Tumitig lamang siya rito at kiming napangiti. Habang iginaya siya ni Carlo para makaupo. Bahagya niyang nilapit ang kanyang mukha sa tainga nito.

"Pagkatapos nito, makakatikim ka sakin mamaya ungas ka." Mahinang bulong niya rito. Napangisi nalang ang binata at napuna ito ng ministro. Tila dinadaganan din siya ng kilig kapag ningingitian siya ni Carlo.

"Mamaya niyo na ipagpatuloy yan. Dahil ikakasal pa kayo." Mahinang anas ng ministro at napangisi lamang ang binata. Samantalang siya ay napangiwi sa hiya.

When the ceremony begins. It was solemn and everything in this place was so perfect. Carlo planned it very well. Eventhough she didn't know what is his scheme. Kung bakit niya nagawa ang bagay na ito.

Ni hindi pa nga naging sila. At biglaan naman siya nitong binakuran. Agad-agad na walang panghihinayang. Marahil para hindi siya maagaw ng iba kaya dinaan na lang siya nito sa mabilisang kasalan.

Basta ang alam lang niya ngayon ay sinet-up siya sa isang bagay. Na wala siyang kaalam-alam na kasal na pala niya ang magiging okasyong ito.

But deep in here heart something was awakened. It's her long lost feelings towards with the guy.

While the ceremony was about to end. Binigyan ng isang microphone si Carlo. Hinawakan nito ang kanyang kamay. Kinakabahan siya bagama't kailangan niyang maging kalmado.

"Ren, noon hindi ko inisip na hahantong tayo sa ganito. Kahit na alam kong dati pa ay wala na akong pag-asa sayo. Deep down I knew better, that you won't agree if I ask you personally. That's why I drag you into this set-up thing. Because I know that you are the one that I've ever been waiting for. Akala ko noon hindi na mauuntog ang ulo ko para lang tumino. And here we are, you are in front of me. I am holding your hands, touching your beautiful face. Because I am serious and sincere to you. Ren, I don't want to promise that I don't some lapses. But this is the only thing that I can prove to you. That I love you and I always will." Ani ni Carlo na napaluha rin.

"Pinapaiyak mo naman ako eh.." aniya na marahang siyang napaluha ng kaunti. Para bang hinaplos ang kanyang nagpupumigil na puso dahil sa mga sinabi ng binata sa kanya.

This part is that where is the groom and the bride exchanging their vows to each other.

"Now it's your turn hija." Ani pa ng ministro. Binigyan naman ng microphone si Ren.

"Carlo, you are a tremendous pain in my heart. If you knew, since you drag me into this thing that without asking me. It made my heart smoothen to death and you made me chickened-out. But I know that your such a chick magnet since then." Aniya at lahat ng imbitadong bisita ay bahagyang napatawa.

Napangiti narin siya at nagpatuloy sa pagsasalita. "But everytime you surprised me. You really melt my heart in silence. A thing that inspires me a lot. That all I can see is that you really did your best shot. Your best oath and I know you know what I mean. I can't thank you enough that's why I do love you from this moment."

Their vows touch each others person who are invited. Lahat ng naroon ay napaiyak sa kanilang mataimtim na pangako sa isa't-isa.

As the ceremony continues and done. You can see how happy they are. How they loved each other even if they have some unspoken words. You can't deny the reality that somehow, someday love will succeed.

"And now, let us welcome Mr. and Mrs. Carlo Anthony and Glaiza Rain Medel Montebello."

Maagap na hinalikan ni Carlo ang kanyang magandang asawa na si Ren. Lahat ng mga taong andoon ay nagsipaghiyawan at palakpakan para sa dalawang nag-iibigan. O magsisimula pa na tahakin ang panibagong yugto ng kanilang buhay bilang mag-asawa.

Di na pigilan ni Carlo na itaas ang kanyang kanang kamay sa ere. Hudyat ng kanyang kasiyahan at tagumpay dahil sa wakas asawa na niya ang kanyang pinapangarap.

At this moment Carlo seem so serious. He was suffering all the way until the final moment. Right after this day he will be happy. It's like a wind that never stop. It was endless.

