"Mogę z nim mieszkać, mogę go kochać, ale nie mogę być jego żoną i to przez najbliższe sześć lat będzie w porządku"

Sharon

- Podoba mi się twoja wersja zazdrości - chowam twarz w dłoniach z zażenowania, zdążyłam już wytrzeźwieć.

- Przepraszam, tak strasznie cie przepraszam - mówię, ale nie wiem czy mnie rozumie.

- Na swój sposób to było gorące - szepcze do mojego ucha.

- I żałosne - dodaje.

- wracajmy do naszego wspólnego mieszkania - każde słowo wyraźnie akcentuje

- Wszyscy wracajmy - odzywa się Calum.

- Do tego samego miejsca - dodaje Mike, a mi się to cholernie podoba.

- Jednak my zamykamy drzwi na klucz - mówi Luke a potem całuję mnie w szyje.

- Mam nadzieje, ze nie będzie was słychać w całym bloku - wszyscy się śmieją.

- Nie mogę tego obiecać - mój chłopak bierze mnie na ręce.

- Co robisz?

- Znoszę cie, żebyś nigdzie mi nie uciekła - całuje go szybko.

Dojeżdżamy pod nasze pierwsze wspólne mieszkanie.

- Co ty na to, żeby ochrzcić każdy centymetr tego miejsca? - Biorę w dłonie jego twarzy i zaczynamy od drzwi wejściowych.

- Rano przywieziemy wszystkie twoje rzeczy, łączenie z naszym łóżkiem.

- Potem pójdziemy uzupełnić lodówkę i kupimy jakieś naczynia

- Mogę się dołożyć?

- Cóż nie jestem bogaty, więc tak.

- Nie wydałem wszystkich swoich oszczędności?

- Oczywiście, kurwa, że nie. Nie jestem głupi - kładziemy się na podłodze, kompletnie ubrani.

- Przepraszam za to jak się ostatnio zachowywałam. Wiesz, ze zawsze chciałam tylko ciebie?

- Uwierz,że wiem to - ogarnia mi włosy z twarzy.

- A ja nie chcę być nudnym dwudziestojednoletnim pracującym kolesiem.

- Ludzie w firmie są starsi i faktycznie chciałem być dojrzały, a potem pomyślałem cholera oni by chcieli mieć tyle lat ile ja, sieć skoro wykonuje swoją pracę, a robię to dobrze, to równie dobrze mogę potem zjarać się z moimi przyjaciółmi.

- Tak zaraz kończę studia, ale cały czas jestem młody, a tak długo jak nie będziemy mieć dzieci korzystamy z tego.

- Dzieci? - jestem bardzo zaskoczona.

- Masz dziewiętnaście lat, zaczekajmy jeszcze trochę - śmieje się.

- Nie chce jeszcze dzieci - ta myśl go już nie przeraża?

- To bardzo dobrze, bo mam ochotę na wycieczki po całej pieprzonej Australii, a może nawet do Stanów - z tego będzie bardzo dużo dobrych zdjęć, może jakaś wystawa?

- Pełnia życia, co?

- Tak, zawsze tego chciałem - on zawsze chciał więcej i teraz może to dostać.

- Mogę płacić sama za siebie.

- A ja nie zamierzam ci na to pozwolić, bo to ja tu jestem facetem, kurwa - mówiłam wam jak bardzo go kocham?

- robisz to dla siebie prawda? - pytam przeczesując jego włosy.

- Tak, bo gdybym robił to dla ciebie wypaliłbym się.

- Kiedy tak dojrzałeś? - Wzrusza ramionami.

- Jack mi to często uświadamia, rozmawiamy dużo.

- Mówiłam ci ze uwielbiam twojego brata?

- Tylko nie za bardzo - siadam okrakiem na jego brzuchu.

- Podłoga w sypialni? - Ściąga że mnie koszulkę.

- Nie musisz nawet pytać - i trwa to cała noc, aż nie jest na tyle wcześniej, że można wynająć firmę do przeprowadzek.

Luke nie poszedł do pracy, ja nie poszłam na uczelnie.

- Ciężka robota - mówię siadając na nowym blacie w kuchni. Luke odstawia szklankę z wodą i wciska się pomiędzy moje nogi.

