeter voor me staat een gemaskerde man.

Hij duwt me naar achteren en ik val op de grond. Achter me hoor ik de vrouw mijn cel uitkomen en ze begint allerlei dingen te schreeuwen. Hoe harder ze gilt, hoe minder hard het klikt.

"Pak haar. Ze wil ontsnappen. Geef haar een injectie", schreeuwt ze hard maar het klinkt als een hoog gepiep.

Ik kijk angstig om me heen maar ik kan geen enkele kant op.

Mijn arm wordt stevig vastgepakt en een naald voel ik in mijn arm prikken.

"Zo, nu nog de blinddoek en dan kunnen we rustig verder gaan", stelt de gemaskerde man voor en er wordt een blinddoek voor mijn ogen gedaan.

Iemand pakt me op bij mijn arm en trekt me met zich mee. Het enige wat ik zie is een zwarte doek die voor mijn ogen zit.

Mijn hoofd begint te draaien en ik voel me licht worden in mijn hoofd. Al mijn ledematen beginnen licht te voelen en mijn bewustzijn wordt minder.

Ik hoor deuren dichtgaan en open gaan en de persoon die mij vast heeft zet me op een stoel en de deur gaat weer dicht.

Plotseling hoor ik allerlei geklik en dertig seconde later gaat er ineens muziek aan. Ik probeer mijn oren te beschermen tegen het harde geluid maar mijn lichaam komt niet in beweging.

Uit alle macht die ik heb probeer ik iets te bewegen maar het is hopeloos. Ik kan mijn lichaam niet meer besturen.

Ik wil gaan schreeuwen maar het enige geluid dat uit mijn keel komt is een zacht gepiep.

De deur gaat weer open en allerlei stemmen hoor ik ineens. Stemmen die ik niet kan volgen door het harde geluid die door mijn oren ruist.

Een hand voel ik op mijn schouder en mijn nekharen gaan overeind staan. De hand verdwijnt weer snel en het lijkt wel of iemand de hand heeft weggeslagen.

Het besef dat ik niks kan doen dringt tot me door. De minuten tikken verder en ik weet niet hoelang ik hier al zit. Een geluid van een deur die dichtgaat laat me opschikken. De muziek wordt uit gedaan. Het enige wat ik hoor is een hoog gepiep in mijn oren. Iemand pakt me ineens op en voel dat ik over zijn of haar schouders word gedragen en de kamer word uitgedragen.

Ik hoor en zie niks maar voel wel elke stap die de persoon zet. De persoon stopt ineens en de blinddoek wordt weggetrokken. Vel licht schijnt in mijn gezicht en ik knijp snel mijn ogen zo dicht mogelijk. Ik bevind me weer in de lange stenen gang en sta voor een deur. De persoon doet de deur open en net voordat ik naar binnen word gedragen staat er zo'n 5 meter naast me een andere gemaskerde man. Hij sleept een slap lichaam met zich mee. Hij opent een andere deur.

De persoon die meegesleurd wordt heeft een zak over zijn hoofd en de zak wordt weggetrokken en een jongens gezicht komt tevoorschijn. Ik kan nog net zien dat de jongen zijn ogen dicht heeft en hij een hoofdwond op zijn hoofd heeft voordat ik naar binnen word gebracht.

Met een harde klap word ik op de grond gegooid en de deur gaat met een harde klap achter me dicht.

Het enige wat ik denk is: Wie is die jongen?

**********************
Oehooe wie zal die jongen zijn? En wat hebben ze nou precies gedaan met Leona?

Vergeet niet een stem achter te laten en ik wens jullie allemaal morgen een hele fijne Sinterklaasviering ❤ 🐎

Liefs,
Me