"Carlo apo, masayang-masaya ako para sayo." Nasisiyang ani ng grandma ng binata ng lumapit ito sa kanila.

"Mi, salamat po at napasaya ko po kayo." Sambit pa ni Carlo.

"Congratulations hija, at last you belong with our family now." Nakangiting baling sa kanya ng grandma ni Carlo.

"Thank you po lola."

"Nako, wag mo kong tawaging lola, Mommy nalang okay?" Ngumiti ito sa kanya at napatango na lamang siya.

Kinunan sila ng litrato kasama ang malalapit na pamilya, kamag-anak at kaibigan.

Ang lahat ay masayang-masaya para sa kanilang dalawa. Eden Garden is Ren's fulfilling place. A place were her dreams do really come true with the help of God.

Tama, lahat naman talaga may dahilan. Kahit mahirap at hindi natin naiintindihan. May dahilan ang lahat ng bagay. Hindi porke't nasaktan ka ng ilang beses. Ibig sabihin ayaw mo na. Tama na. Huli na ang lahat.

Paano kung huminto si Ren sa pagbukas ng kanyang puso kay Carlo? Malalasap ba niya ang kasiyahang tinatamasa niya ngayon?

It's just a single snap. Nagbago ang kanyang buhay. Ang buhay niya na kasama na ang lalaking kanyang buong pusong minamahal.

Nasa reception area na sila. At bahagyang nagbigay ng siglo si Carlo para matahimik ang lahat at makuha ang atensyon.

Lahat ng mga tao napalingon sa bagong kasal.

"I want to thank you all for coming here. To witness our matrimony. As we gather here in this place. I want to thank God for giving me such a beautiful wife. A bride that I've always hope for. Ren, thank you for understanding, your patience and trust. You made my life come true. I love you so much." Anito sa kanya at hinagkan siya ng kanyang asawa.

Walang masabi ang dalaga kundi ang ngumiti. Walang humpay na kaligayahan ang kanyang nararamdaman ngayon.

"No Carlo, you made all my wish come true." At hinalikan niya ito sa labi. Nagpalakpakan ang mga tao at pinatunog pa ang mga wine glass.

Isang maganda at masayang kasalan ang naganap sa Eden Garden, Toril Davao. Hanggang sa matapos ang okasyon ay hindi mapigilan ng mga bisitang naroon na magpasyal muna sa lugar.

Habang hawak-hawak ng binata ang kanyang kamay. Marahan itong napaharap sa kanya. Habang nakaupo silang dalawa.

"Ren, I know now...." anito.

"Know what?" Nakaisang.kilay na tanong niya

"That your madly in love with me before you met Paul."

Nagulat siya sa sinabi nito. Alam nito ang damdamin niya noon.

"Anong sabi mo? Alam mo? Kailan pa at sino ang nagsabi sayo?" Sunod-sunod na tanong niya rito.

"Hindi na kailangan kung kanino o papano ko nalaman. Ang importante ay nalaman ko kahit na patago muna pala akong pinapantasyahan."

Shit! Hindi naman ah... aniya sa sarili.

"For goodness sake, ne-ver k---kaya kitang p-pinagpantasyahan." Nauutal na giit niya rito.

"Talaga lang ha? Paano ba naman yan? Hindi mo na ako kailangan pang-pagpantasyahan dahil asawa mo na ako." Namula ang pisngi niya sa sinabi mg binata at dinampian naman siya nito ng halik sa kanyang labi.

"I love you so much baby." Sambit pa ni Carlo sa kanya.

Bumuntong-hininga siya at buong pusong hinalikan ang binata. Halik ang sagot niya para rito.

"Oh, pinsan mamaya niyo na yan ituloy." Nakangiting sambit pa ni Jed.

Ngumiti lang siya sa sinabi ng pinsan ng kanyang asawa.

"Ren, hindi namin alam na ikaw pala ang makakapagpatino sa pinsan namin." Asar pa ni Jed at umupo sa mesa.

"Syempre naman kasi mahal ko. Kaya titino talaga ako." Diretsahang sagot pa ni Carlo.

"Paano na yan Ren taken ka na, yung ate mo taken narin ba?" Di mapigilang tanong pa ni Jed.

