Crissy133.. tag kita ha.. ^_^ sorry kong panghuli bunso... kasi I thought your not reading some stories like this... but i found out that your reading some stories na may maturity content pala.. hehehe... i hope you will support The Montebello Series.. :)

"Carlo!" Tawag niya sa binata subalit huli na nakalabas na ito.

"Your crazy Carlo. Your crazy." Nanggigilaiti niyang sabi kahit na wala na roon ang binata.

"Paano ako magpapakasal sa kanya? Gayun nama'y hindi ko pa siya sinasagot. Ano ng gagawin ko ngayon?" Ani niyang namomroblema tuloy.

Hindi siya makatulog dahil sa mga katagaang binitiwan sa kanya ni Carlo. Papaling-paling siya ng higa. Minsan napatapik niya ang kanyang mukha dahil gustong-gusto na niyang matulog. Subalit hindi siya binibisita ng antok.

Nagkataon rin na huli ng pumasok ang ate niya. Siguro dahil sa naaliw ito sa pakikipag-usap kay Vernon.

"Ate bakit ngayon ka lang?" Reklamo niya sabay bangon.

"Napasaya yung kwentuhan namin ni Vernon eh."

"Ikaw bakit gising ka pa?" Ani nito habang hinuhubad ang sapatos at damit.

"Nah... hindi ako makatulog." Aniya at pabasak na humiga ulit sa kama.

"Siya nga pala yung regalo mo. Iniwan mo kanina." Ani nito sabay at nilagay nito ang mga rosas at tsokolate sa mesa.

"Siya nga pala may note dyan. Hindi ko na binasa. Basahin mo para malaman natin kung kanino ng galing dali." Ani nito at nagbihis na ng damit pantulog.

"Wala ako sa mood para basahin yan ate."

"Sus.. umeepal ka na naman. Eto oh basahin mo." At binigay sa kanya ang note. Napabangon siya at umupo naman ang ate niya sa kama.

Bumuntong hininga siya dala ng kapaguran.

"Basahin mo na bilis."

"Fine.  Hi Ren, I know I'm such an idiot a loser. Everytime I saw you. I'm sorry if I always annoy you with my actions. But my intention is not to harm you. I wanted you to be happy and free from all the sorrow." Bahagya niyang pinutol ang pagbabasa.

"Oh bakit mo tinigil? May secret admirer ka na pala ha. Hindi mo sinasabi." Panunukso pa nito sa kanya.

"Hindi ko nga kilala yung nagpadala nito eh. Isa pa hindi naman siguro ganun kabilis kong isantabi ang pinagsamahan namin ni Paul." Pangatwiran niya.

"Kunsabagay pero alangan naman'g ikukulong mo na lang ang buhay mo sa kanya. Besides, magkasintahan pa naman kayo at hindi pa kayo ikinasal. Kaya basahin mo na bilis." Komento nito at tila ito pa ang nae-excite kaysa sa kanya. 

"What you mean?" Taas kilay niyang tanong.

"What I mean is, you can still open your heart to man who's giving you this." Ani nito sabay turo sa sulat.

"Hindi ko nga kilala ang tao paano naman ako iibig kung ni mukha niya hindi ko pa nakita. Make sense ate." Ani niya't napairap siya.

"Okay fine, tama ka na. Then continue." Ma-awtoridad na wika ng kanyang ate.

"I want you to forget all your sorrow. I want tou to forget all the pain. I know that I can be your happiness." Hanggang doon lang ang nabasa niya.

"Happiness? Walang karugtong?" Usisa pa nito sa kanya.

"Eh sa wala na ate eh.  Hanggang doon na lang ang sinulat niya."

"Matingnan ko nga." Ani nito sabay kuha ng sulat.

"Wow... ang ganda naman ng sulat kamay niya. Parang gusto ko na rin magmahal ulit." Nakangiting ani nito.

"Hay naku, ate ewan ko sayo. Basta ako matutulog na."

"Okay..." kibit balikat na wika nito at nilagay nito ang sulat sa mesa.

"Kung sino man iyang secret admirer mo. I'm definitely sure hindi ka na lulubayan niyan." Ani nito sabay higa sa kama. Napaismid nalang siya sa sinabi ng kanyang kapatid.

Ayaw niyang isipin na iisa lang ang taong nagbigay sa kanya ng regalo. Ngunit mas nangangamba siyang baka totohanin ni Carlo ang sinabi nito sa kanya kanina. Mamamatay siya ng wala sa oras. Ayaw niyang makasal rito. Ayaw niya! Napapikit mata siya hanggang nakatulog siya.

"Baby please sige pa..." aniya habang ginagapangan siya nito ng mga halik.

"Do you miss me?"  Ani nito sa kanya.

"Namiss ko ang lahat sayo, baby. Ahhh..." napaungol siya sa sobrang sarap na kanyang naramdaman.

"Ah.. uhmm..." hindi niya mapigilang pag-ungol. Dahil sa ibayong kaligayahan.

