Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Rozdział 6

(kilka dni później)
//Angelika//
Dzisiaj wypływamy. Stoimy w porcie podziwiamy statek. Jest wielki jak Titanic, ale jednak to Olimpic.

(kilka minut później)
Zaraz po rozpakowaniu się, a mieliśmy tego sporo, (miesiąc w morzu, cztery w Europie i znowu miesiąc w morzu) zeszliśmy do sali

To było niesamowite, poczuć się jak na planie filmowym. Michael załatwił mi nawet spotkanie z aktorami, reżyserem i ekipą... Nie mogę w to po prostu uwierzyć... Autograf Leonardo Di Caprio, Jamesa Camerona, Kate Winslet... I wielu innych... Leonardo Di Caprio (Jack) i Kate Winslet (Rose) pokazali nam jak odegrać niektóre sceny z Titanica... Jeszcze na dodatek przez cały miesiąc, spędzony na pełnym morzu, odgrywaliśmy różne sceny z Titanica, przynajmniej bez tonięcia. Nawet 'zabawa' w Aucie nam wyszła...
(miesiąc później)
Dopłynęliśmy do pierwszego na naszej liście. Ledwie zeszliśmy z pokładu, a już usłyszałam jak ktoś nas woła. Rozumiałam tylko i krzyczą  imiona i nazwisko... Zaraz pobiegła do nas grupka dzieci

//Michael//
Angelika jeszcze nie wie, że jesteśmy w Polsce. Dzieci, które do nas przybiegły, były za małe, żeby mówić dobrze po angielsku... Dobrze, że kiedyś uczyłem się polskiego...
- Dzień dobry
- Dzień dobry - odparłem
- Panie Michaelu, może nam Pan dać autograf?
- Jasne. Ale mów mi po imieniu. Nielubie, kiedy ktoś mówi do mnie pan. Mam tylko 21 lat - powiedziałem podpisując plakat z samym sobą
- Dziękuję Michael - oparło dziecko biorąc ode mnie podpisany plakat
- Jakim cudem byłeś w stanie rozmawiać z tym dzieckiem w jego języku?
- Masz swój ulubiony kraj?
- Tak. Francja
- A znasz ten język?
- Tak
- No. A mój ulubiony kraj to Polska i też znam ten język
- Zaraz, co?! Jesteśmy w Polsce?
- Tak
- O mój boże... W jakim mieście?
- Międzyzdroje. Ale zamian cokolwiek powiesz. Mam dla ciebie niespodziankę...
- Jaką?
- Specjalnie dla nas zamknęli aleję gwiazd. Możemy sobie spokojnie pospacerować.
- Boże, dziękuję Mike - powiedziała i rzuciła mi się na szyję. Po chili ruszyliśmy w kierunku alei trzymając się za ręce

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro