Poncjusz Piłat otarł pot z czoła po nocy pełnej upojenia.
Całe jego ciało było obolałe po godzinach spędzonych na układaniu kończyn w zwoje miłosnego pentagramu.
Chociaż jego tajemniczy kochanek rozpłynął się w mroku nocy, pozostawiając go samemu na wielkim łóżku, nigdy w życiu nie poczuł większej przyjemności. A dodatkowo w czasie namiętnej ekstazy, w jego głowie uformowała się jedna, kluczowa myśl - Jezus nie zasługuje na śmierć, ponieważ i on powinien mieć szansę na spędzenie takich cudownych chwil.