"Baby, ipapasok ko na... don't worry I will be gentle."

Napabalikwas siya ng bangon dahil sa kanyang panaginip. Namamawis siya sa kanyang panaginip. Kumakabog ang kanyang dibdib dahil nanaginip siya. Pinapanaginipan niya si Carlo.

"Pucha naman oo. Ano bang klaseng panaginip yun. Sa lahat-lahat yun pa talaga." Napayakap siya sa kanyang sarili. Gumalaw ang kanyang kapatid dahil sa ingay niya.

"Sorry ate I had a nightmare." Mahinang aniya at bumalik siya sa paghiga.

Pinikit niya ang kanyang mga mata. At nilaya ang sariling pag-iisip. Ayaw niyang isipin ang binata lalo na ang mga nangyari sa kanila. Until she fell asleep again.

Kinabukasan, pag-gising niya ay wala na roon ang kanyang ate. May nakita siyang isang paper  sa may mesa at may nakasulat pa.

"Wear this before you go out. Don't forget to put some makeups. You have a photoshoot." Sulat kamay ito ng kanyang kapatid. May pagkain narin siya para sa kanyang agahan.

Ayaw niyang kabahan subalit parang iba ata ang pakiramdam niya sa paper bag na ito.

"Makeups? Ano bang tingin niya sa lugar na ito." Umirap siya at kumain ng kanyang agahan.

Pagkuwa'y naligo kaagad siya. Nang matapos na siyang maligo. Kinuha niya ang paper bag. Binuksan niya ito. Isang simpleng damit ang bumulantang sa kanyang mga mata.

Ang napaka-eleganteng damit. Hindi niya mawari kung anong photoshoot ang pupuntahan niya. Kasi napaka-desente yata ng damit na ito.

Ang ganda talaga ng desenyo. Kaya nagmadali siyang nag-ayos sa kanyang sarili. Ganun parin ang daily routine niya. Bago siya maglagay ng makeup J. One Jelly Pack muna.

Pagkakita pa lang niya sa damit. Para bang nasasabik na siyang suotin ang damit na iyon. At maagap niyang inayos ang kanyang buhok matapos niyang maglagay ng kulurete sa mukha. She did the 30-mind blowing french twist hairstyle.

She's so gorgeous. More likely she's a goodness. Napakaganda niyang tingnan. Kaya hindi niya napigilang mapaikot habang minamasdan ang sarili sa salamin. Bahagya siyang napangiti.

"Ang dating pangit noon ay isa ng diyosa ngayon."

Naputol ang kanyang kasiyahan ng tumunog ang kanyang telepono.

"Saan ka na ba?" Tanong nito sa kabilang linya.

"Andito pa sa kwarto, bakit?"

"Anong bakit? Kanina ka pa namin hinihintay rito. Yung photographer naiinip na sa kakaintay sayo rito. Pinapahiya mo naman ako sa kakilala ko Ren. Sinabi ko pa naman na magaling kang modelo at nanalo ka sa Boracay."

"Ano?! Sinabi mo yun sa kanila? Bakit pa kasi tinanggap-tanggap mo pa itong photoshoot-photoshoot na to eh. Ni hindi ka nga komulsulta sakin." Reklamo niya.

"Oo na pasensya na, eh sa naka-oo na nga ako. Mahirap ng tumanggi at saka naghihintay na ang karwahe sa labas ng villa."

"Karwahe?!" Kaya mabilis niyang tinungo ang pinto. Para makita kung naroon nga ang karwahe.

"Karwahe nga." Mahinang sambit niya.

"Oh kaya inday bilisan mo dyan. Kasi ang init-init rito sa Amphitheatre."

"Fine." At binaba niya ang kanyang phone. At kinuha niya ang heels na nilabas ng kanyang kapatid. Nang nakalabas na siya sa kanyang kwarto ay napatingin sa kanyang ang lalaking nagdala ng karwahe.

Bumaba ito at inalalayan siya. Bahagya siyang napangiti sa inasta nito sa harap niya. Para ba namang ang espesyal niya sa mga oras na yun.

Right this moment, she's so happy. She didn't know why. Basta masaya lang siya habang sumasakay sa karwahe. It's like a fairytale. Just like Cinderella.

Subalit si Cinderella gabi siya sumakay ng karwahe siya umaga. At maganda rin ang pagkakaayos ng karwaheng sinasakyan niya ngayon.

Nang marating nila ang Amphitheatre. Nasa taas pa lamang siya ay nakikita niya sa may dako ang magandang pagkakaayos ng lugar.

"Ma'am kailangan niyo po'ng suotin ito." Ani sa kanya ng lalaki.

"Ano? Bakit naman? Photoshoot ang pinunta ko rito. Bakit kailangan pang-mag-blind fold."

"Hindi ko po alam ma'am, sumusunod lang po ako sa iniutos sakin ma'am. Dahil mahal ko po ang trabaho ko."