- Jak bardzo? - zakłada mi kosmyk włosów za ucho, a potem łapie za kark. Kocham to. Te nasze małe gesty, o których wiemy tylko my, to one są właśnie naszymi słabościami.

- Nie wypróbujemy nowego łóżka, bo już to zrobiliśmy..

- Ale...

- Mamy nowe blaty? - oplatam go nogami w pasie, a on łapczywie mnie całuje, sięgając do mojej koszulki, a ja do jego pleców.

- Hej! - Luke opiera swoje czoło o moje, a ja zaczynam się śmiać.

- Nie zamknęłaś drzwi!

- Nie to ty miałeś je zamknąć! - wychylam głowę przez ramię Luka.

- O co chodzi Calum? - on się do nas uśmiecha.

- Czy wy naprawdę musicie robić to wszędzie? - teraz Luke się do niego obraca i pokazuje mu środkowy palec.

- Czego?

- Przyszedłem pożyczyć od sąsiadów trochę jajek, bo gotuje kolacje dla Scarlet... - Luke idzie do lodówki i wyjmuje całe opakowanie.

- Nie potrzebuje całego - mój chłopak i tak wciska mu je całe do ręki.

- Zaprosiłbym was też...

- Wypad! - pokazuje mu na drzwi, a Cal tylko się śmieje.

- Dobra, dobra - znowu mam swojego chłopaka między swoimi nogami.

- Gdzie skończyliśmy? - zaplatam ręce dookoła jego szyi.

- Byliśmy w miejscu gdzie mówisz mi jak bardzo mnie kochasz - całuje mnie czule w usta.

- Cholernie bardziej niż możesz sobie w ogóle wyobrazić - po chwili nie mam już na sobie koszulki, a potem reszta rzeczy jest rozwalona po kuchni, gdy mój chłopak nie może się dłużej doczekać.

- Kocham cię - szepcze do mojego ucha, gdy powoli mnie wypełnia.

- Luke - jęczę.

- Kocham - mówię, ale on zamyka mi usta pocałunki i porusza się we mnie w zbyt powolnym tempie.

Potem leżymy w naszym wspólnym łóżku, w naszym wspólnym mieszkaniu.

- Spodziewałeś się, że to ja tu będę z tobą? - przyciąga mnie do swojej klatki piersiowej.

- Z nikim innym bym sobie tego, kurwa nie wyobrażał - szepcze do mojego ucha.

- I patrz odkąd nam się układa nie sięgamy po papierosy - śmieje się.

- Może dlatego, że pieprzymy się gdzie tylko przyjdzie nam ochota? - pociera nosem o bok mojej szyi.

- Albo dlatego, że nie musimy sobie o sobie przypominać, bo cały czas jesteśmy razem - obracam się tak, żeby leżeć nim twarzą w twarz.

- Użyj to w następnej piosence - jego ręka właśnie ląduje na moim nagim tyłku. Doszedł do wniosku, że teraz gdy mamy całe mieszkanie dla siebie nie ma mowy o ciuchach w sypialni, ale najpierw poszedł zamknąć drzwi wejściowe.

- Jutro idziesz do pracy? - kiwa tylko głową i bardziej niż na rozmowie skupia się na pieszczeniu mojego pośladka.

- Podoba ci się tam?

- Wiesz, że to pierwszy raz kiedy pytasz o prace?

- Wiem i przeprasza za to, powinnam to zrobić od razu. Zabrać cię na obiad uczcić to - znowu kiwnięcie głową.

- Możesz jutro dla mnie ugotować, Sharon - całuje go szybko, ale on przyciąga mnie do dłuższego pocałunku.

- Nie będę gotować codziennie!

- Masz racje podzielimy się pół na pół - znowu leżę przytulona do jego klatki piersiowej.

- Ale to i tak ja tutaj rządzę - prycham, a on całuje mnie za uchem.

- Dobranoc, kochanie - przytulam się jeszcze bardziej do niego.

- Dobranoc, chłopaku.

Wspólne mieszkanie.

Zaraz przyjeżdżają rodzice.

Ciekawe co na to powiedzą.