"Cały czas nadrabiamy dwa lata zaległości, ale przede wszystkim tworzymy przyszłość"

Sharon

Święta spędzaliśmy w domu Jacka i April. Wczoraj po plaży pomagaliśmy udekorować cały dom. Kocham klimat tego małego domku, ale przede wszystkim kocham tych ludzi. April cały czas rozpływała się nad idealnymi zaręczynami.

Jesteśmy tu z Lukiem od wczoraj i nie wracaliśmy do siebie. Zostawiliśmy tam moich rodziców, w tym domu studenckim, mam nadzieję, że nie oszaleli z tumem studentów za ścianą.

Przez cały wieczór gotowaliśmy w czwórkę różne potrawy, a potem zasnęliśmy. Dzisiaj stoję z samą April w kuchni gdy chłopacy jeszcze śpią. Niedługo przyjedzie reszta. Babcia i brat Allison zatrzymali się w naszym starym mieszkaniu, które tymczasowo stoi puste.

- Zaczęłaś już w głowie planować ślub? - pytam April gdy podaje jej kawę.

- Robię to od dłuższego czasu, czułam, że oświadczy mi się w najbliższym czasie, za dobrze go znam - jest tak rozpromieniona, że od razu widać, ze albo się zaręczyła albo jest w ciąży.

- Wszyscy przeszliśmy przez gówno, ale to nas nie pokonało - nagle dookoła mnie owinięta są szerokie ramiona.

- Dzień dobry - całuje mnie w szyję, a ja obracam się, żeby go pocałować. Mówiłam, że nigdy nie mam dosyć? Tak zdecydowanie .

- Mogłaś mnie obudzić - upija długi łyk kawy i w tym samym momencie do kuchni wchodzi drugi Hemmings.

- Wesołych świąt! - czy mówiłam, ze nawet tak samo traktują dziewczyny? Jack to bardzo dobry wzorzec.

Po chwili słychać dźwięk dzwonka do drzwi, więc biegnę je otworzyć, żeby nie przerywać parze narzeczonych.

- Wesołych świąt! - to Calum i Scarlett, wraz z Mikiem, Cayltyn i Ashtonem. U Scarlett widać już lekko zaokrąglony brzuszek, więc delikatnie gładzę go dłonią. Wszyscy są szczęśliwi.

Potem dostrzegam w drzwiach moją rodzinę, a wraz z nimi rodzinę Allison i Jasa.

- Cześć, wchodźcie - nie wiem czy wszyscy się pomieścimy. Musieliśmy przywieść dwa stoły z innych mieszkań, ale chodzi o to, żeby być razem, prawda?

Po zjedzonym posiłku siedzimy w malutkim salonie wraz z alkoholem w rękach.

- Znowu możemy poczuć się młodzi - mówi mój tata do mojej mamy. Nie ma za dużo miejsca, więc większość z nas siedzi sobie na kolanach.

- Ten młody dżentelmen o tutaj - mówi babcia Allison i wskazuje na Jasa.

- Robi najlepsze drinki na świecie! - cóż nie wiecie tego, ale jej babcia jest dosyć szalona.

Widzę chłopców, którzy siedzą pod choinką i próbują dojrzeć, co jest w prezentach.

- Otwieramy? - pytam wszystkich, a oni chętnie kiwają głowami. Ustaliliśmy, że dla Caluma i Scarlett zrobimy trochę podwójnych prezentów i nakupowaliśmy im wyposażenia do pokoju dla dziecka. Naprawdę chcieliśmy ich w ten sposób odciążyć, nie zapominając o samych młodych rodzicach.

Mój brat przychodzi z prezentem dla mnie i Luka.

- Co to? - pytam mojego chłopaka.

- Zobacz - otwieram bardzo powoli małe pudełeczko i od razu lecą mi łzy.

- To moja bransoletka - pomaga mi ją zapiąć.

- Nie, to nowa bransoletka tylko z tymi samymi zawieszkami, no i paroma innymi - widzę na niej napis kocham cię, napis Sydney, klucz i parę innych nowych zawieszek.

- Dziękuje, to jest piękne - czule go całuje, a potem on rozpakowuje swój prezent.

- Kupiłaś mi bilety na koncert? - kiwam głowa.

- Tak długo gadałeś o tym zespole.. - całuje mnie, po prostu całuje.

- Są dwa możesz zabrać, Caluma czy kogoś - on zaczyna się śmiać.

- Oczywiście, że to ty ze mną pójdziesz - potem gdy reszta naszej rodziny rozpakowuje swoje prezenty. Czuję się szczęśliwa. To jest to czego zawsze pragnęłam. Posiadania dużej ilości przyjaciół i jeszcze większej rodziny. Teraz mam to wszystko.

Luke własnie rozpakowuje swój prezent od Jacka.

- Jack - mówi cicho, ale brat i tak go słyszy.

- Dlaczego kupiłeś mi ochraniacze, piłkę i.. - Jack mu przerywa.

- Powinienem to zrobić wtedy, wiem, że chciałeś grać i znalazłem dla nas klub.

- Dla nas? - Luke jest widocznie zdziwiony.

- Amatorski klub na kampusie, tworzysz drużynę i po prostu grasz. Chłopaki się zgodzili - widzę jak jego przyjaciele kiwają głowami.

- Mam też paru swoich kumpli i w przyszłym tygodniu zaczynamy treningi - pierwszy raz widzę jak Luke miałby płakać.

- Ale mam pracę - broni się.

- To dobrze, że są to weekendy - całuje go w policzek.

- Rozumiem dlaczego kochasz Sydney, tutaj wszystko jest prostsze - szepcze do niego, ale on cały czas skupia się na ochraniaczach.

To jest właśnie magia świąt prawda?

Późnym wieczorem znajduję go z piwem na tarasie jest sam.

Staje pomiędzy jego nogami, a on od razu łapie mnie za biodra.

- Jesteś dzisiaj cichy - mówię mocniej się w niego wtulając.

- Myślałem, że przegram sam ze sobą, a wygrałem wszystko - mówi patrząc przed siebie, nie na mnie.

- Tak ustaliliśmy to już Luke.

- Gdy się poznaliśmy wydawało mi się, że masz nieźle nasrane w głowie, że wierzysz w dobro i chcesz je we mnie odnaleźć czy zasiać, a potem chciałaś, żebym cię trochę popsuł i w ten sam sposób naprawiłaś mnie.

- Dziękuje ci, kurwa - całuje go, bo nie uważam, że potrzeba tu więcej słów. On łapie mnie za tyłek i obraca tak, że to ja jestem przyciśnięta do boku domu.

- Kolejne fantastyczne święta

- Kocham cię

- Ja ciebie bardziej - odpowiada i znowu mnie całuje. Nagle na tarasie pojawia się mój brat.

- Wow - Luke zaczyna się śmiać.

- Tego nie rób młody, to zarezerwowane dla dorosłych - oczy Cama są wielkie jak spodki, a Luke obejmuje mnie ramieniem.

- Ile miałeś dziewczyn, Luke? - pyta go mój brat.

- Tylko jedną, która się liczy - i jak tu go nie kochać?

Mission Beach go nie zniszczyło.

Ale wyjazd do Sydney uratował.

Chociaż czasem chce wierzyć, że to byłam ja.