"Pero mabait naman yun. May iniisip siguro siya kaya ganun yun." Ani pa nito habang papalabas sila ng hotel.

"Alam mo ba kung bakit siya ganun?" At umiling ito.

"Hindi ko alam." Napakibit balikat pa nito na nakapamulsa.

"Wag mo sanang mamasamain Paul. Pero pwede ko bang malaman kung ano ang napag-usapan niyo kahapon?" Tanong pa niya pero bago pa ito sagutin ni Paul.

Ay namataan niya sa may di kalayuan ang kanyang Tita Adrianna, Ate Giselle niya at si Enrico. Na kumakaway sa kanila para papuntahin sila sa kinaroroonan ng mga ito.

"Ako na ang bahalang magpapaliwanag sa tita mo Ren." Ani pa ni Paul. Damang-dama niya ang pagiging concern nito sa kanya.

Siguradong mapapagalitan siya ng kanyang tita dahil hindi siya natulog sa kwarto niya kagabi. At nawala lang siyang bigla sa bar.

"Tita I'm sorry talaga." Paghihingi niyang paumanhin.

"Hija, wala kang kasalanan sa nangyayari." Ani pa ng kanyang tiyahin. Napakunot-noo siyang nagtinginan silang dalawa ni Paul.

Ano bang nangyayari??? Hindi ko maintindihan. Ani niya sa sarili.

"Akala ko po ay galit kayo." Mahinang sabi niya.

"Hindi ako galit nag-aalala lang ako. Kasi si Carlo nawawala." Nalulungkot na wika pa nito.

"Mamayang hapon ang awarding." Dagdag pa ni Enrico.

"Baka gumala lang tita, kasi kausap pa namin siya kanina." Ani niya.

"Sigurado ka ba dyan Ren?." Paninigurado pa nito at napatango pa siya.

"Sana nga." Dasal pa ng kanyang tiyahin.

"I'll try to call him." Ani pa ni Paul at dumistansya ito ng konti sa kanila.

Napansin niyang ilang beses ng tinatawagan ni Paul si Carlo pero hindi parin sumasagot.

"Out of coverage area. Ma'am huwag po kayong mag-alala babalik din yun." ani pa nito. Oo nga hindi na bata si Carlo. Para hindi marunong mag-isip at magpaalam. Umalis ito ng walang dahilan..

Bagama't sa kabila ng lahat, ginapangan parin siya ng kaba na baka kung may masamang nangyari rito. O na paano nga ito kaya ito nawawala ngayon.

"Ipagdarasal na lang natin na andito lang siya. Kasi ma-dedisqualified tayo sa swimwear competition kapag wala si Carlo." Dagdag pa ni Enrico. Nanlaki ang kanyang mga mata sa sinabi nito.

"A---anong sabi mo? S--swimwear c-competition?" Nabubulol niyang sabi.

"Oo hija. At lahat ng sasali ay may konting pictural sa pool. Kaya kailangan makita natin siya kaagad bago magsimula ang pictural." Esplika pa ng kanyang tita. Sabay hawak ng kanyang kamay.

"Pero... tita nung unang suot ko ang two piece na yun ay naiilang na ako. Paano pa kaya kung rumampa na!" Nangangambang ani niya.

"Nako! Ren, wag ka ng magpaka-killjoy dyan. Sabi ko naman sayo diba, you should get used to it." Ani pa ng kanyang kapatid at inirapan niya ito.

"For sure, maam babalik din yun. I know that he can't just leave this competition hanging. Lalong-lalo na si Ren ang kanyang kapareha." Malakas ang kompyansa ni Paul sa sarili na babalik nga si Carlo.

Kahit pinapanatag niya ang kalooban ng lahat palihim parin itong pumupuri sa kanya.

"Sana nga hijo. Sana nga." Mahinang dasal pa ng kanyang tita.

"Miss Adrianna, pumasok na po tayo." Iginaya ni Enrico ang kanyang tiyahin papasok sa isang restaurant.

Napasunod na lang din silang dalawa ni Paul sa mga ito. Hinila pa ng binata ang upuan para makaupo siya..

"Salamat." Nakangiting ani niya rito at dahan-dahan na napaupo.

"Your Welcome." Sinuklian rin siya nito ng isang ngiti. Magkaharap silang dalawa ni Paul. Habang katabi naman niya ang kanyang ate. Katabi rin ng binata si Enrico at nasa gitna naman umupo ang kanyang tiyahin.

"Ano kayang pumasok sa utak niya't bigla siyang umalis ng walang paalam." Mahinang ani niya at narinig pala iyon ng kanyang ate.

"Siguro may pinuntahan lang." Mahinang komento pa ng kanyang ate.

Habang kumakain sila ng kanilang agahan. May matang nakamasid sa kanila sa may di kalayuan. Ang mga matang naniningkit sa sama ng loob at pagkabigo.

Ang mga nasaksihan niya ay naging malalim na sugat ng kanyang puso. Ang bawat tawa ng dalaga ay naghatid sa kanya ng malalim na hapdi.

