Drogi dzienniku...

Jestem chyba najgorszą osobą na świecie.

Obiecałem i znowu mie dotrzymałem obietnicy. Znowu!

Mam po prostu ochotę zakończyć to jak się męczę ze sobą. Ale jestem na to za słaby. Zdołałem jedynie zrobić kilka krótkich nacięć i poszukać tabletek nasennych. Na więcej mnie nie stać. Mimo to chęć zrobienia tego jeszcze nigdy nie była chyba tak silna.

Niby już było lepiej, już było fajnie, ale znów mam wrażenie, że wszyscy z dnia na dzień odsuwają się ode mnie coraz bardziej.

Mój najlepszy przyjaciel, którego poznałem kilka miesięcy temu chyba ma depresję i coraz mniej się uśmiecha. Boli mnie, że nie mogę mu pomóc.

Z Chanyeolem... Nawet nie wiem jak opisać tą relację.

Ciąglę się tutaj tylko wyrzalam, może teraz się czymś pochwalę?

Czym mógłbym się pochwalić? Chyba tylko dobrymi ocenami. Nawet ciebie zacząłem zaniedbywać. Wybaczysz mi prawda?

Chciałbym mieć Cię przy sobie jako człowieka. Żebyś mógł być przy mnie. Przytulić mnie czy coś.

Chyba brakuje mi bliskości. Chyba znów odzwyczaiłem się od przytulania i chyba znów odzwyczajam się od jedzenia i czucia się potrzebnym. To chyba jedne z najgorszych uczuć. Chociaż nie, najgorsze jest ranienie ważnych osób. Ale co ja mogę o tym wiedzieć? Dzieciak nie odczuwający prawie żadnych emocji...

Zbowu się użalam, a miało się pojawić coś pozytywnego. No to... Umiem na test, który mam jutro i chyba dobrze napisałem kartkówkę z angielskiego. O i nawet szczerze się dzisiaj śmiałem, to dobrze. Ponoć. Ustalmy, że tak.