"Hoy Jed, huwag mo'ng maisali si Giselle sa usapan." Saway pa ni Vernon.

"Bakit naman hindi? Naging kayo na ba?" Tumaas pa ang kilay ni Jed.

"Hindi pa... basta huwag mo siyang idamay sa kalokohan mong baluktot."
Matigas na wika pa ni Vernon.

Magsasalita pa sana siya kung bakit ganoon nalang katindi ang reaksyon ni Vernon sa ate niya.

"Guys, ano bang pinagtitigasan niyo ng galing dyan?" Ani ng magandang babae. Nama'y kargang bata.

"Trace, mabuti naman at nakarating kayo, saan si Francis?"

"Andoon kausap sina Mommy. Ikaw pala ang asawa ng pinsan kong playboy pero duwag." Pambubuking pa ng babae ng bahagya siya nitong hinarap. Napangiti lamang siya.

"Hindi ah... ako duwag?" Sabay turo pa ni Carlo sa sarili.

"Hay nako Carlo. Hindi ka parin nagbago. Anyways, congratulations Ren. I'm happy that your being a part of Montebello family."anito at umupo.

"Maraming salamat din sayo. Sa pagtanggap niyo sakin bilang pamilya." Nakayukong aniya.

"It's alright Ren, basta ba reto mo ko sa kapatid mo ha." Pasimpleng sabat pa ni Jed.

"Anong sabi mo Jed?" Inis na tanong ni Vernon.

"Vernon ano bang problema mo? Bakit ba ang init-init ng ulo mo ngayon? Nagbibiro nga lang ako. Kung gusto mo siya eh di sayo na." Ani pa ni Jed na nagpapaubaya.

"Babae na naman ba ang pinag-aawayan niyo?" Pormal na tanong ni Zander.

"Hi kuya." Tumayo si Tracy at humalik sa kapatid na si Zander. Kinuha naman ni Alex ang anak ni Tracy. Para ito naman ang magbuhat.

"Hon, yung temper mo." Malambing na sabat ni Alex. Nakita niya kung paano lumambing si Alex kay Zander. Naisip niya tuloy kung paano niya lalambingin si Carlo. Gayunama'y titira na sila sa iisang bubong.

"That's not what you think Zander."
Malamig na wika ni Vernon.

"What else should I think about?" Tinaasan ng kilay ni Zander si Vernon.

Nakita ni Ren na istrikto pala ang imahe at dating ni Zander. Buti nalang nagawa pangsugpuin ni Alex ang ugali niya. Parang tigre kong magsalita.

Alam niyang hindi pa niya gaanong kilala ang Montebello family. Subalit nakaka-intriga ang mga galaw at estado nila sa buhay.

Para bang may nililihim o tinatago sa publiko. O di kaya sadyang ganito lang talaga ang buhay ng ibang tao. Misteryoso kung minsan.

"Hon, hayaan mo na ang mga pinsan mo. Kasal ito nila Carlo at Ren." Malumanay na pangarap ni Alex kay Zander. Umupo naman ito na tila mabait na tupa. Yun ang napansin ni Ren.

"Jed." Bahagyang lumapit si Ciarra. Then she mouthed 'Congratulations'. May binulong si Ciarra kay Jed. Kaya napatayo ang dalawa ay bahagyang lumayo. Nagtaka siya subalit hindi nalang niya ito pinansin.

Iisang nagsidatingan ang iba pang kapatid ni Carlo. Si Nathaniel at John. Nakita rin niya na talagang may pinaghalong adonis ang lahi nila. Dahil kahit saang angulo mo sila tingnan. Mapapamangha kang talaga.

"Ren, congratulation for marrying my freaking brother. Anyways, are you ready to get...."

"John! Control your mouth!" Mabilis na saway ni Zander rito.

Kumunot noo si Ren hindi mawari ang pinutol na diskusyon ni Zander. Pero halata niyang hindi ito kaaya-ayang pakinggan.

"My bad, I'm sorry. Anyways, congratulation once again. So who'se the next in line? Basta ako ayoko pa. I'm happy with my life without commitments." Saad pa ng kapatid ni Carlo.

