<Szczęśliwego nowego roku 2021, miejmy nadzieję, że będzie lepszy (≧▽≦)>

Twój POV:

- Och? [Twoje imię], czy coś sobie przypomniałaś? Czy przypomniałaś sobie jak ci się oświadczyłem? - zapytał Shiro.

Pierdol się Shiro. Kurwa, nie lubię cię, szkoda, że nie pamiętam. Jak mogłam być tak głupia? ;-; Najprawdopodobniej głupsza...? Co?

- [Twoje imię]? - zapytał Shiro.

Nie. Wychodzę stąd. Gdzie jest okno? Skoczę, jestem cholernie zdesperowana.

- [Twoje imię] kochanie, czy wszystko w porządku? - zapytała normalna mama Shiro.

Naprawdę nie wiem czy jest normalna, ale kurwa, jest lepsza od Shiro. O rany, jaką jest definicja normalności? Teraz chce wiedzieć...

Cała trójka patrzy na mnie tępo, czekając, aż coś powiem. Proszę, gdzie do diabła jest te okn... Świetnie jest za mną!! Czas na skakanie!

Szybko wstałam i spróbowałam skoczyć, ale na moje szczęście Shiro złapał mnie za nadgarstek i nie chciał puścić.

- Co robisz? Okno nie jest nawet otwarte. - zapytał Shiro.

- Ładne okno? - zapytałam.

Człowieku, fajnie, okna są ładne...? Pierdole.

Jego rodzice wyszli z pomieszczenia. Do diabła? Dlaczego mnie zostawili? Jestem teraz martwa. Myślę, ze mnie nienawidzą. Ha! Nieważne.

- [Twoje imię], teraz kiedy jest już późno, możesz zostać na noc.

Dlaczego kurwa miałabym chcieć?

- Nie, dziękuję. - stwierdziłam, mając nadzieję, że zrozumie.

Shiro, który nadal trzymał mnie za nadgarstek, poprowadził mnie przez korytarz z powrotem do swojego pokoju. Kiedy weszliśmy, zatrzasnął drzwi.

Co za kutas! Pieprzony kutas!

- Hej, Shiro, nie mam ubrań na zmianę.

Odwrócił się do mnie zimno.

Człowieku, on jest wkurzony, to nie uszczęśliwia.

- [Twoje imię], czy możesz przestać się wygłupiać. - zażądał.

Wygłupiam się?

Spojrzał na mnie i podał mi całkiem niezłą piżamę.

- Dzięki? - wymamrotałam zdezorientowana.

______________________________________