Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Para el ángel que me vio caer

No, no, no, y no.

Frío, dulce y amargo.

Suave, tierno y delicado. Huyes al roce, evitas el tacto, gozas el silencio, anhelas el vacío.

Solo, oscuro y temeroso. Un paso atrás, un paso al lado, un paso al otro, y saltando.

Y volando.

Vuelas, y no sabes cómo volar ¡Y te estrellas! Pero te levantas y te caes, no, te tiras.

Chocas, me empujas y te disculpas. Sonríes...

Y yo vuelo.

Yo vuelo.

Vuelo, y no sé cómo volar.

Vuelo y te sigo, te sigo aunque no vueles.

Percibo algo pero no sé qué sea, persigo a alguien pero no sé quién es.

Creí que te seguía a ti, pero no vuelas.

Y yo sigo.

Sin el te.

Porque lo estrellaste sin darte cuenta.

Y vuelo entre las llamas del mismísimo Infierno, porque te llevaste el Cielo.

Te llevaste todo sin darte cuenta.

Pero olvidaste llevarme a mí contigo.

Por lo que seguí.

Sin saber adónde, pero será sin ti.

Ya no te sigo.

No sé adónde vas.

Frío, amargo y oscuro corazón que tienes: ¿te llevarías mis piezas? Sufren dentro mío, porque te quieren, y yo no quiero.

Estarás menos solo y yo más ligera.

Dicen que así volaré mejor.

Sola, de noche y asustada. Un paso atrás, un paso al lado, un paso al otro y salto.

Pero no vuelo.

No sé volar porque no me sonríes.

Me estrello y sonrío porque se acabó.

Frío como el acero, dulce como el olvido y amargo como el recuerdo.

No, no, no, y no.

Todo el dolor se acabó.


*******



Nueva York, septiembre 2019

Nos complace anunciar al ganador* del primer lugar de la 35° entrega de  Concurso de poemas Emily Dickens® en la categoría adulto joven (18-25 años).

*El autor solicitó mantenerse en anonimato, por lo que la empresa ha decido no revelar su nombre ni género. 

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro