"Jestem tylko głupim gnojkiem z Mission Beach, który kocha cię tak bardzo, że wszystko robi na odwrót"

Lucas

*DRUGI DZISIAJ, A TAMTEN JEST CHOLERNIE WAŻNY!

Nie mogłem tego tak zostawić, ale po tym jak wróciłem do baru i się upiłem postanowiłem pójść do niej dopiero rano, musiałam dać nam ochłonąć.

Czekałem aż wyjdzie z mieszkania.  Nie mogłem tak tego zostawić. Mówiłem już, nie jestem kolesiem, który odpuszcza,  przynajmniej od jakiegoś czasu.

Gdy widzę go wychodzącego szybko wybiegam na jej piętro. Pukam do drzwi,  a gdy mi je otwiera nie czekam na zaproszenie po prostu wchodzę.

- Wyszedł możemy się pieprzyć - Wiem, że znowu brzmię jak dupek, ale czuję się jak śmieć albo nawet gorzej. Był tu, spędził tu noc, pieprzyli się.  Podjęła decyzję,  a ja mimo to nie odpuściłem, ale dalej czułem się jak...

- Przestań - uderza mnie w klatkę piersiową

- Jak mam się czuć Sharon, co? Gdy go tu rano zobaczyłem, gdy wyszłaś z nim objęta! Sharon, ja wariuje! - Nie wiem czy kiedykolwiek byłem tak szczery.

- A ja jestem upokorzona!

- Jak mogłeś zrobić to przed tłumem ludzi? Czułam się już wystarczająco źle z tym co robiłam!

- A co robiłaś? Pieprzyłaś dwóch chłopaków i wybrałaś tego, który ma kupę kasy, jesteś tak cholernie przewidywalna!  - Policzkuje mnie, znowu doszliśmy do tego miejsca.

- O Cholera - Właśnie zdała sobie sprawę,  co zrobiła i zaczyna po prostu płakać.  Delikatnie gładzi policzek w, który mnie uderzyła.

- Przepraszam,  tak strasznie przepraszam - Nie wiem A co właściwie.

- chciałam cie zranić,  tak jak ty zraniłeś mnie. Tak miło było zobaczyć ciebie jak walczysz miałam satysfakcję gdy widziałam jak tracisz głowę,  potrzebowałam tego - Biorę ja w swoje ramiona nie mogę się powstrzymać.

- Rozumiem to, ale nie rozumiem Sharon czemu z nim poszłaś, czemu wybrałaś go.

- Nigdy tak naprawdę nie wybrałam jego!  To zawsze byłeś ty!

- Jestem taka głupia zakochałam się w tobie trzy lata temu,  próbowałam sobie potem wmówić, że cię nienawidzę,  że cię nie chce, a ty śpiewałeś te wszystkie piosenki, zabiegałeś o mnie... - Całuje ją mimo, że dalej nie wiem kogo wybrała. Jednak po chwili chyba wiem gdy przerwa pocałunek.

- Nie, Luke. - Odsuwam się i znowu czuję się jak śmieć.

- Muszę Ci coś powiedzieć - Tak to koniec, a ja nie będę mógł nic z tym zrobić. Póki Chris nie wiedział miałem przewagę,  teraz jestem tylko tym drugim.

- Pieprzyłaś go? - nie tak to planowałem, ale właśnie to wychodzi z moich ust.

- Oszalałeś?

- Raniłam cie, próbowałam cie prowokować, żebyś zapytał... - to nie jest to czego się spodziewałem.

- Nie uprawiałam z Chrisem seksu odkąd zrobiłam to z tobą - Nie wierzę,  martwiłem się tym, doprowadzało mnie to to do szału.

- Tak spałam z nim w jednym łóżku, tak całowaliśmy  się,  tak przytulaliśmy, ale nigdy nie poszliśmy dalej.

- Mówisz mi o tym, bo dzisiaj przekroczyłaś ta granice?

- Nie,  Luke mówię ci o tym, bo nie chce dłużej, żebyś tak na mnie patrzył gdy odchodzę.

- Rozstałam się z Chrisem - Tak, tak jest moja.

- Czyli? Jesteś cała moja? Mogę spędzać z tobą noce, trzymać za rękę i robić wszystko co tylko chce, gdziekolwiek chce?

- Nie

- Co?

- Nie mogę być z. Tobą.

- Czy to kolejny test?

- To była moja rzecz do powiedzenia,  powiedziałeś to przed kupa ludzi, żeby zranić mnie i Chrisa i poczuć przewagę.

- Nie ufam ci.

- Sharon...

- Chciałam mu powiedzieć,  cholera w momencie gdy Zaśpiewałeś piosenkę z liścikow byłam gotowa, a potem...

