Twój POV:

Spróbuję powstrzymać Takeshiego i uratować Shiro.

- Zaczekaj, proszę, Takeshi, proszę nie dzwoń na policję! - Krzyknęłam.

- Czy jesteś szalona [Twoje imię]?! Ten facet cię porwał i próbował mnie zabić! Nie, dzwonię na policję. - Krzyknął wybierając numer.

Wzięłam nóż i zaczęłam rozcinać liny. Takeshi zauważył to, ale było już za późno. Shiro wyrwał mi nóż z ręki.

Cholera!

Pobiegłam przed Takeshiego, by go chronić, a nóż przeciął mój brzuch. Krzyknęłam, upadając na podłogę, szybko się wykrwawiając.

- [Twoje imię]!!! - Krzyknęli oboje.

- Ty dupku, dlaczego to zrobiłeś?! - Wrzasnął Takeshi.

Widziałam jak Shiro uśmiecha się szaleńczo, a potem się śmieje. Pobiegł do Takeshiego i pociął go, jakby był niczym. Wkrótce upadł obok mnie. Ale on już nie żył. Łzy zaczęły płynąć mi z oczu. Poczułam jak Shiro mnie podnosi i biegnie przez deszcz, trzymając mnie. Zamknęłam oczy, slabnełam.

Kurwa umieram.

Wkrótce mój obraz zniknął.

~Time Skip~

Otworzyłam oczy, leżałam na łóżku.

Kurwa, czuję się obrzydliwie. ;-;

Wkrótce drzwi otworzyły się, a w nich stanął Shiro.

Uśmiechnął się jasno i delikatnie mnie przytulił.

- Jesteś moja [Twoje imię] na zawsze. Nigdy więcej nie spuszczę cię z oczu! - Powiedział.

Byłam odrętwiały i pusta w środku, te słowa i jego głupi uśmiech powtarzał się w mojej głowie jak zepsuty gramofon.

Widzę tylko parasole. Głupie parasole.

Mam teraz przejechane na całe życie.

W jakim piekle jestem?

- Kocham cię [Twoje imię] jesteś moją NA ZAWSZE~ - Powiedziała, zakopując mnie w pocałunkach i uczuciach.

Przegrałam.

~KONIEC~

______________________________________