Pierwsze zajęcia na basenie za nami.

Dziwnie się czułam, przebierając się w kostium po tej uwadze Soni, którą cały czas miałam w głowie. Martwiłam się, że znowu coś powie, albo co gorsza, inni też zaczną komentować, jak wyglądam.

Na szczęście uwagę wszystkich przykuło coś innego.

Czarne od brudu stopy Kozłowskiej.

Jezu.

Ciężko było w to aż uwierzyć.

Wzbudziło to nawet większą sensację, niż to, że Jolka przepływała cztery długości basenu szybciej, niż pozostali jedną.

Dobrze, że przed wejściem na basen trzeba się umyć. Oczywiście wszystkie myłyśmy się w kostiumach, mimo, że Poznańska nam ostatnio mówiła, że powinnyśmy nago, bo to najbardziej higieniczne. Wszystkie jednak stwierdziłyśmy, że po naszym trupie.

JESZCZE CZEGO!!!

***

Na przerwie po basenie gadałam z Marcelą.

–Marcela, czy twoi rodzice wiedzą o naszym ogłoszeniu w kiblu? – zapytałam.

–No jasne! – odpowiedziała.

–Przejęli się?

–No, moja mama bardzo się przejęła – wyznała Marcela. –Wiesz, w ogóle moja mama jest taka czuła... Ile my razem przepłakałyśmy nad moją świnką!

–Ojej, to fajnie mieć taką mamę! – zawołałam z zachwytem. –To dlatego tak cię wspiera w byciu wegetarianką. A twój brat wie, kto to powiesił?

–No jasne, wie, że ja i ty! – roześmiała się. –Nie obyło się bez paru durnych komentarzy. Wiesz, w ogóle on mówił, że fajnie by cię było na urodziny zaprosić.

Byłam mega zdziwiona.

–Mnie?! Ale jak to? Przecież on w ogóle mnie nie zna!

–No poznał cię ostatnio nad Stawem Szczepana – powiedziała Marcela.

–No tak, ale... – zmieszana aż nie wiedziałam, co powiedzieć. –Nie gadaliśmy zbyt długo.

–Zna cię ze szkoły z widzenia – wyjaśniła koleżanka. –Ale przede wszystkim to z moich opowieści.

Uśmiechnęłam się. Marcela o mnie opowiada takie miłe rzeczy, że aż nieznajomi chcą mnie zapraszać na swoje urodziny! Fajnie!