- Wszystko Spieprzyłem? - jestem wściekły na nią i na siebie, ale bardziej na nią, że nie chce dać mi szansy.

- Pozwól mi to naprawić! - brzmię żałośnie i obydwoje słyszmy to w moim głosie.

- Wcale nie zmieniłeś się tak bardzo jak ci się wydaje, Luke - czy ona ma racje?

- Za to ty, całkowicie - czuję jakby ten komentarz przysparzał ja dumą.

- Nie jestem już naiwna,  że kiedyś zrobisz coś co ja chce, a nie ty.. - waha się.

- Byłem tym drugim, dla ciebie! - krzyczymy, bijemy, karzemy tym właśnie dla siebie jesteśmy

- Nie, ty tak bardzo mnie chciałeś,  że mogłeś być tym drugim. - kurwa oczywiście, że tak!

- Gówno prawda!

- Starałem się.. - jestem żałosny, naprawdę żałosny.

- Nie ufam ci - podkreśliła każde słowo wyraźnie.

- I co tak po prostu koniec? - pamiętam jak dwa lata temu to ona kierowała do mnie te słowa.

- Luke wszyscy na kampusowe teraz wiedzą co zrobiłam! - to jedne co ją martwi?

- Mogłaś pomyśleć o tym wcześniej. - ja mogłem pomyśleć o tym wcześniej, nigdy nie myślałem, że to ona mnie zrani.

- A ty mogłeś zaczekać jeden pieprzony dzień i byłabym twoja! - szokuje mnie tym.

- To dlaczego nie teraz?

- Bo nic się nie zmieniłeś,  a ja nie chcę znowu cierpieć. - kto tu cierpi? Bo po tobie tego nie widzę.

- Możesz być zadowolona z siebie, Sharon, nienawidzę cię kurwa, zniszczyłaś mnie - i z tą myślą to ja odchodzę po raz kolejny. Naprawdę kurwa zmieniliśmy się rolami i po raz pierwszy od dwóch lat okazjonalne papierosy,  zamieniają się w cała paczkę, a zdjęcie Sharon znika z mojej kieszeni.

Idę do baru wiedząc, że jest w nim Jase. Siadam przed barem i zamawiam piwo.

- Co ty robisz, koleś? - tak nie pije w środku dnia, nie palę, ale znowu jestem gnojkiem z Mission Beach. Nigdy nie powinienem się do niej zbliżać.

- Przyszedłem się kurwa napić - i od razu odpalam papierosa.

- Palisz? - przez nią.

- Ta,  w końcu nic się nie zmieniłem. - wiem, że Jase nie rozumie, o co chodzi.

- Co z z Sharon?

- Wykopała mnie za drzwi. - tak naprawdę sam odszedłem, ale nikt nie musi wiedzieć jak żałosny jestem.

- Nieźle przedstawienie wczoraj zrobiłeś,  cholera teraz gdy będziecie grać będziemy mieli tu tłumy.

- Ona jest o to wściekła! - ona za to mi nie ufa, kurwa Sharon ma teraz więcej charakteru niż ja.

- Zrobiłeś z niej zdradzająca sumę przed tłumem ludzi. Teraz każdy wie o kim śpiewasz. - mówi lekceważąco.

- Mógłbyś mnie wesprzeć,  stary - podsuwa mi pod nos kolejny kielich piwa.

- Widziałem jak na siebie patrzcie i kurwa chciałbym, żeby to na mnie ktoś tak patrzył.

- Cipka z ciebie Jase - on wybucha śmiechem.

- Nie,  po prostu wiem co się liczy,  stary - kończę i od razu odpalam kolejnego.

- Cześć - jakaś łaska siada obok mnie.

- Przeglądałam ci się...

- Chcesz stąd wyjść? - To ja ją o to pytam.

- Do mnie? - Jej oczy aż świecą z pragnienia.  Jase mówi bezgłośnie, żebym tego nie robił, ale skoro nic się nie zmieniłeś to co mi szkodzi?

Skoro i tak ma o mnie źle zdanie.

- To było na twój koszt - dopijam piwo i wychodzę z dziewczyną z baru. 

Skoro tak o mnie myśli,  to dlaczego mam się powstrzymać? 

- O nie wierzę,  w końcu prześpię się z Lukiem Hemmings,  koleżanki mówią, że jesteś nieuchwytny...

- Ale mi się udało! - Ciągnę ja za sobą i nie wiem czy w ten sposób karze Sharon, siebie czy może nas oboje, ale wiem jedno udowadniam w ten sposób Sharon, że miała rację.

******

WRZUCAM TO, CHOCIAŻ POWINNO BYĆ JUTRO...

DLATEGO NIE WIEM ,CO DALEJ BO NIE MAM NAPISANE.