Na alam niyang hindi niya pwedeng agawin ang isang bagay na siyang pinangakuan niya. Hindi niya alam na mawawalang bigla sa kanya ang dalaga.

Ang mga matatamis nitong mga ngiti na nagbigay sa kanya ng ibayong kaligayan. Ang mga makikislap nitong mga mata na sing kinang ng butuin. Na siyang nagbigay sa kanya ng pag-asa.

Halos madurog ang puso niya ng diretsyahan siyang kinausap nito tungkol sa saloobin na nararamdaman nito para sa dalaga. Hindi niya alam na iisang babae lang pala ang gusto nila.

Gusto niyang agawin at kunin ang atensyon ng dalaga. Ngunit mahirap kalabanin ang isang matalik mong kaibigan.

Ang kaibigang palaging andyan sa oras ng kagipitan. Kasama mo sa mga kapilyuhang bagay. Isang kaibigan na halos kapatid narin ang turin mo. Noon man mapaghanggang ngayon.

Talagang mahirap para sa kanya na isuko ang matinding damdaming nararamdaman niya para sa dalaga. Subalit wala siyang magagawa dahil nangako siya rito.

Na hinding hindi siya magkakagusto sa babaeng nakita niya na naka-wallpaper pa sa cellphone ng matalik niyang kaibigan.

Hindi niya gaanong na mukhaan ang itsura. Pero nakapagbitiw na siya ng mga salita bago pa niya nalaman na ang dalaga pala yun.

Ang babaeng sumira ng kanyang iniingatang damit. Ang babaeng napupusuan ng kanyang matalik na kaibigan. At ang babaeng binigyan niya ng isang sulat ay iisa!!!

Napakuyom siya ng kamao dahil huli na ang lahat para bawiin pa ang mga sinabi niya sa kaibigan. Nasaksihan rin ng kanyang dalawang mata ang kasiyahan na nadarama nito nung sumagot siyang hindi.

He can't deny the fact but his terribly in pain. This pain is almost the same pain when he lost his grandfather.

Paano ba umabot sa ganito ang nararamdaman niya para sa isang babae? Paano bang naging malalim ang kanyang pagtingin rito.

Na ni minsan ay hindi naman siya naging attach sa mga babaeng nakasama niya't naging ka-fling niya.

And now, his always at the distant staring this lovely lady. Laughing and smiling at my only bestfriend. Na sana ay siya ang naroon at kasama ng dalaga.

Suddenly, it was easily fade away. He knows that how many times she lied to him. Coz every single detail of her makes him so happy.

Dahil alam naman niyang walang kaalam-alam ang dalaga kahit sa halik. Kaya impossibleng may boyfriend ito. As he look at them it is not impossible for a lovely woman like Ren. Na magkakaroon nga ng experience in comes to this level of relationship.

"I know, that the man you are with is what you have waiting for. I don't deserve for you even if I wanted it so badly. Even if how I tried to catch your attention. Mapansin mo lang ako, and thinking that I am here. Unfortunately, you met him first." Nalulungkot na wika niya sa sarili. Hindi siya mahahalata kasi naka shades siya at naka-cap.

Ini-on niya ang kanyang phone at bigla itong tumunog ang kanyang phone.

"Hello?" Ani niya sa kabilang linya.

"Carlo, kanina pa kita tinatawag anak. Out of coverage ka, ano bang nangyari sayo?" Tanong ng kanyang ama sa kabilang linya.

"Wala naman po Pa, nalowbat po kasi ako kanina. Bakit po kayo napatawag?" Pagdadahilan niya rito.

"Ganoon ba, hijo kailan ba ang balik mo?" Tanong pa ng nasa kabilang linya.

"Bukas po ata Pa." Sagot niya.

"May ipapaasikaso sana ako sayo. Actually I'm thinking that I would give this assignment to John. Pero may tinatapos rin siyang kaso kaya sayo ko aatasan ang bagay na ito. I will discuss everything through online until you arrive home." Seryosong ani nito.

"Okay Pa." Maikling sagot niya at bahagya niyang pinutol ang linya. Alam na niya ang ibig sabihin nito ay pagkatapos ng modeling career niya. Ay ang agency na naman ang pagtutuonan niya ng pansin.

Although, his a black belter at martial arts ganun din ang iba niyang mga pinsang lalaki. Hindi niya yun ipinagyayabang. Dahil may kanya-kanya din silang expertise.

Mahirap kasi kapag yung mga tauhan ng kompanya lang ang may alam. Kung kaya't pinag-aralan rin nila yun at may mga kaso rin siyang nahawakan noon na naisolba niya.

Hindi madali ang trabahong ganito. Ang maging isang secret agent sa isang kilalang agency. Kung kaya't namuhay lamang sila ng normal gaya ng ibang tao. Hindi pinapahalata na isa silang secret agent.

Minsan may nakakabangga din silang isang napakalaking sindikato. Mabuti na lang at nasugpo ang illegal na gawaing iyun. Nakulong ang mastermind nito at ang kanyang ama ang nagpakulong nun.

