Twój POV:

Takeshi wciąż bil go w twarz. Nie wiedziałam co powiedzieć, jestem skomplikowana.

Pierdole.

To nie możliwe.

A może...

Nie ma Korea mowy, nawet za milion lat.

Nie kocham go, prawda?

Cholera ;-;

- Takeshi, przestań, zabijesz tego kutasa, nie musimy być mordercami i mieć krew na rękach. - Powiedziałam cicho.

Spojrzał na mnie i skinął głową, pobiegł do kuchni po linę i taśmę kulejącą.

Co on do cholery robi?!

Zaczyna wiązać Shiro ręce i nogi, a następnie zakleja mu taśmą usta.

- Ech, Takeshi... - powiedziałam złośliwie.

- Po prostu podejmuje dodatkowe środki ostrożności... - Powiedział, zakładając taśmę kulejącą na usta Shiro.

- Dobry pomysł. - Mówię patrząc na jego twarz pokryta siniakami i krwią.

Uderzyła mnie nagła fala poczucia winy, ale się otrząsnęłam.

Jak mogę mu współczuć, on jest zimnokrwistym zabójcą, który mnie porwał...

Który mnie kocha...

- Wzywam policję [Twoje imię]. - Powiedział Takeshi szybko podnosząc telefon komórkowy.

- Czekaj. - Powiedziałam.

Takeshi spojrzał na mnie że zmieszaniem.

Wiedziałam, że oczy Shiro są otwarte i patrzy na mnie że łzami w oczach.

Co powinnam zrobić?

Niech Takeshi zadzwoni po policję, a Shiro zostanie aresztowany i nigdy więcej go nie zobaczę?

Albo...

Pozwolić Shiro się uwolnić, pozwolić Takeshi'emu umrzeć i powiedzieć Shiro o moich gównianych uczuciach?

Pierdolę ;-;

______________________________________