Als we Nienke en Brecht naar school toe hebben gebracht gaan we gelijk door naar het bureau. Liselotte komt gelijk naar mij toelopen.

'Hey,' ik glimlach kort naar haar. Even omhelsd ze mij, maar al snel maak ik me los uit haar armen. 

'We moeten Lieke vinden. Ik kan niet zonder haar!' zeg ik. Dat meen ik. Ik kan echt niet zonder Lieke. Ze is mijn dochter. Mijn enige dochter...

'We gaan haar vinden, beloofd,' zegt Liselotte. Ik weet niet of ik haar moet geloven. Of we Lieke echt vinden. Ik ga er alles aan doen om haar te vinden. Alles.

'Hebben we al een spoor?' vraag ik aan Carla. 

'Nee, het spijt me...' zegt Carla meelevend. Ik knik. Nu vertrouw ik mijn stem niet meer. Ik ben bang dat mijn stem gebroken klinkt. 

'Heb je enig idee wie haar mee heeft kunnen nemen?' Bram komt aanlopen. Ik ga op het bureau van Evert zitten en schud mijn hoofd.

'Wie is haar vader?' vraagt Carla zacht. Ze legt haar hand op mijn schouder. Moet ik de waarheid zeggen? Moet ik zeggen dat Floris Hoeken de vader van Lieke is? Dan schiet me iets te binnen. Floris was in Amsterdam... maar wat nou als dat een lokaas was om mij naar Friesland te krijgen? Wat als hij toch hier is? Wat als hij Lieke heeft meegenomen?

'Floris Hoeken...' antwoord ik heel zacht zodat niemand behalve Carla het hoort.

'Echt?' Carla kijkt mij verbaasd aan.

'Ja... Hij was in Amsterdam, maar ik denk dat dat een lokaas is geweest om mij weer terug te krijgen in Friesland. Zo heeft hij mij naar Friesland gelokt.' Ik luister dit keer naar mijn gevoel, en mijn gevoel heeft vaak gelijk. Mijn gevoel zegt dat Floris Hoeken mijn dochter heeft.