Boję się zrobić jakikolwiek ruch.
Boję się, że wszyscy mnie zignorują.
Boję się, że wróci moje cierpienie.
Boję się, że popełnię błąd na oczach ludzi, których nie chcę zawieść.

I wiecznie udaję, że jestem niezniszczalna, przed ludźmi, którzy widzą we mnie wsparcie i wzór.
Ale tak naprawdę, moje serce jest ze szkła.
Więc ja też pragnę ramienia, w które mogłabym się wypłakać.