Para naman'g piniga ang puso niya sa sinabi nito. Kaya wala siyang magawa kundi ang maglagay ng blindfold.

"Huwag ho muna kayong gagalaw ma'am ha."

"Paano ako gagalaw eh hindi ako makakita." Pasinghal na wika niya. Ilang sandali ay may kumuha ng kanyang mga kamay.

"Wait, saan ba tayo pupunta? Ate! Saan ka na? Nakakainis ka talaga makakatikim ka sakin mamaya!" Pasigaw na wika niya habang lumalakad.

"Sino ka ba? Bakit hindi ka nagsasalita!" Tila naubos na ang kanyang pasensya.

Tumikhim ito ng sandali.

"Malapit na po tayo ma'am wag ho kayong mag-alala." Ani nito habang naglalakad sila.

"Ano bang klaseng photoshoot to! Ate! Ate! Saan ka na?! Ateeeee!" Pasigaw niya halos tumili na siya. May narinig siyang mga taong napatawa dahil sa naging reaksyon niya kaya napatigil siya.

"Malayo pa ba tayo?" Naiinip na aniya.

"Malapit na po ma'am." Ilang sandali lang ay huminto sila sa paglakad. At marahang binitiwan ang kamay niya.

"Andito na ba tayo?" nagtatakang tanong niya. Ilang saglit ay kinuha na ang kanyang blind fold.

"Tita?! Bakit ho kayo nandito?" Luminga siya sa paligid.

Shit!!! Ano toh?! Naglalakad ako sa gitna ng maraming tao kanina.

Napayuko siya at nakita niya na ang inaapakan niya ay isang red carpet.

"Tita ano toh?" Nalilitong tanong niya rito. Ngumiti lang ito sa kanya at hinawakan siya.

"Hija, your about to be marry."

"What?! Bakit hindi ko alam? Sinong may pakana ng lahat ng ito?" Mahinang singhal niya.

"Sorry Ren if you felt like your being betray." Sambit ni Vernon na nasa likuran niya.

"Hija, Carlo asked me for your hand in marriage. At sumang-ayon ako."

"Tita, hindi ko siya mahal."ani niyang nangingilid ang luha niya sa kanyang mga mata.

"Hija, I know your secrets behind your room. Please don't make it hard for yourself. Just let it go and let it show. What's holding you back?" Anito na napahawak sa pisngi niya at pinunasan ang kanyang mga luha.

"Pero tita...."

"I know you love him. You just don't admit it." Halos malugmok ang mundo niya sa gulat at sorpresa na binalak sa kanya ng binatang may tupak ang ulo.

Niyakap niya ang kanyang tiyahin. While their we're in the middle of the aisle. At nagpakita rin ang kanyang ate.

"Nakakainis ka talaga. Pinaniwala mo ko." Napaluhang aniya. Ngumiti ito sa kanya at niyakap siya.

"I'm so happy for you sis. Effective ba ang drama ko?"

"Effective ka dyan.."

"Sige sis, kita-kits nalang sa harapan."paalam nito.

Bwisit ka talagang Carlo ka! Talagang sinet-up mo ang lahat ng ito. Para hindi na ako makatanggi pa...aniya sa sarili subalit lihim rin naman siyang napangiti at napakilig.

"I know you will be happy for him." Ani ng tiyahin niya at lumakad na sila patungo sa harapan. Habang naroon kitang-kita ng kanyang dalawang mata.

Ang isang lalaki na nakatalikod. His wearing his white tuck. Kahit na nakatalikod ito. Hindi parin mawala sa binata ang tindig na kanyang pinapangarap nuon.

"I'm nervous tita." Aniya habang dahang-dahan na lumalakad patungo sa ministro.

"Don't be hija. He loves you so much and I can see that in his eyes. Nung personal niya akong binisita sa bahay."

Halos hindi siya makapaniwala na talagang sineryoso ng binata ang lahat ng mga sinabi nito sa kanya.  Ang pagtatapat nitong pagmamahal ay hindi laro kundi panghabambuhay pala.

Gustong-gusto na talaga kitang sapakin. Nakakaasar ka talaga Carlo...

Bumalik ang kanyang diwa sa realidad. Malapit na sila sa harapan at kabila't kanan ang mga photographers na kumukuha sa kanila ng litrato.

She saw how he prepared all the place. It was really beautiful and this is the very day that she really won't forget.

Carlo captured her and touched her inner soul with a huge surprised. That she ever hope for. Lumingon ang binata ng narating nila ang harapan.

"Carlo, please take care of my niece. Guard her with all of your heart."

"I will tita." Ngumiti pa ito at iginaya ang kanyang kamay patungo sa binata at nakangiting tinanggap rin ng binata ang kanyang kamay.

Habang naniningkit ang mga mata niyang tumitig rito. Bagama't parang binalewala lang ito ng binata.

"I am so happy because finally you will be Mrs. Montebello." Pabulong na wika nito.