Kahit na delikado ang iba pa niyang trabaho ay nasanay narin siya. Dobleng ingat lang at pagdarasal sa Diyos ang kailangan. Dahil kung wala ang pananampalataya siguro'y matagal narin siyang natigok.

Itinuon niya ang sarili sa pagmamasid sa dalawang taong kumakain habang sinusubuan nito ang dalaga.

"Napahirap para sakin na gawin ang bagay na yan. Kahit na gustong-gusto ko. Pero bakit sa kanya ang dali lang." Nabibigong sabi niya sa sarili. Nabuntong-hininga siya habang nakatitig parin sa mga ito.

Nang may babaeng napadaan sa harapan niya at napalingon sa kinaroroonan niya.

"You look so familiar. Do I know you from somewhere?"sabi pa nito na nasa boses ang pang-aakit.

"I don't know. I can't remember you either." Malamig niyang sagot at napaupo itong bigla sa tabi. Habang naroon parin ang kanyang mga matang hindi maalis-alis ang titig sa dalaga.

"Of course, you can't remember me because you're totally drunk at that night." Ani pa nito sa kanya

"You're Carlo right? By the way I'm Yvonne we met from a bar maybe two or three months ago." Ani pa nito sabay lahad ng kamay sa kanya. Napatingin siya rito at marahan niya iyong tinanggap.

"If I don't accept your hand you may think that I'm too rude right?" Kaagad niyang sabi.

"Yeah your right." Nakangiting ani pa nito habang nakipagkamay sa kanya.

"Anyways its nice meeting you though." Ani niya at binawi niya ang kamay niya rito.

"Uhm... Carlo do you have some plenty of time?" Seryosong tanong nito.

"I'm not so sure, why?" Kimi siyang ngumiti. Sa totoo lang gusto niyang mapag-isa sana.

"I just want to invite you for a lunch. If that would be okay with you?" Ani pa nito sa kanya.

"Of course, it's okay with me." Nakangiting ani niya.

"Yvonne!" Tawag ng isang babae sa nito. Marahan itong napatayo galing sa pagkakaupo.

"Carlo, I'm so sorry I really have to go. See you later at Cubana ok?" Sabi pa nito sa kanya.

"Okay, take care." At umalis na rin ito. Sa katunayan ayaw niya talagang makapag-lunch rito. Baka iisipin nitong nakikipag-date siya.

But it's difficult to say no because his so popular in model industry yet his afraid that it would be an issue. His known as a playboy model everybody knows about it.

Kapag may nalaman siyang kakaibang artikulo na lumalabas. He will asked Zander to buy for that stuff because he has no time to settle it. Ang mahalaga sa kanya walang anumang isyu ang lumalabas na isa rin siyang secret agent.

He decided to go back to his room. Gusto niyang magpahinga muna. And he knows that they are also worried for him right now.

Thinking that he might be left without any permission. But the question lingers to his head. Is that, is she worried too, looking for him? That might if he won't show up later for the photoshoot.

He deeply breath, he knows that right after he left at that area. Ren is just too busy together with his bestfriend.

"Impossibleng mag-alala siya sakin." Napabulong niya sa sarili. Habang tinatahak ang lobby patungo sa kanyang kwarto.

Pinihit niya ang pinto at pumasok sa loob nito. Hindi maalis sa kanyang isipan kung bakit napakadesperado ng kanyang kaibigan na ligawan ang dalaga.

"Sino ba yan'g babaeng nasa phone mo? Ang baduy naman niyang manamit pare." Ani pa niya na napatingin sa phone nito. Kasi nung mga panahong iyon hinahanap siya ng kanyang ina dahil naiwan niya ang phone niya.

He can't barely identify the face kasi naka-sideview ang babae. Nakadamit ito na sobrang balot na balot ang katawan.

At alam niyang iisang babae lang ang nakilala niya na ganoon kung manamit. Maliban sa kanyang lola at sa babaeng napakatanga na siyang dumumi ng kanyang damit.

"Hindi naman siya baduy, talagang simple lang siyang babae." Nakangiting ani pa nito sa kanya.

"Hay nako bro, sa ganyang klaseng babae ay siguradong hinding hindi ako magkakagusto." Diretsahang sabi niya.

"Talaga bro. You already told that and I won't agree if you take it back." may kislap sa mga mata nitong sabi.

"Nah!!! Why should I?! Isa pa magkaiba ata tayo ng taste pagdating sa babae Paul." Natatawang wika pa niya.

"Oo nga and I can see that too. By the way this is the girl that I want to court and to be with for the rest of my life." Seryosong ani pa nito sa kanya. Tinitigan niyang mabuti ang kaibigan kung sigurado na ba siya rito.

Napansin din niyang naging disedido ito sa bawat salitang lumabas sa bibig nito.

"Really?!! So who's that lucky girl bro. May I know her name?" Masayang ani pa niya na walang kamalay-malay.

"You know her bro. She's your partner at modeling. This is Ren when I met her after a week ago when I arrived from States." Esplika pa nito sa kanya.