"Don't jump into conclusions bro. You didn't know you'll bump her on your way home." Pang-aasar pa ni Nathaniel.

"That's odd Nate. I'm not like you." Ngumiti pa ito.

"Don't start. I'm warning you." Tumigas ang tono ni Nathaniel.

"Guys, ano ba naman kayo. Hanggang dito ba naman sa kasal ko. Pag-uusapan niyo parin iyang mga personal niyong buhay." Medyo tumaas na ang boses ni Carlo.

Kaya napatahimik ang lahat. Ilang sandali lang ay dumating ang kanilang Mommy Maxine.

"I'm so happy for you apo. I had a gift for the both of you."

"Anong regalo po yun mi?" Tanong pa ni Carlo.

"Your yacht it's my wedding gift for you."

Nanlaki ang mga mata niya sa gulat.

Yate tama ba ang narinig ko isang yate? Gaano ba kayaman ang napangasawa kong ito. Aniya niya.sa sarili.

"What are you wasting? Hijo, pinasundo kuna ang sasakyan papunta rito. Mamasyal kayong dalawa ni Ren kahit saan niyo gusto."

Ang swerte niya, hindi niya inakalang ang babait nilang magpamilya. Nanlambot ang puso niya lalo na sa matanda. Tumayo siya at paluhang lumapit rito.

"Nako, salamat ho mi." Nangingiyak na wika niya sa tuwa.

"Walang anuman yun hija. Masaya ako at nagustuhan niyo." Niyakap niya ang matanda tanda ng kanyang pasasalamat. Ganoon din si Carlo.

Lumapit rin ang kanyang tiyahin sa kanya. Niyakap niya ito at nagpaalam rin siya maging sa ate niya. Masaya ang pamilya niya para sa kanya.

Kahit ano pala ang panlabas mong anyo hindi iyon basehan para mahalin ka ng totoo. Ngunit lahat ng bagay sa mundo kailangan kang pumili. Kung mananatili ka bang ganyan o tatayo ka para harapin ang hamon sa buhay.

Ren consider everything, every insults, every admires, every advices. Lahat tinanggap niya kahit minsan nahihirapan na siya.

Lumalaban parin siya at nangangarap na balang araw may isang bituin na talagang para sa kanya. Nakarapat-dapat sa kanya. Na hindi siya maghihinayang o magdadalawang-isip.

Kasi kapag nagmahal ka kailangan marunong kang umunawa. Marunong kang makinig at maghintay. Hindi ibig sabihin kapag nawalan ka na. Ayaw mo ng magmahal pa. Kapag nagmahal ka siguraduhin mo rin tama ang takbo. Tama ang naging desisyon mo.

Masarap magmahal kapag mahal ka ng isang tao at mahal mo rin siya. Subalit masakit at masaklap maghintay sa isang pagmamahal kapag nasa kamay na ng iba ang taong gusto mo...

#A/N

Sana hindi po kayo malito... sa mga nag-aabang ng bagong serye ng Montebello andito na ang pinakahihintay niyo... salamat sa suporta kahit na may mga lapses ang iba kong scenes... Pasensya na po tao lang, hindi naman ako perpekto ang gusto ko lang ay maibahagi sa inyo ang mga kwento ko... Writing is not about fame or to be known... for me it is my way of building friendship to the entire places... social media is a big help to access every person were I wanted to be my friend... kung sa tingin niyo isa lang akong manunulat at hindi kaibigan. Huwag na lang po...

To all my friends,

Thank.you very much guys for supporting me and trusting me ... to share all your stories and problems in life... Lahat kasi tayo ay manunulat at mambabasa... minsan sa buhay gusto nating maging isang manunulat o di kaya mambabasa. But i want to break the gap between writer and reader... I'm not just a writer coz I write stories I want to be your friend...kung sa tingin niyo ay gusto niyo akong maging kaibigan... kung hindi di ko kayo mapipilit..

Ayokong magmention, but if you consider me as your friend then I am grateful... ^_^

I love you guys.. and I'm happy that I found you here... God bless and Be blessed and be a blessing ^_^ ♡♡♡♡